مطالب بیشتر
وبسایت خبری تایمز اسرائیل به نقل از یک فرمانده ارشد ارتش این کشور نوشت در روزهای اخیر نشانههایی مبنی بر در هم شکستن گروه حماس در نوار غزه مشاهده میشود.
به گفته او، گستردگی ویرانیها و خسارتها در غزه موجب تزلزل فرماندهی حماس و کاهش نفوذ این گروه شده است.
او افزود کنترل برخی مناطق غزه از نظر نظامی از دست حماس خارج شده است.
ارتش اسرائیل پیش از این اعلام کرده بود از زمان آغاز مناقشه کنونی، بیش از ۲۲ هزار موضع را در نوار غزه هدف قرار داده است.
ارتش اسرائیل اعلام کرد حدود ۳۰ هزار شبهنظامی پیش از آغاز مناقشه کنونی عضو گروه حماس بودند.
به گفته ارتش اسرائیل، این افراد در قالب پنج تیپ، ۲۴ گردان و حدود ۱۴۰ گروهان فعالیت میکردند.
تزاچی هانگبی، مشاور امنیت ملی اسرائیل روز ۱۸ آذر خبر داد دستکم هفت هزار شبهنظامی حماس در جنگ غزه کشته شدهاند.
آسوشیتد پرس گزارش داد درگیریهای شدید میان شبهنظامیان فلسطینی و نیروهای اسرائیلی در اردوگاه پناهندگان جبالیا و محله شجاعیه در شهر غزه همچنان ادامه دارد.
یک شاهد عینی به آسوشیتد پرس گفت آمبولانسها نمیتوانند به این مناطق وارد شوند و به همین دلیل کشتهشدگان و مجروحان در خیابانها رها شدهاند.
الی کوهن، وزیر امور خارجه اسرائیل با خاویر میلی، رییس جمهوری منتخب آرژانتین در بوئنوس آیرس دیدار و گفتوگو کرد.
کوهن در این دیدار ابراز اطمینان کرد که روابط دو کشور در دوره زمامداری میلی گسترش خواهد یافت.
قرار است مراسم تحلیف میلی به عنوان رییس جمهوری جدید آرژانتین روز ۱۹ آذر برگزار شود.
میلی وعده داده است سفارت آرژانتین در اسرائیل را از تلآویو به اورشلیم منتقل کند.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی در ایران با لایحه موافقتنامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات بین دولتهای جمهوری اسلامی و روسیه موافقت کردند.
نمایندگان مجلس در نشست علنی روز یکشنبه، ۱۹ آذرماه خود درباره این توافقنامه رایگیری کردند و کلیات این توافق با ۱۸۰ رای موافق، ۲۷ رای مخالف و ۱۰ رای ممتنع از مجموع ۲۲۹ نماینده حاضر در جلسه به تصویب رسید.
بر اساس گزارش خبرگزاری ایلنا، نمایندگان همچنین با گزارش کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مورد این لایحه موافقت کردند.
ابوالفضل عمویی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، گفت که این لایحه «ظرفیتی برای نمایش توانمندی ایران در موضوع امنیت اطلاعات است».
او افزود که در زمینه امنیت اطلاعات «زمینههای همکاری میان دو کشور وجود دارد چرا که وقتی حملات سایبری صورت گیرد و تهدیدات داخل فضای مجازی علیه کشور انجام میشود به عنوان یک تهدید مشترک در این لایحه دیده شده است».
این نماینده مجلس به جزئیات بیشتر درباره «تهدیدهای فضای مجازی علیه کشور» اشاره نکرد، اما مقامهای جمهوری اسلامی در سالهای اخیر شبکههای اجتماعی را تهدیدی برای نظام جمهوری اسلامی دانستهاند و در جریان اعتراضات مردمی، دسترسی به این شبکهها را محدودتر کردهاند.
ایران، روسیه و چین همواره از سوی دولتهای غربی به انجام حملات سایبری به زیرساختها و ارگانهای دولتی و غیردولتی کشورهای خارجی محکوم شدهاند. کلودیا پلاتنر، رییس اداره فدرال امنیت اطلاعات آلمان (BSI)، در تیرماه امسال نسبت به خطرات فزاینده حملههای سایبری ایران، روسیه و چین علیه این کشور هشدار داد.
کمک مسکو به تهران در جاسوسی از شهروندان
در فروردین امسال و در میانه اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، روزنامه والاستریت ژورنال به نقل از منابع مطلع از همکاری سایبری میان تهران و مسکو خبر داد و اعلام کرد که روسیه به جمهوری اسلامی نرمافزارهای پیشرفته در زمینه جاسوسی و نظارت دیجیتالی ارائه میکند و تهران در پی عمیقتر شدن این همکاری است.
