تاکید پزشکیان بر هماهنگ بودنش با خامنهای از زمان آغاز بحث بر سر کابینه پیشنهادی که همه وزیران معرفی شده آن رای اعتماد گرفتند، در دولتهای گذشته بیسابقه به نظر میرسد.
حتی ابراهیم رئیسی، رییس کشته شده دولت سیزدهم هم در نطق معرفی کابینهاش که مرداد ۱۴۰۰ ایراد کرد، تا این حد روی تایید گرفتن از رهبر جمهوری اسلامی تاکید نکرد.
در واکنش به این تاکیدات، مالک شریعتی، نماینده اصولگرای مجلس در حساب شبکه ایکس خود نوشت: «هزینه کردن رییسجمهور محترم از رهبر انقلاب برای رای گرفتن از مجلس، خطای بزرگی بود چون اگر رای نیاورند، مجلس را مقابل گزینه رهبری قرار میدهد و اگر رای بیاورند هم مسئول عملکردشان در آینده نخواهند بود اما به هر حال، این سخنان پزشکیان، تعداد وزرای در معرض خطر را کاهش جدی خواهد داد.»
طبق اصل ۱۳۳ قانون اساسی، وزرای پیشنهادی پزشکیان برای آغاز کار خود باید از مجلس شورای اسلامی رای اعتماد میگرفتند.
مجلسی که هماکنون اکثریت آن در اختیار اصولگرایان است، به طرزی کمسابقه، به تمامی وزرای پیشنهادی دولت اصلاحطلب رای اعتماد داد.
بر اساس آییننامه مجلس، هر وزیر کابینه برای گرفتن رای اعتماد باید رای مثبت اکثریت مطلق نمایندگان، یعنی نصف به علاوه یک رای را کسب کند.
مجلس دوازدهم که به همه وزیران پزشکیان رای اعتماد داد، هفتم خرداد ۱۴۰۳ افتتاح شد.
از مجموع ۲۹۰ نماینده این مجلس، ۱۶۲ نماینده (برابر ۵۶ درصد) اصولگرا، ۸۳ نماینده (برابر ۲۸ درصد) مستقل، ۴۰ نماینده (برابر ۱۴ درصد) اصلاحطلب و پنج نماینده (برابر دو درصد) از اقلیتهای مذهبی هستند.
در این شرایط متزلزل برای دولت، پزشکیان از ابتدا تاکید کرد تمام کابینه خود را با خامنهای هماهنگ خواهد کرد.
بر اساس سنتی نانوشته، برخی وزراتخانهها مثل اطلاعات، امور خارجه، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و فرهنگ و ارشاد اسلامی، اصطلاحا «سهمیه بیت» خوانده میشوند که معرفی وزیر برای آنها نیازمند هماهنگی با خامنهای است اما هماهنگی کل کابینه با رهبر جمهوری اسلامی، بدعت پزشکیان بوده است.
در همین رابطه و در واکنش به ترکیب کابینه پیشنهادی پزشکیان، علی شکوریراد، فعال سیاسی اصلاحطلب، به سایت جماران این ترکیب «لزوما مطلوب» پزشکیان نیست و او باید ملاحظه خامنهای، استعلامهای امنیتی و اطلاعاتی و مجلس را میکرده و کابینهای چیده که بتواند «اعتماد همه اینها» را جلب کند.