در روزهای اخیر، نگرانی‌ها درباره وضعیت حسین رونقی، زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر، شدت گرفته است. نرگس محمدی و آرش صادقی، دو چهره شناخته‌شده در میان فعالان مدنی و سیاسی ایران، نسبت به وخامت حال او هشدار داده و خواستار اقدام فوری مسئولان برای جلوگیری از یک فاجعه انسانی شده‌اند.
نرگس محمدی در پیامی با اشاره به نامه جمعی از همبندیان رونقی – از جمله زرتشت احمدی راغب، احمدرضا حائری، حمزه سواری و سعید ماسوری – نوشت: «اخبار نگران‌کننده‌ای از وضعیت حسین رونقی گرفته‌ایم. به مسئولان حکومت هشدار می‌دهیم، پیش از آنکه دیر شود، همه زندانیان به‌ویژه زندانیان بیمار را آزاد کند، اعدام را متوقف کند و زندان قرچک را که قتلگاه زنان زندانی است، تعطیل کند. جان حسین رونقی در خطر است، حسین را آزاد کنید.»
آرش صادقی، زندانی سیاسی سابق نیز با انتشار متنی بلند، اعتصاب غذای خشک حسین رونقی را «راهی برخاسته از ژرفای تعهد به مقاومت» توصیف کرد و نوشت: «مرگ حسین، اگر رخ دهد، مرگ یک انسان تنها نیست؛ مرگ بخشی از آرمان جمعی ماست، یعنی آزادی. اگر زندگی‌اش بماند، سندی است بر صدها انسانی که حتی در دوران تاریکی، نوری هستند که خاموش نمی‌شوند.» او هشدار داد که بی‌تفاوتی در برابر وضعیت رونقی، تکرار تراژدی‌های پیشین همچون مرگ سمیه رشیدی است و افزود: «ما اگر ناظران خاموش این مرگ احتمالی باشیم، نه فقط انسانی را از دست داده‌ایم، بلکه بخشی از وجدان جمعی‌مان را نیز از دست خواهیم داد.»
به گفته همبندیان حسین رونقی، وضعیت جسمانی او در پی ادامه اعتصاب غذای خشک به شدت وخیم شده و خطر مرگ جدی است. فعالان مدنی می‌گویند این وضعیت بیش از آنکه تنها سرنوشت فردی یک زندانی باشد، نمادی است از مقاومت و پرسشی اساسی در برابر جامعه: «آیا هنوز توان پرسش و شرم در برابر رنج انسان‌ها را داریم؟»
هشدارها درباره سرنوشت رونقی در شرایطی مطرح می‌شود که خانواده‌ها و فعالان حقوق بشر بارها نسبت به وضعیت زندانیان بیمار در ایران ابراز نگرانی کرده و خواستار آزادی فوری آنان شده‌اند. اکنون نگاه‌ها به مسئولان جمهوری اسلامی دوخته شده تا روشن شود آیا برای نجات جان حسین رونقی اقدامی خواهند کرد یا بار دیگر شاهد خاموش شدن صدای یک زندانی سیاسی خواهیم بود.
پیش از این نیز، پایگاه خبری دیده‌بان ایران به نقل از زندانیان محبوس در زندان تهران بزرگ گزارش داد ظرف یک سال گذشته، حدود ۳۰ نفر از زندانیان جرایم مالی به‌دلیل مشکلات درمانی و نبود پزشک متخصص جان خود را از دست داده‌اند.
با ادامه گزارش‌ها درباره مرگ زندانیان در زندان‌های ایران به‌دلیل محرومیت از درمان، دیده‌بان ایران شنبه پنج مهر نوشت کمبود فضای مددکاری از «مسائل فلاکت‌بار» واحد پنج زندان تهران بزرگ است.
این گزارش به هویت زندانیان جان‌باخته در یک سال گذشته اشاره‌ای نکرد.
مرگ‌های پی‌درپی در ایران به‌دلیل عدم دسترسی به خدمات پزشکی و تعلل مسئولان در اعزام آن‌ها به مراکز درمانی خارج از زندان، در هفته‌های گذشته به مساله‌ای بحرانی تبدیل شده است.
