بر اساس گزارشها و ویدیوهای رسیده به ایراناینترنشنال، روز دوشنبه چهارم اردیبهشت، دبیرستان دخترانه نسیبه در سنندج برای دومین بار در دو هفته اخیر هدف حمله شیمیایی قرار گرفت.
باز هم در سنندج، دبیرستانهای دخترانه مائده و مستوره اردلان هدف حملات شیمیایی قرار گرفتند و تعدادی از دانشآموزان به مراکز درمانی منتقل شدند.
قبل از آن گزارش شده بود که مدارس معراج و عصمت در منطقه حسنآباد سنندج نیز مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند.
همزمان هنرستان فاطمیه و دبیرستان «شهدای جاویدالاثر» در همدان هم هدف حمله شیمیایی قرار گرفتند.
در کرج نیز به مدرسه دخترانه ۲۲ بهمن در مهرشهر این شهرستان حمله شیمیایی شد.
همچنین بر اساس گزارشهای رسیده، دبیرستان فاطمه پزشکی در مهرشهر کرج و مدرسه فسایینژاد در تهران هدف حمله شیمیایی قرار گرفتهاند.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان نیز خبر داد که دو تن از معلمان مدرسه فاطمه پزشکی کرج، بر اثر حمله شیمیایی روز دوشنبه به این مدرسه، در بخش مراقبتهای ویژه بستری شدند.
این شورا همچنین در بیانیهای با اشاره به این که «شش ماه از جنایت حملات شیمیایی مداوم به مدارس غالبا دخترانه کشور میگذرد»، نوشت: «با وجود واکنشهای گاه و بیگاه مقامات، این حملات بارها از سوی مردم، والدین، معلمان و نهادهای بینالمللی محکوم شده است و همگی خواهان دستگیری آمران و عاملان این سلسله جنایات هستند.»
نویسندگان این بیانیه تاکید کردند: «در حالی شاهد تداوم این جنایت هستیم که ظن سازمانیافتگی و حمایت هدفمند حکومتی بیش از هر عامل دیگری نمود دارد.»
شورای صنفی معلمان ایران نوشت: «کتمان و توجیهات مسوولین بیکفایت، خاک در چشم حقیقت میپاشد. فرماندهی نیروی انتظامی کشور ناتوان از تامین امنیت کودکان این مرز و بوم است اما در همان حال اهتمام خود را صرف تهدید زنان آزادیخواه کرده است. زنانی که برای انتخاب آزادانه نوع پوشش خود در برابر فشارها و سرکوب غیرقانونی مقاومت میکنند.»
در این شرایط، شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران تاکید کرد که وظیفه خود میداند «برای حفظ جان دانشآموزان، معلمان و کارکنان شریف و زحمتکش مدارس»، از همه امکانات و ظرفیتهای عملی خود استفاده کند.
این شورا پیشنهاد کرد: «دانشآموزان، خانوادههایشان و معلمان دلسوز، دست در دست هم، آستین بالا زده و کمیتههای حفاظت از دانشآموزان را در مدارس و محلات سازماندهی کنند. اگر آمران و عاملان این جنایات فاجعهآمیز معرفی، محاکمه و مجازات نشوند، معلمان ناگزیر و برای حفظ جان دانشآموزان، کلاسهای درس را در خیابان برگزار کرده و از کمیتههای حفاظت مردمی والدین خواهند خواست با زنجیره انسانی از حریم دانشآموزان در خیابان محافظت کنند.»