صندوق بینالمللی پول: تعرفههای آمریکا خطری قابلتوجه برای اقتصاد جهانی است
کریستالینا جورجیوا، مدیرعامل صندوق بینالمللی پول، روز پنجشنبه در بیانیهای اعلام کرد تعرفههای گسترده دونالد ترامپ در زمانی که رشد اقتصادی جهانی روند کندی را تجربه میکند، خطری قابلتوجه برای اقتصاد جهانی محسوب میشود.
رییس صندوق بینالمللی پول تاکید کرد پرهیز از اقداماتی که میتواند آسیب بیشتری به اقتصاد جهانی وارد کند، اهمیت دارد.
او از ایالات متحده و شرکای تجاری آن خواست بهطور سازنده برای کاهش تنشها همکاری کنند.
موسسه یهودی امنیت ملی آمریکا (جینسا) در گزارشی گفت دولت ترامپ باید برای بازگرداندن خودکار تحریمهای سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی، از سه کشور اروپایی عضو برجام بخواهد که فورا سازوکار ماشه را علیه جمهوری اسلامی فعال کنند.
طبق گزارش این موسسه، اگر چه فرصت برای بازگرداندن تحریمهای سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی بر مبنای سازوکار ماشه در ۱۸ اکتبر به پایان میرسد، اما از نظر تاکتیکی، ضربالاجل واقعی برای فعالسازی موفق این سازوکار، نهایتا تا ماه مه ۲۰۲۵ است
موسسه یهودی امنیت ملی آمریکا گفت:«دولت آمریکا برای وارد آوردن فشار کافی بر جمهوری اسلامی، ابتدا باید شرکای اروپایی در برجام را متقاعد کند تا پیش از پایان ماه مه، سازوکار ماشه را فعال کنند.»
این گزارش با اشاره به اینکه کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ ماهها زمان خواهد برد تا تاثیر کامل خود را بر اقتصاد ایران نشان دهد، گفت: «بنابراین، تلاش برای مذاکره دوباره و امکان دستیابی به یک توافق جامع تا پیش از تابستان ۲۰۲۵ بعید است. در چنین شرایطی بازگرداندن تحریمهای سازمان ملل یک اهرم فشار حیاتی محسوب میشود.»
در این زمینه بیشتر بخوانید
مارک کارنی، نخستوزیر کانادا، مجموعهای محدود از اقدامات تلافیجویانه را علیه تعرفههای آمریکا اعلام کرد و اقدامات تعرفهای دولت ترامپ را «یک تراژدی برای تجارت جهانی» خواند.
کارنی گفت دولت کانادا رویکرد آمریکا را تکرار خواهد کرد و تعرفهای ۲۵ درصدی بر تمامی خودروهای وارداتی از ایالات متحده که با توافق تجاری آمریکا-مکزیک-کانادا مطابقت ندارند، اعمال خواهد کرد.
به گفته یکی از سخنگویان دولت کانادا، این اقدام تلافیجویانه جدید بر بخشی از واردات کانادا از آمریکا به ارزش ۲۵ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار را اعمال خواهد شد.
نتیجه این ماموریت، پس از مواجهه با گلولههای نیروهای انقلابی و دیداری وهمآلود با شاه که در شوک به سر میبرد، این بود که ایالات متحده دیگر نمیتواند از حکومت متحد خود حمایت کند.
پیامدهای انقلابی که در پی این ماموریت رخ داد، تا امروز نیز ادامه دارد.
ماموریت محرمانه در تهران
جان کریگ، دیپلمات آمریکایی که اکنون ۸۰ ساله است، در آن زمان یک دیپلمات جوان بود که به عضویت یک گروه ویژه درآمد تا همراه با سناتور رابرت برد، رهبر اکثریت سنا، با شاه ایران دیدار کند.
این ماموریت به قدری محرمانه بود که حتی ویلیام سولیوان، سفیر وقت آمریکا در ایران، نیز از آن بیاطلاع ماند.
کریگ در مصاحبهای با ایراناینترنشنال در الیزابتتاون، در ایالت پنسیلوانیا، جایی که اکنون در یک دانشگاه محلی تدریس میکند، این ماجرا را بازگو کرد.
کریگ که در دوران حرفهای خود بهعنوان سفیر آمریکا در مصر و عمان نیز خدمت کرده است، به ایراناینترنشنال گفت: «رییسجمهوری کارتر از سناتور برد خواست تا سفر ویژهای به تهران داشته باشد و بهصورت شخصی ارزیابی کند که شاه ایران تا چه مدت میتواند در قدرت باقی بماند. نگرانی زیادی در واشینگتن وجود داشت.»
او افزود: «آیا شاه میتواند مقاومت کند؟ آیا شاه میتواند انقلاب را شکست دهد؟»
وظیفه گروه این بود که به کارتر کمک کنند تا بر اختلافات موجود در سیاست خارجی آمریکا درباره آینده شاه ایران غلبه کند. این گروه باید ارزیابی صریحی از توانایی شاه به کارتر ارائه میداد.
