دادگاه تجدیدنظر اسکونه و بلکینگه در شهر مالمو در جنوب سوئد، دوشنبه ۱۴ مهر پالودان را از یکی از دو اتهام خود تبرئه کرد و حکم داد که او «اسلام را بهعنوان یک ایده نقد کرده و نه پیروان این دین را».
همچنین دادگاه حکم زندان او را تعلیق و جریمه مالی برای او تعیین کرد.
سال ۱۴۰۱، این فعال سوئدی-دانمارکی تحت حفاظت شدید پلیس و در پناه موانع فلزی، نسخهای از قرآن را سوزاند.
پالودان چندین بار کتاب مقدس مسلمانان را در ملاء عام به آتش کشید و گاهی آن را با گوشت خوک پوشاند.
در آن زمان، موجی از قرآنسوزی در دانمارک و سوئد به راه افتاده بود که این موضوع خشم جهان اسلام را برانگیخت و کشورهای اسلامی خواستار ممنوعیت چنین اقداماتی از سوی دولتهای منطقه اسکاندیناوی شدند.
۳۱ تیر ۱۴۰۲، بهدنبال سوزاندن قرآن از سوی فرد دیگری به نام سلوان مومیکا، علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، در پیامی اعلام کرد دولت سوئد باید عامل آتش زدن قرآن را به دستگاههای قضایی کشورهای اسلامی تحویل دهد و «اشد مجازات برای "عامل این جنایت" مورد اتفاق همه علمای اسلام است».
شماری دیگر از مقامهای جمهوری اسلامی نیز خواهان اخراج سفیر و تعطیلی سفارت سوئد در ایران شدند.
مومیکا، پناهنده عراقی در سوئد بود که یک سال بعد از آتش زدن قرآن، در آپارتمانی در حوالی استکهلم، پایتخت سوئد، به ضرب گلوله کشته شد.
مجاز بودن آتش زدن متون مذهبی در سوئد
آتش زدن متون مذهبی تحت قانون آزادی بیان سوئد مجاز است اما تحریک علیه یک گروه قومی یا ملی، مانند توهین و آسیب رساندن به مسلمانان، میتواند نقض قانون محسوب شود.
بر اساس نظر دادگاه تجدیدنظر، اظهارات پالودان هنگام سوزاندن قرآن میتواند بهعنوان نقد دین تفسیر شود که طبق قانون، مجازاتپذیر به عنوان تحریک علیه یک گروه قومی نیست.
در حکم دادگاه آمده است: «با توجه به اینکه این سیاستمدار در بخشهای دیگر اظهاراتش، اسلام را بهعنوان یک ایده نقد کرده، مشخص نیست که اظهارات مورد نظر، نقد مسلمانان بهعنوان یک گروه باشد.»