روزنامه اورشلیمپست شنبه ۱۵ آذر در تحلیلی نوشت طبق برآوردها، ریاض حداقل شش سال تا دریافت نخستین جنگندههای اف-۳۵ از آمریکا (احتمالا نسخههای کمقدرتتری از این جنگندهها) فاصله دارد؛ زمانی که به اسرائیل فرصت میدهد برتری نظامی خود را حفظ کند.
دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، ۲۶ آبان اعلام کرد این کشور جنگندههای اف-۳۵ ساخت ایالات متحده را به عربستان سعودی خواهد فروخت.
وبسایت خبری اکسیوس ۲۵ آبان گزارش داد که اسرائیل با فروش جنگندههای اف-۳۵ از سوی آمریکا به عربستان سعودی مخالفتی ندارد، اما تاکید دارد که انتقال چنین هواپیماهای پیشرفتهای باید به عادیسازی روابط بین ریاض و اسرائیل مشروط شود.
به گفته ناظران، اهمیت این معامله فراتر از جنبه نظامی است و به امکان شکلگیری یک ائتلاف منطقهای علیه نفوذ جمهوری اسلامی گره خورده است.
بر اساس این تحلیل، اسرائیل و عربستان سعودی سالهاست در «مهار و محدودسازی ایران» اشتراک منافع دارند و فروش اف-۳۵ میتواند این همپوشانی را به سطح همکاری رسمی برساند.
محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، در تلاش برای مدرنسازی اقتصاد عربستان است و اسرائیل میتواند شریک فناوری و امنیتی مهمی برای این کشور باشد؛ شراکتی که بهطور بالقوه جایگاه ایران را در معادلات منطقهای تضعیف میکند.
همزمان، این همکاری هزینههایی برای اسرائیل خواهد داشت؛ از جمله تعهد به روند سیاسی با فلسطینیها که عربستان سعودی نمیتواند از آن صرفنظر کند.
اکسیوس چهارم آذر گزارش داد که دیدار اخیر ترامپ و بن سلمان در کاخ سفید با وجود لحن دوستانه در انظار عمومی، پشت درهای بسته بر سر موضوع عادیسازی روابط ریاض و اسرائیل متشنج شد.
با این حال، نویسنده تحلیل اورشلیمپست تاکید کرد که تهران، محور اصلی نگرانی مشترک اسرائیل و عربستان سعودی است و این موضوع باعث میشود دو طرف بتوانند بر اختلافات خود چشم بپوشند.
در این تحلیل آمده است هرچند خطراتی وجود دارد؛ از جمله تغییر احتمالی ساختار قدرت در عربستان سعودی و احتمال در اختیار گرفتن این جنگندهها از سوی یک جریان تندرو، اما این خطرات تفاوت اساسی با وضعیت کنونی ندارند و قابل مدیریتاند.
به باور نویسنده این تحلیل، اسرائیل در برابر یک انتخاب راهبردی قرار گرفته است: یا ادامه مسیر گذشته و تنهایی در برابر ایران یا حرکت محتاطانه به سوی نزدیکی با عربستان سعودی و تشکیل یک ائتلاف جدید منطقهای که بتواند نفوذ جمهوری اسلامی را مهار کند.
او نتیجه گرفت: «خطر واقعی برای اسرائیل ادامه سیاستهای پیشین است، نه چرخش حسابشده به سمت ریاض.»
