صالح نیکبخت، وکیل خانواده مهسا امینی اما با تاکید بر دسترسی نداشتن به اصل پرونده مهسا، به سایت رویداد ۲۴ گفت: «درباره برخورد پزشکی قانونی حرف نزدیم تا بنزین روی آتش نریزیم.»
او گفت که پزشکان تایید کردهاند عمل غده بالای چشم مهسا امینی ربطی به مرگ او نداشت.
سازمان پزشکی قانونی اما با ارجاع به یک «بیماری زمینهای» در مهسا، اعلام کرد که او در ساختمان گشت ارشاد «به طور ناگهانی» دچار افت هوشیاری شده است.
در بیانیه سازمان پزشکی قانونی درباره علت فوت مهسا امینی که روز جمعه ۱۵ مهر و در روز تعطیل در ایران منتشر شد، آمده است که او، «پس از عمل جراحی تومور کرانیوفارنژیومای مغزی در سن هشت سالگی دچار اختلال در محور مهم هیپوتالاموس ـ هیپوفیز و غدد تحت فرمان آن (از جمله آدرنال و تیرویید) شده است.»
این بیانیه درباره این جانباخته در بازداشت گشت ارشاد اضافه کرد: «به علت این بیماری زمینهای متوفیه [مهسا] تحت درمان با داروهای هیدروکورتیزون، لووتیروکسین و دسموپرسین بوده است.»
پزشکی قانونی همچنین نوشت که مهسا امینی روز ۲۲ شهریور «از ساعت ۱۹:۵۶ بهطور ناگهانی دچار افت هوشیاری شده و متعاقب آن بر زمین میافتد که با توجه به بیماری زمینهای، متوفیه توانایی لازم جهت جبران و تطابق با وضعیت ایجاد شده را نداشته است.»
در نهایت این سازمان با این ادعا که جان باختن مهسا امینی به دلیل «نارسايی چند ارگانی ناشی از هیپوکسی مغزی» بوده، تاکید کرد که «با استناد به مدارک پزشکی بیمارستانی، بررسی سیتیاسکن مغز و ریه، نتایج معاینه ظاهری جسد و کالبدگشایی و آزمایشات آسیبشناسی»، مرگ مهسا امینی «ناشی از اصابت ضربه به سر و اعضا و عناصر حیاتی بدن نبوده است.»
گزارش منتشر شده از سوی پزشکی قانونی در حالی است که تصاویر سیتیاسکن مهسا امینی که در اختیار ایراناینترنشنال قرار گرفته بود، نشانگر شکستگی جمجمه در سمت راست سر او در اثر عوارض ناشی از ضربه مستقیم به جمجمه بود.
همچنین این تصاویر نشانگر وجود ترشحات و خون در ریه مهسا بود که به گفته پزشکان، تجمع مایعات در ریه، ناشی از ورود به کما در پی ضربه سنگین به سر او بوده است.
از سوی دیگر منابع بیمارستانی در گفتوگو با ایراناینترنشنال گزارش دادند مهسا امینی در زمان انتقال به بیمارستان کسری در حدود ساعت ۱۱ شب به هیچ محرکی پاسخ نمیداده و مرگ مغزی کامل اتفاق افتاده بوده است.
بر اساس اعلام این منابع، ریههای مهسا پر از خون شده و کاملا مشخص بوده که «بیمار قابل احیا نیست».