به گزارش نشریه تایمز لندن، پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه سائوپائولو برای نخستین بار وجود ذرات میکروپلاستی در مغز انسان را تایید کردند. این یافته میتواند پیامدها و دستاوردهای گستردهای درباره درک ما از بیماریهای عصبی داشته باشد.
وجود ذرات ریزپلاستیکی که تقریبا همه جا از مناطق شهری گرفته تا دورافتادهترین نقاط مانند قطب جنوب یافت میشوند، تا پیش از این در بخشهای دیگر بدن انسان از جمله ریهها، قلب، دستگاه گوارش، کبد، جفت جنین و حتی در مایع منی و خون گزارش شده بود.
در این مطالعه گروهی از پژوهشگران برزیلی اعلام کردهاند برای اولین بار، وجود این ذرات را در بخشی از مغز که مسئول پردازش حس بویایی است، شناسایی کردهاند.
تاکنون هیچ گزارش علمی معتبری مبنی بر نفوذ میکروپلاستیکها به مغز انسان که با سد خونی-مغزی محافظت میشود، منتشر نشده بود.
سد خونی-مغزی یک ساختار حفاظتی در مغز است که از ورود مواد مضر، میکروبها و مولکولهای بزرگ به مغز جلوگیری میکند.
این تحقیق که نتایج آن در مجله «جاما اوپن نتورک» منتشر شده، نشان میدهد در مغز هشت فرد از ۱۵ فرد فوت شده در سائوپائولو که مورد پژوهش قرار گرفتهاند، ذرات میکروپلاستیک یافت شده است.
این ذرات که اندازهای حدود ۵/۵ میکرومتر و بزرگتر داشتهاند، در بخشی از مغز به نام «پیاز بویایی» که مسئول پردازش بو است، شناسایی شدند.
محققان برای اطمینان از صحت یافتههای خود، از دو روش مختلف برای شناسایی میکروپلاستیکها استفاده کردند.
در روش اول، بافت تعدادی از مغزها با یک آنزیم خاص تجزیه شدند تا تنها مواد غیر بیولوژیکی از جمله پلاستیک باقی بماند.
در روش دوم، از برشهای یخزده مغز و میکروسکوپهای مادون قرمز برای شناسایی میکروپلاستیکها در محل استفاده شد.
محققان با توجه به محل حضور این ذرات حدس میزنند افراد احتمالا این ذرات را از طریق بینی استنشاق میکنند.
وجود سلولهای عصبی در حفره بینی که به پیاز بویایی متصل هستند، این فرضیه را تقویت میکند.
پژوهشهای اخیر در زمینه آلودگی هوا نیز نشان دادهاند ذرات بسیار ریز معلق در هوا، موسوم به «پیام-۲/۵» قادرند به مغز نفوذ کنند.
این یافتهها احتمال ورود میکروپلاستیکها به مغز را از طریق مسیر تنفسی، تقویت میکند.
تاثیر بر سلامت انسان
گرچه تاثیر دقیق میکروپلاستیکها بر سلامت انسان هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما مطالعات اخیر نشان دادند حضور این ذرات در بدن میتواند خطر ابتلا به برخی بیماریها را افزایش دهد.
برای نمونه، یک تیم تحقیقاتی ایتالیایی دریافته است بیمارانی که ذرات میکروپلاستیک در شریانهای کاروتید خود دارند، با احتمال بیشتری دچار سکته میشوند.
علاوه بر این، نگرانیهایی در مورد ارتباط احتمالی بین حضور میکروپلاستیکها در مغز و بروز بیماریهای عصبی و روانی، به ویژه در مغز در حال رشد، وجود دارد.
این موضوع، بهخصوص در مورد کودکان و نوجوانان که مغزشان هنوز در حال تکامل است، اهمیت بیشتری پیدا میکند.
یکی از چالشهای اصلی محققان در این مطالعه، جلوگیری از آلودگی نمونههای مغزی با میکروپلاستیکهای موجود در محیط آزمایشگاه بوده است.
از آنجا که امروزه تقریبا همه چیز از پلاستیک ساخته میشود، محققان مجبور بودهاند روشهای آزمایش خود را به دقت تنظیم کنند تا از آلودگی نمونهها جلوگیری شود.
در گزارش این پژوهش، به این نکته اشاره شد که علت عدم مشاهده میکروپلاستیک در تمامی ۱۵ نمونه مغزی مورد بررسی، علیرغم فراگیر بودن ذرات پلاستیکی، با قطعیت قابل تبیین نیست.
احتمالا در برخی نمونهها، شناسایی این ذرات با دشواریهایی همراه بوده است. علاوه بر این، ارتباط معناداری میان حضور میکروپلاستیکها و پیشینه شغلی افراد متوفی یافت نشده است.
این یافتهها همچنین با نتایج «پیش چاپ» یک مطالعه که در ماه گذشته منتشر شد، همخوانی دارد.
در آن مطالعه نیز وجود میکروپلاستیکها در مغز انسان گزارش شده بود.
