روزنامه هم‌میهن روز شنبه ۱۴ بهمن در گزارشی میدانی به تجویزهای سرسری و بی‌دقت برخی پزشکان، برخوردهای تحقیر‌آمیز بعضی دکترها و پرستارها با بیماران در مراکز درمانی دولتی و نیمه دولتی، خالی شدن بیمارستان‌ها از کادر باتجربه و متخصص و سرگردانی بیماران پرداخت.
هم‌میهن چند روایت از مشاهدات سه ماهه خود از تعدادی بیمارستان، درمانگاه دولتی و نیمه‌دولتی تهران و مطب چند پزشک منتشر کرد که حاکی از توهین، نادیده‌انگاری و تحقیر بیماران در پروسه پیگیری درمان آنان است.
سرپرستار یکی از بیمارستان‌های قدیمی و بزرگ جنوب تهران که نامش در گزارش نیامده، بخشی از مشکل را در این زمینه به خالی شدن بیمارستان‌ها از پرستاران باسابقه و جایگزین شدن فارغ‌التحصیلان جدید و بی‌تجربه نسبت داد که باعث سر در گم شدن بیماران می‌شود.
به گفته او، پرستارها یا تازه از دانشگاه آمده‌اند و تجربه کافی ندارند یا وقتی به‌دلیل نیاز به بخش دیگری منتقل می‌شوند، نمی‌دانند باید چه کنند و یادگیری آنان زمان می‌خواهد.
سرپرستار این بیمارستان تاکید کرد تعدادی از پرستاران قدیمی باز‌نشسته شده‌اند و بیشترشان مهاجرت کرده‌اند و مراکز درمانی مجبورند فعلا با این وضعیت کمبود نیروی متخصص ادامه دهند.
مهاجرت پرستاران در سال‌های گذشته به دغدغه‌ای مهم و جدی در فضای درمانی ایران تبدیل شده است.
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار اواخر آبان سال جاری از کمبود جدی پرستار خبر داد و گفت: «به جرات می‌گویم بیماران به دلیل کمبود پرستار جان خود را از دست می‌دهند.»
به گفته او، سالانه بیش از سه هزار پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند اما وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حتی به اندازه همین آمار به کادر درمان اضافه نمی‌کند.
شریفی مقدم در سال‌های گذشته بارها این دغدغه را مطرح کرده و درباره بحران کمبود پرستار در بیمارستان‌ها هشدار داده است.
هم‌میهن در نمونه‌ای دیگر سراغ بخش مردان سی‌‌سی‌‌یو قلب بیمارستانی در جنوب غربی تهران رفته که بر اثر بارش باران، آب لوله‌کشی و آشامیدنی ساختمان به مدت بیش از یک هفته آمیخته به گِل و لای شده است.
این روزنامه در ادامه به نبود تجهیزات در بیمارستان‌ها و به ویژه از کار افتادن دستگاه امآرآی شماری از مراکز درمانی اشاره کرده است.
همراه یک بیمار گفت که طولانی بودن پروسه وقت‌دهی و آماده شدن جواب امآرآی باعث می‌شود نصف سال برای این تصویربرداری زمان صرف شود در حالی که بیمارش در آی‌‌سی‌یو بستری و حالش نامساعد است.
بیمار دیگری با اشاره به تجربه خانواده‌اش برای پیدا کردن مرکزی که امآرآی را به جای چند ماه بعد، چند روز بعد انجام دهد، گفت: «در نهایت یکی از پرستاران بخشی که در آن بستری بودم با یک تلفن برای دو روز بعد هماهنگ کرد. نمی‌دانستیم که این کار جزو وظایف بیمارستان است. آن‌ها هم چیزی نمی‌گفتند.»
او ادامه داد: «یک عمر پول بیمه پرداختیم و حالا باید از آن استفاده کنیم اما هم باید درد تحمل کنیم، هم التماس کنیم و حرص بخوریم تا شاید کارمان راه بیفتد .... نمی‌دانم به چه گناهی برای تک‌تک کارهای درمان تحقیر می‌‌شویم.»
ویزیت‌های سرسری و بی‌معاینه و سوال نکردن از بیمار در مطب‌ها، بخشی دیگر از این گزارش است.
در این گزارش به نقل از زنی ۴۲ ساله آمده است: «تشدید بی‌اخلاقی را به مهاجرت گسترده صنف پزشکان و کادر درمان نسبت می‌دهند اما نگاه بالا به پایین و کالایی به بیمار و نادیده گرفتن انسانیت و شخصیت بیمار، بی‌ربط‌‌‌ترین موضوع به این مساله است.»
او در شرح دقایقی که در اتاق پزشک گذرانده است گفت: «نه معاینه کرد، نه حرف زد و نه چیزی پرسید. فقط نسخه نوشت.»
افشای پرونده پزشکی بیماران برای سایرین، جعل عنوان پزشکی، تجویز جراحی بی‌دلیل در مورد بیماری‌های ساده به منظور گرفتن دستمزد بالا و رفتار پرخاشگرانه و ناشایست در درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها از دیگر مورادی هستند که این گزارش به آن‌ها اشاره کرده است.
انتقادها به پزشکان، پرستاران و کادر درمان در حالی بالا گرفته است که بعضی پزشکان ضمن قبول مشکلات موجود، سیستم و وضعیت کلی حاکم بر کشور را دلیل اصلی معضلات می‌دانند و تاکید می‌کنند با وجود شرایط دشوار فعلی بسیاری از اعضای کادرهای درمان فراتر از توانشان برای حل مشکلات بیماران مایه می‌گذارند.