این روزنامه گزارش داد که روسیه از زمان آغاز جنگ در اوکراین، قابلیتهای ارتباطی-تشخیصی و همچنین دستگاههای شنود، دستگاههای عکاسی پیشرفته و دروغیابها را در اختیار ایران قرار داده است.
نماینده وزارت خارجه جمهوری اسلامی در جلسه روز یکشنبه مجلس درباره این توافق گفت که بر اساس «چارچوب سیاستهای کلی ابلاغی» علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی «در حوزه خودکفایی دفاعی و امنیتی» تنظیم شده است.
پیشتر گزارش شده بود که مفاد اولیه این لایحه که «موافقتنامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه» نام دارد، در دوره ریاستجمهوری حسن روحانی در سال ۱۳۹۹ از سوی محمدجواد ظریف و سرگئی لاوروف، وزیران امور خارجه دو طرف در مسکو به امضا رسید.
این لایحه اردیبهشت سال گذشته با تصویب در هیات وزیران دولت جمهوری اسلامی به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ارسال شد.
هدف از تدوین این لایحه که ۹ ماده دارد، مبارزه با تهدیدهای سایبری، تقویت امنیت اطلاعات و همکاری بینالمللی عنوان شده است.
بر اساس متن این موافقتنامه، تهدیدهای حوزه امنیت اطلاعات به مواردی مانند اقدامات ناقض حاکمیت، دخالت در امور داخلی دولتها و انتشار اطلاعات زیانبار علیه محیط معنوی، اخلاقی و فرهنگی دولتها خلاصه شدهاند.
این لایحه در زمینه همکاریهای دوجانبه ۱۴ بند دارد. در یکی از این بندها به «تبادل اطلاعات» و همکاری در زمینه پیگرد قضایی جرایم مجرمانه اشاره شده است.
بند ششم ماده یاد شده نیز به موضوع تبادل اطلاعات بین «نهادهای ذیصلاح» دولتها با هدف واکنش به حوادث رایانهای پرداخته است.
نماینده وزارت خارجه دولت ابراهیم رئیسی دسترسی طرف روسی به منابع اطلاعاتی ایران در چارچوب این توافق را تایید کرد، ولی افزود این دسترسی «ابتدا در چهارچوب قوانین دولت خواهد بود و بعد از آن اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی مدنظر قرار گرفته است».
غلامرضا نوری قزلجه، یکی از نمایندگان مخالف این توافق گفت: «این موافقتنامه در متن دارای اشکالات و ایرادات اساسی و مهم است که یکی از مهمترین ایرادات آن بحث مبنایی است. اینکه اطلاعات در کدام حوزه مبادله خواهد شد باید مشخص شود و با توجه به اینکه در این موافقتنامه اجازه دسترسی میدهیم باید مشخص شود که به کدام حوزهها ورود دارد.»
حکومت ایران در ماههای اخیر کنترل بر مردم را از طریق ابرازهای دیجیتال و هوش مصنوعی افزایش داده است.
پیشتر سیتیزن لب، مرکز تحقیقاتی مستقر در دانشگاه تورنتو کانادا، اسنادی را منتشر کرده که نشان میدهد شرکت روسی پروتل ارائه نرمافزارهای فیلترینگ به یک اپراتور تلفن همراه ایرانی بهنام «آرین تل» را آغاز کرده است.
بر اساس این اسناد، این نرمافزارها مقامهای جمهوری اسلامی را قادر میسازد تا مستقیما تمام ارتباطات تلفن همراه ایرانیان «از جمله آنهایی را که در رژیم را به چالش میکشند»، را نظارت و رهگیری یا اختلال ایجاد کند.
علاوه بر همکاریهای سایبری، در سالهای گذشته همکاریهای روسیه و جمهوری اسلامی در دیگر عرصهها نیز به شکل فزایندهای گسترش پیدا کردهاند.
مرداد سال گذشته روسیه به مقامات وزارت ارتباطات کمک کرد تا ماهواره خیام را به کمک ماهوارهبر سایوز از خاک قزاقستان به فضا پرتاب کند.
پس از آغاز جنگ روسیه علیه اوکراین، جمهوری اسلامی در تامین پهپادهای نظامی به یاری این کشور شتافت.
تا کنون بارها اسناد مختلفی درباره این همکاری منتشر شده است اما مقامات جمهوری اسلامی در تریبونهای عمومی این موضوع را تکذیب کردهاند.
روابط بین این دو کشور هر چند نزدیک به نظر میرسد، انتشار اخباری مانند بازداشت برخی شهروندان ایران به اتهام جاسوسی برای روسیه نشان میدهد با وجود تمام همکاریها و موافقتنامههای دو طرفه، رهبران این کشورها هنوز اعتماد کاملی به یکدیگر ندارند.
