نرگس محمدی، زندانی سیاسی و برنده جایزه نوبل صلح در نامه‌ای از زندان اوین نوشت: «در چهارمین سالگرد کشته‌شدگان آبان خونین ۹۸ آنچه می‌توان نوشت و یادآوری کرد، تداوم مبارزات و اعتراضات و مقاومت مردم علیه حکومت دینی استبدادی است.»
او در بخشی از این نامه که در حساب اینستاگرامش منتشر شد، مشاهده خود از خشونت، سرکوب و شکنجه دو معترض بازداشت شده آبان ۹۸ در زندان اوین را نقل کرده است.
این فعال حقوق بشر در توصیف شرایط آنان در آن زمان نوشت: «یکی از این دو جوان، گلوله خورده و بدحال بود. او از بند امنیت زندان اوین به بهداری منتقل شده بود و دیگری دختر ۱۹ ساله‌ای که پس از بازداشت و بازجویی‌های خشونت‌بار به بند زنان اوین منتقل شد.»
اعتراضات آبان ۱۳۹۸ در ایران در واکنش به افزایش ناگهانی و شدید قیمت سوخت آغاز شد اما خیلی زود ماهیت ضدحکومتی به خود گرفت.
این تجمعات اعتراضی علیه جمهوری اسلامی در ۲۴ آبان در برخی مناطق آغاز شد و طی یک هفته به ۲۹ استان و صدها شهر گسترش یافت.
در جریان این اعتراضات هزار و ۵۰۰ نفر به دست ماموران حکومتی کشته شدند و شدت سرکوب آن باعث شد این رخدادها به «آبان خونین ۹۸» مشهور شود.
محمدی در نامه خود به مناسبت چهارمین سالگرد آبان ۹۸ نوشت که او و زنان زندانی همبندش در آن زمان از اول دی ماه در اعتراض به کشتار معترضان در جریان اعتراضات آبان، در زندان تحصن کردند اما حکومت در پاسخ، آن‌ها را سرکوب و تبعید کرد.
اشاره محمدی به تبعید ناگهانی و همراه با خشونت و توهین به زندان زنجان است. تبعیدی که او را تا پایان دوره حبس پیشین در مهر ماه ۱۳۹۹ در حبس در تبعید و دور از محل سکونت نگه داشت.
این زندانی سیاسی در بخش دیگری از نامه‌اش نوشت جهان پس از آبان ۹۸ شاهد بود که اعتراضات فروکش نکرد، صف مخالفان بیش از پیش گسترش یافت و جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» با عاملیت زنان آگاه ایران رقم خورد.
او «فساد سیستماتیک، تاراج منابع و اموال ملی، سیاست‌های فاجعه‌بار اقتصادی، سرکوب بی‌امان و ویرانگر مخالفان و معترضان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و مدنی، به خطر انداختن حق حیات و زندگی مردم و گسترش ستم و تبعیض علیه زنان» را ازجمله دلایل گسترش اعتراضات برشمرد.
این زندانی سیاسی با تاکید بر اینکه «مردم ایران به دنبال تحقق دموکراسی، آزادی و برابریاند»، جمهوری اسلامی را مانع اصلی تحقق مطالبات مردم ایران دانست.
او اضافه کرد: «گذار از حکومت دینی استبدادی زنستیز برای بقای جامعه امری ضروری و گریزناپذیر است.»
نرگس محمدی که ۱۴ مهر ماه امسال برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ شد، اعطای این جایزه را پیام روشنی برای مردم ایران دانست و نوشت: «جهان هم استبداد دینی را میبیند و هم معترضان و مخالفان حکومت را.»
کمیته نوبل اعلام کرد نرگس محمدی به دلیل مبارزهاش با ظلم علیه زنان ایرانی و تلاش برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه، شایسته دریافت این جایزه شناخته شد.
به نوشته محمدی، حقوق بشر به عنوان یکی از بزرگترین و مهمترین آمال و دستاوردهای بشر مورد توجه جهانیان است و جنبش «زن، زندگی، آزادی» مورد حمایت جهان است.
او از این مساله به عنوان نویدی بزرگ یاد کرد.
این فعال حقوق بشر زندانی در پایان نامه‌اش خطاب به مردم نوشت که دیوارهای زندان مانع و دلسردکنندهاش نیستند، با قلبی سرشار از عشق و امید و سرزندگی راه منتهی به صلح، دموکراسی و آزادی را ادامه خواهد داد و کنار مردم سربلند و ایران باشکوه خواهد ایستاد.
نرگس محمدی مهر ماه سال ۹۹ پس از تحمل سالها حبس از زندان زنجان آزاد شد اما آبان ماه ۱۴۰۰ در جریان برگزاری مراسم یادبود دومین سالگرد کشته شدن ابراهیم کتابدار، از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸ بازداشت شد و از آن زمان تاکنون در زندان به سر میبرد.
