ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان دولت ونزوئلا که نوبل صلح سال ۲۰۲۵ را دریافت کرده در پستی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که این جایزه را به مردم در رنج ونزوئلا و دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، برای حمایت قاطعش از آرمان آزادی و دموکراسی تقدیم می‌کند.
او همچنین در بخشی از بیانیه خود نوشت: «ما ونزوئلایی‌ها ۲۶ سال خشونت و تحقیر را به دست استبدادی متحمل شده‌ایم که شیفته به بند کشیدن شهروندان و خرد کردن روحیه ملت بود.»
این جایزه در حالی به ماریا کورینا ماچادو داده شد که دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا به‌صراحت از تمایل خود برای دریافت جایزه صلح نوبل سخن گفته بود و شماری از رهبران جهان از جمله بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل او را نامزد دریافت این جایزه کرده بودند.
استیون چونگ، سخنگوی کاخ سفید جمعه ۱۸ مهر در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «رییس‌جمهوری ترامپ به تلاش برای انجام توافق‌های صلح، پایان دادن به جنگ‌ها و نجات جان‌ها ادامه خواهد داد. او قلبی انسان‌دوستانه دارد و هیچ‌کس مانند او نمی‌تواند با نیروی اراده خالص خود کوه‌ها را جابجا کند.»
او افزود: «کمیته نوبل ثابت کرد که سیاست را بر صلح ترجیح می‌دهد.»
ماریا کورینا ماچادو در شبکه اجتماعی ایکس افزود: «ماشین سرکوب آن‌ها بی‌رحم و سازمان‌یافته بوده است؛ همراه با بازداشت‌ها، شکنجه‌ها، ناپدیدسازی‌های اجباری و اعدام‌های فراقضایی؛ که همگی جنایت علیه بشریت و تروریسم دولتی محسوب می‌شوند.»
کمیته نوبل صلح در بیانیه‌ای نوشت این جایزه به‌دلیل «تلاش‌های خستگی‌ناپذیر ماچادو در ترویج حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و مبارزه‌اش برای گذار عادلانه و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی» به ماچادو اهدا می‌شود.
ماچادو پس از اعلام نامش به عنوان برنده نوبل صلح گفت که این جایزه «تقدیر عظیمی از مبارزه همه ونزوئلایی‌ها» است.
او در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «ما در آستانه پیروزی هستیم و امروز بیش از هر زمان دیگری، به رییس‌جمهور ترامپ، مردم ایالات متحده، مردم آمریکای لاتین و کشورهای دموکراتیک جهان به‌عنوان اصلی‌ترین متحدان خود برای دستیابی به آزادی و دموکراسی متکی هستیم.»
او در بیانیه جداگانه دیگری نوشت: «مردم ما فهمیدند که صلح بدون آزادی ممکن نیست، و دستیابی و دفاع از آن نیازمند قدرت اخلاقی، روحی و جسمی عظیم است. ونزوئلا آزاد خواهد شد و این دستاورد شجاعت و امید را در سراسر آمریکا گسترش خواهد داد، زیرا آزادی، دموکراسی و رفاه ستون‌هایی هستند که ما را متحد می‌کنند.»
ماچادو سال گذشته از سوی ائتلاف مخالفان به‌عنوان نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری معرفی شد اما حکومت ونزوئلا صلاحیت او را رد کرد.
او سپس به حمایت از ادموندو گونزالس اوروتیا، نامزد مورد حمایت احزاب مخالف، پرداخت و صدها هزار داوطلب را برای نظارت بر روند انتخابات سازماندهی کرد.
هرچند نظرسنجیها از پیروزی گونزالس حکایت داشتند اما در نهایت نهاد انتخاباتی ونزوئلا مرداد ۱۴۰۳ اعلام کرد مادورو با کسب ۵۱ درصد آرا برای بار سوم به‌عنوان رییس‌جمهوری این کشور انتخاب شده است.
ماچادو نتیجه انتخابات را نپذیرفت و به مبارزه علیه مادورو ادامه داد. او با وجود تهدیدهای جانی کشورش را ترک نکرده و همچنان در ونزوئلا مانده است اما به‌دلیل شدت گرفتن سرکوبها از سوی حکومت، ناچار است در مخفیگاه زندگی کند.
