کنفدراسیون کار ایران در خارج از کشور در گزارشی درباره وضعیت کارگران، مزدبگیران و جنبش‌های اعتراضی ایران در سال گذشته میلادی، نوشت در سال ۲۰۲۴ دست‌کم دو هزار و ۳۹۶ تجمع اعتراضی و ۱۶۹ اعتصاب در بخش‌های مختلف کشور شکل گرفت.
در گزارش این کنفدراسیون که جمعه ۲۸ دی ماه منتشر شد، نوشته شده این اعتراضات و اعتصابات در ۳۱ استان و ۷۰ شهر ایران به وقوع پیوست و گستره آن از کارگران صنایع نفت، گاز و پتروشیمی گرفته تا بازنشستگان، معلمان، پرستاران و کارگران شهرداری‌ها را در بر می‌گیرد.
بر اساس این گزارش، اعتصابات سراسری کارگران پروژه‌ای صنعت نفت و گاز با بیش از ۸۵ مورد در برخی ماه‌ها، نشانگر اوج نارضایتی در بخش کلیدی اقتصاد ایران بود و بازنشستگان نیز به دلیل شرایط سخت معیشتی و مستمری‌های اندک، بیشترین تعداد اعتراضات را داشتند.
این نهاد از درخواست افزایش دستمزدها به سطح بالاتر از خط فقر، پرداخت معوقات مزدی، حذف شرکت‌های پیمانکاری، اجرای قوانین مصوب مانند طرح طبقه‌بندی مشاغل و همسان‌سازی حقوق‌ها و تامین خدمات درمانی و بیمه‌ای مناسب، به عنوان مهم‌ترین محورهای اعتراضات صنفی در سال گذشته میلادی نام برد.
این موضوع نشان می‌دهد با وجود وعده‌های جمهوری اسلامی، وضعیت معیشتی بازنشستگان و کارگران در ایران روز به روز وخیم‌تر می‌شود.
سرکوب گسترده فعالان صنفی و کارگری
کنفدراسیون کار ایران با اشاره به این‌که سرکوب گسترده فعالان صنفی و کارگری، اخراج‌های دسته‌جمعی، احکام حبس و تهدید معترضان به ادامه اعتراضات افزوده است، تاکید کرده که بازداشت، احضار و صدور احکام سنگین علیه معلمان و فعالان کارگری در کنار خودکشی‌های ناشی از فشار اقتصادی و برخوردهای خشن نیروهای امنیتی، تصویر روشنی از بحران موجود ارائه می‌دهد.
کنفدراسیون کار ایران در خارج از کشور، اسفند ماه ۱۴۰۲ از سوی شماری از فعالان کارگری، روزنامه‌نگاران و فعالان زنان و با هدف رساندن صدای تمامی نیروهای کار ساکن ایران و انعکاس فعالیت‌ها و مبارزات آن‌ها به جامعه بین‌المللی، در آلمان تاسیس شد.
این نهاد با اشاره به این‌که گزارش تازه‌اش به دلیل وجود سانسور رسانه‌ای و محدودیت‌های امنیتی، بر اساس اطلاعات محدود تنظیم شده است، از نبود آزادی تشکل‌یابی مستقل و محدودیت امکان اطلاع‌رسانی رسانه‌ها در ایران، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین موانع دستیابی به آمار و اطلاعات دقیق‌تر در مورد وضعیت کارگران نام برد.
جمهوری اسلامی از زمان روی کار آمدن، همواره فعالان کارگری و صنفی منتقد حکومت را بازداشت، شکنجه و زندانی کرده است.
گزارش سالانه کنفدراسیون کار ایران در پایان با تاکید بر این‌که جنبش کارگری ایران با وجود فشارهای شدید امنیتی، همچنان به مقاومت و اعتراض ادامه داده است، نوشت بهبود پایدار وضعیت کارگران تنها از طریق دخالت سازمان‌یافته و متحد آن‌ها در تغییرات بنیادین سیاسی ایران ممکن خواهد شد.
این کنفدراسیون در اردیبهشت سال جاری نیز در نامه‌‌ای به اتحادیه‌ها و نهادهای بین‌المللی کارگری درباره خطر اعدام زندانیان سیاسی اطلاع‌رسانی کرد و نوشت که برای لغو مجازات اعدام به یک کارزار قدرتمند و دخالتگری افکار عمومی جهان نیاز است.
وضعیت معیشتی کارگران، بازنشستگان و مستمری‌بگیران سبب شده که تعداد تجمعات اعتراضی آن‌ها در سال‌های اخیر به‌شدت افزایش پیدا کند.
