پس از خروج آمریکا از سازمان بهداشت جهانی، تدروس آدهانوم گبریسوس، مدیر کل این سازمان، در نامه‌ای به کارکنان از ضرورت صرفه‌جویی در هزینه‌ها و اولویت‌بندی اقدامات خبر داد.
خبرگزاری رویترز جمعه پنجم بهمن خبر داد که یکی از سخنگویان سازمان بهداشت جهانی این موضوع را تایید کرده اما توضیح بیشتری نداد.
برگزاری همه جلسات به صورت مجازی، محدود کردن جایگزینی تجهیزات فن‌آوری اطلاعات و تعلیق تعمیرات دفتر، از جمله مواردی هستند که برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها پیش‌بینی شده است.
آمریکا بزرگ‌ترین حامی مالی سازمان بهداشت جهانی است و حدود ۱۸ درصد از بودجه آن را تامین می‌کند.
بودجه دو ساله این سازمان در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ حدود ۶/۸ میلیارد دلار بود.
ایالات متحده در دو سال قبل از آن ۱/۲۸ میلیارد دلار به سازمان بهداشت جهانی کمک کرده بود. پس از آن، آلمان با ۸۵۶ میلیون دلار و بنیاد بیل گیتس با ۸۳۰ میلیون دلار، در رتبه دوم و سوم بیشترین کمک‌کنندگان قرار گرفتند.
یکی از فرمان‌های اجرایی امضا شده از سوی ترامپ در روز اول ریاست‌جمهوری او، خروج از سازمان بهداشت جهانی بود.
ترامپ در سال ۲۰۲۰ میلادی و اواخر دولت قبلی خود، فرآیند خروج یک‌ساله آمریکا از سازمان بهداشت جهانی را آغاز کرد اما شش ماه بعد، جو بایدن با رسیدن به مسند ریاست‌جمهوری، این تصمیم را لغو کرد.
استدلال ترامپ این است که سازمان بهداشت جهانی نتوانسته است چین را در مورد مسئولیت شیوع سریع کووید-۱۹ پاسخ‌گو کند.
او بارها سازمان بهداشت جهانی را «عروسک خیمه‌شب‌بازی پکن» توصیف کرده و وعده داده است کمک‌های مالی آمریکا را به طرح‌های بهداشتی داخلی هدایت کند.
بر اساس دستور ترامپ، علاوه بر توقف کمک مالی به سازمان بهداشت جهانی، کارکنانی که با ماموریت دولت آمریکا برای این سازمان کار می‌کنند از این سازمان خارج خواهند شد.
کشورهای دیگر از خروج آمریکا از سازمان بهداشت جهانی انتقاد کرده‌اند. به گفته برخی کارشناسان، چنین تصمیمی منجر به افزایش نفوذ چین بر حوزه سلامت جهان خواهد شد.
لارنس گوستین، استاد دانشگاه جورج‌تاون واشینگتن و از مدیران سازمان بهداشت جهانی پیش از این هشدار داده بود که با این تصمیم، آمریکا نفوذ و اعتبار خود را در حوزه بهداشت جهان از دست خواهد داد و چین، این خلأ را پر خواهد کرد.
منتقدان همچنین هشدار می‌دهند که خروج آمریکا از سازمان بهداشت جهانی می‌تواند روند نظارت بین‌المللی بر بیماری‌ها و سیستم‌های واکنش اضطراری را تضعیف کند.