کریگ گفت: «برخی میگفتند که شاه میتواند مقاومت کند، برخی دیگر مخالف بودند. یکی از بحثهای اصلی این بود که تا چه میزان باید از زور برای سرکوب انقلاب استفاده کرد.»
او افزود: «برخی معتقد بودند که شاه باید قاطعانه عمل کند و مردم را سرکوب کند. برخی دیگر بر این باور بودند که تنها اصلاحات میتواند انقلاب را متوقف کند.»
ورود به تهران در آستانه سقوط شاه
برای پوشاندن هدف واقعی این سفر، این گروه دیپلماتیک ابتدا به چند کشور خاورمیانه و شمال آفریقا سفر کرد و سپس وارد تهران شد.
کریگ در دسامبر ۱۹۷۸، تنها چند ماه پیش از سقوط شاه، وارد تهران شد. در آن زمان، شورشها سراسر کشور را فرا گرفته بود، خشونتها رو به افزایش بود و حکومت نظامی برقرار شده بود. تظاهراتکنندگان مسلح در خیابانها شعار «مرگ بر شاه» سر میدادند.
بهدلیل خطرات امنیتی، تیم آمریکایی نتوانست با خودرو به کاخ نیاوران برود و مجبور شد با هلیکوپتر راهی کاخ شود.
کریگ در این باره گفت: «ما در حال پرواز بودیم. از پنجرهها میشد دید که مردم به سمت ما تیراندازی میکنند.»
اما چیزی که او را بیش از همه شگفتزده کرد، دیوارهای خالی کاخ نیاوران بود. به گفته او هیچ نقاشی و هیچ عتیقهای به چشم نمیخورد.
کریگ گفت: «بلافاصله متوجه شدم که شاه و خانوادهاش در حال آماده شدن برای ترک ایران هستند. در ذهنم گفتم: این خیلی عجیب است. اینها چمدانهایشان را بستهاند. بدون شک آماده رفتن هستند.»
شاه بیحرکت و بیحس
در سالن آیینه کاخ، شاه و فرح دیبا برای استقبال از مهمانان ایستاده بودند.
کریگ در توصیف آن لحظه گفت: «شاه در حالت اغما بود. ایستاده بود، اما بیحرکت. او فقط به روبهرو نگاه میکرد. هیچ واکنشی نشان نمیداد. چشمهایش تکان نمیخورد. دستش را بالا نیاورد. اما وقتی کسی دستش را در دست شاه گذاشت، او حتی دستش را فشار نداد و دست نداد.»
در ادامه، اعضای گروه ناهار را در کاخ صرف کردند.
کریگ گفت: «شاه در تمام مدت ناهار حتی یک کلمه هم حرف نزد. اصلا غذا نخورد. حرکت نکرد. هیچ صحبتی نکرد.»
در مقابل، فرح دیبا تمام مکالمات را مدیریت میکرد. کریگ اینگونه نتیجه گرفت که در روزهای پایانی حکومت، این فرح بود که کشور را اداره میکرد.
پس از این دیدار، سناتور برد و کریگ به این نتیجه رسیدند که شاه دیگر توانایی حکومت ندارد.
این ناهار، هرچند در ظاهر بیاهمیت، اما یکی از نقاط عطف در تصمیمگیری سیاست خارجی آمریکا درباره آینده ایران بود.
جدال بر سر آینده شاه
پس از دیدار با شاه، سناتور برد و کریگ برای اطلاعرسانی به ویلیام سولیوان، سفیر وقت آمریکا در تهران، به محل اقامت او رفتند.
کریگ در مکالمه بهطور مستقیم شرکت نداشت، اما صحبتهای بین سولیوان و برد را شنید.
او گفت: «مشاجره شدیدی در گرفت. هر دو فریاد میزدند و سر هم داد میکشیدند. بحث این بود که سیاست آینده آمریکا چه باید باشد.»
مذاکرات حدود سه ساعت طول کشید. سولیوان از شاه دفاع و استدلال میکرد که آمریکا باید او را در قدرت نگه دارد. اما برد اصرار داشت که شاه دیگر تمام شده و قادر به حکومت بر مردمی که علیه او قیام کردهاند، نیست.
گزارش سرنوشتساز به رییسجمهوری آمریکا
در مسیر بازگشت به واشینگتن، سناتور برد گزارش خود را برای رییسجمهوری کارتر آماده کرد.
کریگ گفت: «ما گروه کوچکی بودیم، پس همه شنیدیم که سناتور در گزارشش چه میگوید.»
به محض رسیدن به واشینگتن، سناتور برد مستقیما به کاخ سفید رفت و نتیجهای را که گرفته بود به اطلاع کارتر رساند: «این دیگر جواب نمیدهد. شاه نمیتواند به حکومت ادامه دهد.»
