روزنامه تلگراف گزارش داد جمهوری اسلامی، روسیه و چین با اهدافی متفاوت اما گاهی هم‌راستا با هم، از طریق جنگ اطلاعاتی و عملیات روانی، نفوذ گسترده‌ای در بریتانیا داشته و دارند. این نفوذ شامل راه‌اندازی شبکه‌های وابسته به سپاه پاسداران و سرمایه‌گذاری‌های دانشگاهی می‌شود.
تلگراف یک‌شنبه ۱۶ شهریور نوشت اگر روزگاری عملیات‌های خرابکارانه در زیرزمین‌های دودآلود یا با پخش اعلامیه‌های دستی انجام می‌شد، اکنون جنگ در مهمانی‌های پر زرق و برق در شمال لندن و در فضای دیجیتال جریان دارد.
سه بازیگر اصلی این میدان روسیه، چین و ایران هستند که هر یک دستور کار متفاوتی دارند، اما گاهی نیروهایشان هم‌راستا با هم حرکت می‌کنند.
این روزنامه به گزارش اخیر اتحادیه ملی برای دموکراسی در ایران اشاره کرد که از شبکه‌ای پیچیده از نهادهای مرتبط با جمهوری اسلامی در بریتانیا پرده برداشت.
این گزارش از ترویج تبلیغات سپاه پاسداران از سوی مراکز فرهنگی، مدارس و خیریه‌های مستقر در بریتانیا حکایت دارد.
نفوذ جمهوری اسلامی حوزه‌های فرهنگی، سیاسی و آموزشی را از تلاش برای لابی‌گری با قانون‌گذاران بریتانیا گرفته تا برنامه‌های آموزشی که هدفشان «رادیکال‌سازی جوانان» است، دربر می‌گیرد.
به گزارش تلگراف، سپاه پاسداران به شکلی کنایه‌آمیز، با نهاد سنی‌مذهب اخوان‌المسلمین، پیوندی غیرمنتظره برقرار کرده است.
جریان نفوذ روسیه
روسیه با هم‌سویی ایدئولوژیک و انتشار اطلاعات نادرست، به‌طور غیرمستقیم جریان‌های راست افراطی را در سراسر اروپا تقویت کرده است.
کمیته اطلاعات و امنیت پارلمان بریتانیا نیز نفوذ فزاینده روسیه در این کشور را «وضعیت عادی جدید» توصیف کرده است.
تلگراف نوشت سرویس‌های امنیتی روسیه و نیروهای نیابتی آن‌ها، با هدف تضعیف نهادهای دموکراتیک و پیشبرد مواضع مسکو، امروز فعال‌تر از هر زمان دیگری هستند.
کارزار نفوذ چین
چین نیز طی چهار سال ۵۰ میلیون پوند به دانشگاه‌های بریتانیا کمک کرده که بیشترین سهم به آکسفورد و کمبریج رسیده است.
بخشی از این کمک‌ها از سوی نهادهایی مرتبط با ارتش و دستگاه اطلاعاتی چین مانند هواوی و دانشگاه سیچوآن تامین شده است.
هرچند این منابع به شکل مستقیم به گروه‌های رادیکال گره نمی‌خورند، اما ممکن است آزادی دانشگاهی را محدود سازند، روایت‌های طرفدار چین را تقویت کنند و به انتقال فناوری‌هایی با کاربرد نظامی دامن بزنند.
دولت و دانشگاه‌های بریتانیا خطر را پذیرفته و پروتکل‌های بررسی دقیق را اجرا کرده‌اند، اما نگرانی‌ها درباره نفوذ پنهان و فشار ایدئولوژیک همچنان باقی است.
تلاش‌های حزب کمونیست چین بر مبنای یک الگوی سخت‌گیرانه استوار است. عوامل این حزب با ارتش، دانشگاه‌ها و صنایع چین همکاری می‌کنند تا کاستی‌ها و شکاف‌های فناورانه در حوزه‌های تحقیقاتی بریتانیا شناسایی شوند.
سپس دستگاه دیپلماسی چین مامور می‌شود از طریق نمایشگاه‌ها و دعوت‌نامه‌های علمی و دانشگاهی برای بهره‌برداری از این خلاءها اقدام می‌کند.
پس از شناسایی اهداف، دو مسیر عملیاتی در پیش است.
نخست، اعضای جامعه چینی‌های مهاجر هدف قرار می‌گیرند که حزب کمونیست همه آن‌ها را «خودی» می‌داند.
این افراد از سوی وزارت امنیت عمومی چین برای افشای اطلاعات یا همکاری تحت فشار قرار می‌گیرند.
این وزارتخانه همچنین مسئول جنگ سایبری و عملیات انتشار اطلاعات نادرست مانند کمپین‌های موسوم به «اسپاموفلاژ» یا «دراگون‌بریج» است.
در فوریه ۲۰۲۴، اسنادی از شرکت آی‌سون (I-Soon)، پیمانکار وزارت امنیت عمومی چین در حوزه هک، افشا شد.
در کنار این نهاد، وزارت امنیت کشور چین به‌عنوان یکی دیگر از سرویس‌های اطلاعاتی این کشور، به شناسایی آن دسته از شهروندان خارجی می‌پردازد که حاضرند در ازای پول همکاری کنند و اطلاعات مورد نیاز را به پکن برسانند.
عملکرد ضعیف دولت بریتانیا
تلگراف نوشت واکنش دولت بریتانیا به همه این موارد چه در دوره دولت محافظه‌کار پیشین و چه در دولت کارگر کنونی ضعیف بوده است.
این روزنامه در عین‌حال یادآوری کرد «قانون امنیت ملی ۲۰۲۳» و مقررات ضدتروریسم داخلی، اختیارات بیشتری برای مقابله با نفوذ خارجی و مسدود کردن دارایی‌های مرتبط با فعالیت‌های افراطی در بریتانیا فراهم کرده‌اند.
لندن در حال بررسی قرار دادن سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های تروریستی است که محدودیت‌های بیشتری بر نهادهای وابسته به جمهوری اسلامی در بریتانیا تحمیل خواهد کرد.
با این حال، لندن با وجود فشار شدید نزدیک‌ترین متحدانش در خاورمیانه از جمله کشورهای حوزه خلیج فارس و مصر، تاکنون اخوان‌المسلمین را تحریم نکرده است.
به گفته تلگراف، بریتانیا دارایی یک گروه راست افراطی را مسدود کرده، اما سازمان‌های تحت حمایت روسیه، ایران و چین همچنان فعال هستند.
در این گزارش آمده است که فلسفه «پیروزی بدون جنگ» به شکل امروزی خود در حال اجراست؛ نفوذ، سانسور و تحریف اخبار، ابزارهایی هستند که دشمنان بریتانیا از آن‌ها بهره می‌برند و همین اقدامات می‌تواند دستاوردهایی بزرگ‌تر از قدرت نظامی مستقیم برای آنان رقم بزند.
