روز چهارشنبه ۱۲ بهمن، کاظم دلخوش، سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس که تصویب ممنوعیت خروج زنان از کشور بدون اجازه«سرپرست» را رسانهای کرده بود، پس از جنجالی شدن این خبر، ادعای قبلی خود را رد کرد و آن را دروغ فضای مجازی و رسانهها خواند.
او مدعی شد سخنان جنجالی روز گذشتهاش درباره منوط شدن خروج همه زنان از کشور به اجازه سرپرست محصول «برداشتهای غلط، ادعاهای نادرست و تیترهای دروغین» بوده و مصوبه کمیسیون به دنبال تسهیل خروج زنانی است که «به دلیل غیرموجه» از خروج آنان جلوگیری شده است.
کاظم دلخوش روز گذشته از مصوبه جدید کمیسیون قضایی مجلس خبر داده بود که در صورت تصویب نهایی و خلاف قوانین قبلی، خروج «همه زنان» از ایران را منوط به «اجازه سرپرست» میکند؛ در حالی که پیش از این فقط زنان متاهل و زیر ۱۸ سال برای خروج از کشور نیاز به اجازه شوهر یا «ولی» داشتند.
این صحبتها اما واکنشهای فراوانی در فضای مجازی از سوی کاربران و فعالان مدنی و اجتماعی به دنبال داشت.
منتقدان از این مصوبه با عبارانی چون «تحقیر سیستماتیک زنان»، «کره شمالی شدن ایران»، «آپارتاید جنسیتی» و «اشتغالزایی برای قاچاقچیان انسان» یاد کردند.
برخی هم آن را دهنکجی به انقلاب «زن، زندگی، آزادی» و سرکوب بیشتر زنان در میانه این قیام خواندند و عدهای هم این طرح را با مصوبه طالبان در فروردین امسال مقایسه کردند که اعلام کردند زنان بدون محرم شرعی مرد، اجازه خروج از کشور ندارند.
محسن برهانی، حقوقدان و مدرس دانشگاه در واکنش به این مصوبه در توییتی نوشت: «به اسم منع خشونت علیه زنان، مجلس انقلابی در پی تولید محدودیت و خشونت است ... امثال این مصوبات ناشی از نگاهی محجورانگارانه و پدرسالارانه به زنان این مملکت است و هیچ مستند شرعی ندارد.»
سازمان حقوق بشری ههنگاو نیز «آزادی رفت و آمد» را از جمله حقوق بنیادین هر انسانی خواند که در اسناد بینالمللی حقوق بشر مورد تصریح قرار گفته است و تاکید کرد: «مصوبه کمیسیون قضایی مجلس در محدود کردن آزادی زنان در رفت و آمد و منوط کردن "خروج با اجازه سرپرست"، توهین به شخصیت انسانی زنان و شرمآور است.»
انتقادها به این مصوبه اما تنها از سوی کنشگران اجتماعی، مدنی و حقوقی نبود و طیف وسیعی از چهرههای سیاسی و فعالان شبکههای اجتماعی نزدیک به حکومت، اصلاحطلب و مذهبی نیز تصویب چنین قانونی را زیر سوال بردند.
آذر منصوری، از جمله چهرههای سیاسی بود که در واکنش به این مصوبه نوشت: «یعنی کمترین دریافتی از جنبش زن، زندگی، آزادی ندارید و همچنان اصرار بر رقابت با طالبان در تشدید قوانین تبعیضآمیز علیه زنان ایران دارید ... دستمریزاد، ادامه دهید!»
یکی دیگر از کاربران نیز تصویب قانون لزوم اجازه سرپرست برای خروج زنان بالای ۱۸ سال را در ادامه لغو قانون تابعیت فرزند از مادر و حاوی دو پیام دانست: یکی آن که حاکمیت نه تنها حاضر نیست مطالبه روشن مردم را درباره آزادیهای شهروندیشان بپذیرد و صدایشان را بشنود، بلکه مصمم به عصبانیتر کردن و لجبازی با آنهاست.
آبان امسال، محمدصالح هاشمی گلپایگانی، دبیر این ستاد به ابراهیم رئیسی نامه نوشت و از دولت خواست تا لایحهای را برای تجمیع «معاونت امور زنان و خانواده ریاستجمهوری، سازمان بهزیستی، امور بازنشستگان وزارت رفاه، کار و امور اجتماعی، سازمان بازنشستگی کشوری، معاونت جوانان وزارت ورزش و سازمان امور اجتماعی» در یک وزارتخانه، تهیه کند.
با آغاز خیزش انقلابی مردم ایران، بسیاری از زنان دست به نافرمانیهای مدنی گسترده در سطح کشور زده و از پوشیدن روسری و داشتن حجاب اجباری سر باز زدند.
این انقلاب که با شعار «زن، زندگی، آزادی» آغاز شد، با سوزاندن روسریها، نه گفتن به حجاب اجباری و ... ادامه یافت و هدف سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را به منظور برقراری حکومتی مبتنی بر آزادی و برابری جنسیتی دنبال کرده است.