دکتر متیو کامپن از دانشگاه نیومکزیکو که در مطالعه پیشچاپ مشارکت داشته، معتقد است اندازه میکروپلاستیکهای یافت شده در پژوهش دانشگاه سائوپائولو به قدری بزرگ است که احتمالا از طریق بینی وارد پیاز بویایی شدهاند.
به گفته کامپن، اگرچه در حال حاضر شواهد قطعی مبنی بر ارتباط مستقیم بین میکرو یا نانوپلاستیکها و بیماریهای عصبی وجود ندارد اما دانشمندان نسبت به افزایش قرار گرفتن انسان در معرض این ذرات نگران هستند.
به گفته این پژوهشگران، اکنون از مرحله بررسی وجود میکروپلاستیکها در بدن انسان عبور کردهایم: «ما وارد مرحلهای شدهایم که باید به دنبال پاسخ به این سوال مهم باشیم: آیا وجود میکروپلاستیکها در بافتهای بدن، مضراتی برای سلامت ما به همراه خواهد داشت؟»
گزارش منتشر شده در کانورسیشن به بررسی چهار عامل کلیدی میپردازد که میتواند به افراد در اتخاذ تصمیم درست کمک کند.
تحولات در رهبری سازمان
یکی از مهمترین عواملی که باید مورد توجه قرار گیرد، تغییرات احتمالی در رهبری سازمان است.
آیا مدیران فعلی در سمت خود باقی خواهند ماند یا شاهد تغییرات گسترده در ساختار مدیریتی خواهیم بود؟
کارشناسان معتقدند رهبران اصیل و متعهد میتوانند تاثیر بهسزایی در بهبود عملکرد سازمان و حفظ نیروهای کارآمد داشته باشند.
لائوتسه، فیلسوف چینی میگوید: «بهترین رهبر کسی است که مردم به سختی حضورش را احساس کنند. وقتی کارش به پایان میرسد و هدفش محقق میشود، مردم میگویند ما خودمان این کار را انجام دادیم.»
ارزشگذاری به مهارتها و تواناییهای فردی
عامل دوم که باید مورد ارزیابی قرار گیرد، میزان ارزشی است که سازمان برای مهارتها و تواناییهای فرد قائل است.
آیا با ماندن در سازمان، فرصتهای بیشتری برای رشد و پیشرفت در میانمدت و بلندمدت وجود خواهد داشت؟
گاهی اوقات، ماندن در سازمان برای مدتی کوتاه میتواند فرصتی برای ارزیابی دقیقتر شرایط و اتخاذ تصمیم مناسبتر فراهم کند
لئوناردو داوینچی، نابغه دوران رنسانس، در این باره مینویسد: «کار مداوم، قدرت قضاوت را کاهش میدهد. گاهی فاصله گرفتن از کار باعث میشود دید بهتری نسبت به مسائل پیدا کنیم.»
بررسی آسیبهای احتمالی به برند شخصی
نکته سوم، ارزیابی تاثیر منفی احتمالی بر برند شخصی است. آیا ارتباط با سازمانی که دچار بحران شده، میتواند به اعتبار حرفهای فرد لطمه بزند؟
در برخی موارد، ترک سازمان ممکن است راه حل مناسبی نباشد زیرا یافتن شغل جدید در کوتاهمدت میتواند بسیار دشوار باشد.
فرصتی برای تغییر مسیر شغلی
چهارمین عامل، بررسی امکان تغییر مسیر شغلی است. آیا این بحران میتواند فرصتی برای ورود به حوزهای جدید یا کسب مهارتهای تازه باشد؟
هنری فورد، کارآفرین مشهور آمریکایی، معتقد است: «اگر همیشه همان کاری را انجام دهید که قبلا انجام میدادید، همان نتیجهای را خواهید گرفت که قبلا میگرفتید.»
راهکارهایی برای اتخاذ تصمیم درست
از تصمیمگیری عجولانه بپرهیزید و زمان کافی برای بررسی همه جوانب اختصاص دهید.
نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنید و گزینههای مختلف پیش رو را ارزیابی کنید.
به علایق و استعدادهای خود توجه کنید و ببینید آیا شغل فعلی یا گزینههای جدید با آنها همخوانی دارند.
امکان کسب مهارتهای جدید یا توسعه تواناییهای موجود را در نظر بگیرید.
به دنبال شغلی باشید که علاوه بر تامین نیازهای مالی، حس رضایت و هدفمندی به شما بدهد.
جان راسکین، متفکر اجتماعی قرن نوزدهم، سه عامل اصلی رضایت شغلی را اینگونه بیان میکند: «برای اینکه افراد از کار خود راضی باشند، سه چیز لازم است: باید برای آن کار مناسب باشند، نباید بیش از حد کار کنند و باید در آن احساس موفقیت داشته باشند.»
باید توجه داشت که تغییر همیشه منفی نیست. بسیاری از افراد از تغییرات مثبت و سازنده استقبال میکنند.
آنچه مهم است، داشتن نقش فعال در روند تغییر و تصمیمگیری آگاهانه برای آینده شغلی است.
