پس از آنکه مقام‌های جمهوری اسلامی وجود زندانی سیاسی در ایران را انکار کردند و برخی از وجود تنها پنج زندانی سیاسی در سراسر کشور صحبت کردند، کانال خبری «تحکیم ملت» اعلام کرد تنها در زندان اوین دست‌کم ۳۴۳ زندانی سیاسی مرد نگهداری می‌شوند.
کانال خبری «تحکیم ملت» چهارشنبه ۱۹ شهریور با انتشار فهرست زندانیان سیاسی مرد در زندان اوین، نوشت بر خلاف ادعاهای مکرر مقامات قضایی و «دولت وفاق» مبنی بر محدود بودن تعداد زندانیان سیاسی، همین فهرست ناقص نشان می‌دهد که تنها در زندان اوین شمار قابل‌توجهی از زندانیان سیاسی مرد حضور دارند.
این کانال خبری با اشاره به قطعی نبودن این آمار، به‌دلیل محدودیت اطلاعات، تاکید کرد که بر خلاف ادعای مقامات قضایی، شمار بسیاری از ۳۴۳ زندانی مرد، صرفا به‌دلیل فعالیت‌های مدنی، صنفی، سیاسی یا مشارکت در اعتراضات بازداشت و محاکمه شده‌اند.
بر اساس این گزارش، در میان این افراد، فعالان صنفی کارگری و معلمان، روزنامه‌نگاران، دانشجویان، اعضای احزاب سیاسی، فعالان حقوق بشر و شهروندان معترض دیده می‌شوند.
همچنین شماری از این زندانیان سال‌هاست در اوین محبوس‌اند و برخی دیگر به‌تازگی و پس از اعتراضات اخیر بازداشت شده‌اند.
نام گروهی از زندانیان دوتابعیتی و خارجی محبوس در زندانی اوین، از آمریکا و بریتانیا تا رومانی، اکوادور، پاکستان، افغانستان، عراق و هند نیز در این فهرست آمده است.
این فهرست فقط هویت زندانیان سیاسیِ محبوس در بندهای عمومیِ اوین را دربر می‌گیرد و شامل بازداشت‌شدگانی که در اختیار نهادهای امنیتی‌اند و مراحل بازجویی را می‌گذرانند، نمی‌شود.
کانال تحکیم ملت، پیش‌تر، در ۲۹ مرداد اسامی ۶۴ تن از زندانی سیاسی زن محبوس در زندان قرچک را منتشر کرده بود.
این دو گزارش، در واکنش به اظهارات برخی مقام‌های جمهوری اسلامی از جمله غلامحسین محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه که منکر وجود زندانی سیاسی در ایران شد و گفت از افراد مختلف خواسته «لیست زندانیان سیاسی» را ارائه کنند اما «هیچ اسمی ندادند»، منتشر شده است.
الیاس حضرتی، رییس شورای اطلاع‌رسانی دولت پزشکیان، نیز ۱۹ مرداد گفته بود تعداد زندانیان سیاسی «زیاد نیست» و دولت نام تنها پنج نفر را به عنوان «زندانی سیاسی» تهیه کرده و به قوه قضاییه داده تا آزاد شوند.
اظهارات این دو مقام رسمی جمهوری اسلامی در ادامه موضع رسمی حکومت ایران است که سال‌هاست با اصرار تکرار می‌کند: «در ایران زندانی سیاسی وجود ندارد.»
بر اساس معیارهای جهانی و تعریف زندانی سیاسی در اسناد بین‌المللی، ایران نه‌‌تنها زندانی سیاسی دارد، بلکه شمار آن‌ها در مقاطع مختلف پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ به‌شدت افزایش یافته است.
حکومت ایران سال‌هاست با محدودکردن تعریف «زندانی سیاسی» و جایگزین‌کردن عناوین امنیتی یا جرایم عمومی به‌جای اتهامات سیاسی و عقیدتی، وجود زندانی سیاسی را انکار می‌کند.
این رویکرد، علاوه بر نقض تعهدات بین‌المللی ایران، باعث می‌شود آمار واقعی زندانیان سیاسی پنهان بماند و پیگیری وضعیت آن‌ها دشوارتر شود.
انتشار فهرست صدها زندانی سیاسی زن و مرد در زندان‌های اوین و قرچک، ادعای مقام‌های جمهوری اسلامی درباره «نبودِ زندانی سیاسی» را به چالش کشده و تصویری متفاوت از ابعاد بازداشت‌های سیاسی ارائه داده است.
