همایون، بازیگر سینمای پیش از انقلاب درگذشت

رسانه‌های داخلی جمعه ۲۷ تیر ۱۴۰۴ با تایید خبر درگذشت همایون نوشتند: «او مدتی به علت کهولت سن در بستر بیماری بوده است.»

همایون که ۱۵ اردیبهشت ۱۳۱۶ در مشهد یه دنیا آمده بود، فعالیت هنری خود را از اواخر دهه ۱۳۳۰ آغاز کرد.

همایون بازیگری را با فیلم‌هایی چون «داماد میلیونر» و «بی‌ستاره‌ها» آغاز کرد و با حضور در فیلم‌هایی مانند «تپلی»، «باباخالدار»، «دنیای آبی»، «آقای جاهل»، «شاهرگ» و «شورش» به چهره‌ای محبوب بدل شد.

همایون در دهه ۴۰ و ۵۰ خورشیدی در دست‌کم ۹۸ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد و در کنار چهره‌هایی مانند لیلا فروهر، به ایفای نقش‌هایی ماندگار پرداخت.

او که به عنوان کمدین شناخته می‌شد، گفته بود: «دیدن كارهای لورل و هاردی بود كه باعث شد حس كنم باید كار كمدی انجام بدهم.»

پس از انقلاب ۵۷، همایون نیز مانند بسیاری دیگر از هنرمندان ایران از ادامه حضور در سینمای ایران منع شد و به سراغ شغلی دیگر رفت.

همایون در مصاحبه‌ای با اشاره به اینکه پس از پیروزی انقلاب به دادگاه اوین فراخوانده شد، گفته بود: «به ما گفتند که به دادگاه اوین برویم و قرار است ما را ارشاد کنند، پس از آن ماجراها ما «بازرس گوگول» را در تئاتر پارس لاله زار اجرا رفتیم و با استقبال روبرو شد اما فعالیتم در سنیما ادامه‌دار نشد.»

او که سال‌ها در حوزه رستوران‌داری مشغول به کار بود، گفته بود: «همین همراهی با مردم، به او کمک کرد که از فضای سینما جدا نشود.»

همایون فضای سینمای پس از انقلاب ۵۷ را این گونه توصیف کرده بود: «پس از آن انقلاب اگر تهیه‌کننده به سراغ بازیگرانی مثل فردین و ناصر ملک‌مطیعی می‌رفت به او می‌گفتند که باید فرد دیگری را جایگزین این افراد کند. مدتی بعد برچسب ممنوع‌التصویری به این بازیگران اطلاق شد، اما قانون نوشته‌ای در این خصوص وجود نداشت. نباید با ما این‌طور رفتار می‌شد، چهل سال یک عمر بود.»

از جمله فیلم‌های مشهور او می‌توان به «سلطان قلب‌ها»، «علی‌ بی‌غم»، «بابا شمل»، «دروازه تقدیر»، «خروس جنگی»، «چرخ بازیگر»، «لیلی و مجنون»، «سرنوشت»، «ایمان» اشاره کرد.

او همسر مهرانگیز فرحزادی (خاله لیلا فروهر) و پدر امید تبریزیان، بازیگر، بود. همایون از دهه ۵۰ به بعد دیگر در سینما فعال نبود و سال‌های پایانی عمر را دور از فعالیت هنری سپری کرد.