فایل‌های صوتی تازه نشان می‌دهد آهارون حلیوا، رییس پیشین اطلاعات ارتش اسرائیل (امان)، پیش از هفتم اکتبر به نتانیاهو «هشدار راهبردی جنگ» داده بود؛ اما در میانه جدال اصلاحات قضایی، این هشدارها جدی گرفته نشد.
هاآرتص با استناد به فایل پخش شده در کانال ۱۲ نوشت حلیوا می‌گوید در روز رأی‌گیری کنست برای لغو «استاندارد معقول‌بودن»—یکی از لوایح کلیدی طرح اصلاحات قضایی—به پارلمان رفت تا پیامدهای امنیتی این روند را برای کشور توضیح دهد، اما جلسه به حضور دو مقام «نامرتبط» و بی‌اعتنا محدود شد. او تاکید کرده ارزیابی‌های رسمی با امضای او ارسال شده بود: «ما هشدار راهبردی می‌دهیم»؛ یعنی خطر قریب‌الوقوع.
حلیوا توضیح داده از دوره فرماندهی آویو کوخاوی، مسیر ارائه اطلاعات به نخست‌وزیر تغییر کرده و اطلاعات ارتش اسرائیل دیگر تصمیم‌گیر نهایی نیست؛ گزارش‌ها از طریق سامانه‌های مشترک و نیز موساد و شاباک جریان می‌یابد. به گفته او، نتانیاهو افسر اطلاعاتی شخصی دارد که روزانه—گاه دوبار در روز—جمع‌بندی اختصاصی می‌نویسد.
او همچنین مدعی است نخست‌وزیر به‌تدریج دیدارهای کاری هفتگی با رییس اطلاعات نظامی را کم و کمتر کرد: «هفتگی شد ماهیانه، بعد دوماهه و در نهایت هر شش ماه یک‌بار؛ همان هم به‌سختی.» حلیوا این فاصله‌گرفتن را ناشی از «عدم توافق» نتانیاهو با تحلیل‌های اطلاعاتی دانسته: «وقتی می‌گوید دیگر برایم نیاورید… معنا روشن است.»
در بخش دیگری از فایل‌ها که هفته پیش نیز خبرساز شد، حلیوا گفت حتی اگر شب قبل از حمله ۷ اکتبر بیدار می‌شد، ارزیابی او تغییر نمی‌کرد، چون به جمع‌بندی افسر اطلاعاتی لشکر فرماندهی جنوب و شاباک اتکا می‌کرد: «هرکس غیر از این بگوید، دروغ می‌گوید.»
اظهارات جنجالی او درباره تلفات فلسطینیان نیز بازتاب گسترده یافت: به روایت این فایل‌ها، حلیوا گفته «برای هر قربانی حمله ۷ اکتبر باید ۵۰ فلسطینی کشته شوند… هر از گاهی باید نکبتی رخ دهد تا پیامدها حس شود»—جمله‌هایی که او «پیامی برای آینده» توصیف کرده نه «انتقام». این بخش با موجی از انتقادهای داخلی و بین‌المللی روبه‌رو شد.
هاآرتص اضافه می‌کند حلیوا در ۶ اکتبر، ساعاتی پیش از یورش حماس، در ایلات در مرخصی بود؛ تماسی درباره نشانه‌های نگران‌کننده در مرز دریافت کرد اما آن را کم‌اهمیت دانست و به خواب برگشت—جزئیاتی که به‌گفته منتقدان، بخشی از زنجیره خطاهای ساختاری پیش از حمله بود.
حلیوا شش ماه بعد، در آوریل ۲۰۲۴، استعفا داد و نخستین مقام ارشد اسرائیلی شد که مسئولیت شکست‌های پیش از ۷ اکتبر را پذیرفت. او در نامه کناره‌گیری نوشت «همواره در کنار اختیار، مسئولیت سنگینی نیز هست» و خواستار تشکیل کمیسیون رسمی حقیقت‌یاب برای بررسی «عمیق و جامع» عوامل منجر به وقایع شد.
انتشار این فایل‌ها، به نوشته هاآرتص، بحث درباره سهم مستقیم نتانیاهو در نادیده‌گرفتن هشدارها را شدیدتر کرده است. مخالفان می‌گویند تمرکز دولت بر اصلاحات قضایی، جامعه و نهادهای امنیتی را دوپاره و کشور را آسیب‌پذیر کرد. حامیان اما می‌گویند قصور تنها سیاسی نبود و ارزیابی اشتباه از نیت و توان حماس در سطوح مختلف امنیتی رخ داد.
هاآرتص می‌نویسد با ادامه جنگ و نبود یک کمیسیون تحقیق فراگیر، بحران پاسخگویی در بالاترین سطوح قدرت باقی است؛ در حالی‌که روایت‌های متعارض از «چه کسی چه می‌دانست و چه زمانی گفت» همچنان آینده سیاسی نخست‌وزیر را در مه فرو برده است.
