جلوگیری حکومت ایران از خاکسپاری پیکر بهائیان در آرامگاه‌شان و دفن اجباری در آرامگاه خاوران
فعالان جامعه بهائی و سازمان‌های حقوق بشری گزارش دادند که در ماه‌های اخیر مقام‌های حکومت ایران مانع دفن پیکر بهائیان در «گلستان جاوید طهران»، آرامگاه متعلق به بهائیان، شده‌اند و برخی از درگذشتگان بهائی را بدون اطلاع خانواده‌شان در آرامگاه خاوران دفن کرده‌اند.
فعالان جامعه بهائیان از نقش نماینده سازمان بهشت زهرا وابسته به شهرداری تهران در جلوگیری از برگزاری آیین و موازین خاکسپاری شهروندان بهائی خبر داده‌اند.
به گفته این فعالان، در آخرین مورد، پیکر بهزاد مجیدی، شهروند بهائی که روز ۳ فروردین درگذشت، بدون رضایت و اطلاع خانواده‌ی او در تاریخ ۱۰ فروردین در آرامگاه خاوران و در محل اجساد اعدام‌شدگان دهه ۶۰ دفن شده است.
سازمان حقوق بشر در ایران نیز روز یکشنبه ۱۳ فروردین «کارشکنی مسوولان سازمان بهشت زهرا» برای دفن بهزاد مجیدی در گلستان جاوید را تایید کرده است.
بر اساس گزارش‌ها، این شهروند بهایی در آرامگاه خاوران در مجاورت قبرستان گلستان جاوید به خاک سپرده شده است.
آرامگاه خاوران محل دفن اجساد اعدام‌شدگان دهه ۶۰ و به ویژه قربانیان اعدام‌های گسترده سیاسی سال ۶۷است و فعالان بهائی می‌گویند دفن اجساد بهائیان در آرامگاه خاوران از سوی حکومت، نه تنها با هدف آزار بهائیان، بلکه به دلیل مخدوش کردن آثار دفن جمعی اعدامیان دهه شصت در آرامگاه خاواران شکل می‌گیرد.
یک منبع مطلع به سازمان حقوق بشر در ایران گفت که دفن پیکر بهزاد مجیدی در آرامگاه بهائیان «با مخالفت مسعود مومنی، نماینده بهشت زهرا تهران» مواجه شد.
این منبع مطلع افزود: «مسعود مومنی و برخی افراد دیگر که از جامعه بهائی ایران نیستند با مداخله در مراسم مذهبی، تشیع و تدفین در صدد هستند کلیه امور مربوط آن را از جامعه بهائی سلب کرده و آنچه را که خود دیکته می‌کنند، انجام دهند و این موارد متضاد با دیانت و آدابو رسوم مذهبی دیانت بهایی است.»
همچنین بر اساس گزارش منابع بهائی، پیکر اختر خاوری یک شهروند بهائی دیگر هم اجازه دفن در گلستان جاوید را نیافته و خانواده این متوفی تهدید شده‌اند در صورت رضایت ندادن باید منتظر دفن پیکر اختر خاوری در آرامگاه خاوران باشند.
در شهریور ماه ۱۴۰۱، سازمان عفو بین‌الملل با انتشار فراخوان اقدام فوری نسبت به سرکوب و افزایش فشارهای امنیتی بر شهروندان بهائی واکنش نشان داد و از جامعه جهانی خواستار در نظر گرفتن راهکاری جامع برای مقابله با این قبیل برخوردهای حکومت ایران شد.
یک سال قبل از آن، خانواده اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ در گفت‌وگو با ایران اینترنشنال از ایجاد قبرهای جدید در خاوران با هدف از بین بردن بقایای محل دفن زندانیان سیاسی اعدام شده خبر داده بودند.
وب‌سایت بیداران نیز نوشت: «این گورهای جدید مربوط به مردگان بهائی است در حالی که آنها در همسایگی خاوران گورستان خود را دارند.»
جامعه بین‌المللی بهائیان هم اعلام کرد «حراست بهشت زهرا» به بهائیان گفته یا باید درگذشتگان خود را در فضایی باریک میان مزارهای کنونی بهائیان دفن کنند یا از محل دفن دسته‌جمعی اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ در خاوران استفاده کنند.
در خرداد سال گذشته، تصاویر و ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد نیروهای امنیتی برای محصور کردن گورستان خاوران با دیوارهای بتنی و نصب پایه‌های دوربین‌های مداربسته، دست به کار شده بودند.
بر اساس این تصاویر و ویدیوها، دیوارهای بلندی در امتداد گورستان کشیده شده و دکل‌های فلزی با ارتفاع زیاد، برای نصب دوربین‌های مدار بسته نصب شده‌اند.
این اقدامات سه هفته پس از پایان جلسات دادگاه حمید نوری، دادیار سابق زندان گوهردشت و متهم به دست داشتن در اعدام‌های سال ۶۷، انجام شده است.
پیش از این نیز گزارش‌های مختلفی از تلاش جمهوری اسلامی برای تخریب قبرهای اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ منتشر شده است.
در سال ۱۳۶۷ به دنبال صدور فتوا و فرمان روح‌الله خمینی، چند هزار نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های جمهوری اسلامی مخفیانه اعدام و در گورهای جمعی دفن شدند.
ابراهیم رئیسی که یکی از اعضای هیأت تصمیم‌گیرنده در مورد زندانیان معروف به «هیأت مرگ» بود، پس از اعلام پیروزی‌اش در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ در پاسخ به سوال خبرنگار الجزیره گفت از ابتدای مسئولیتش در دستگاه قضایی «مدافع حقوق بشر» بوده و برای اقداماتش «باید مورد تقدیر و تشویق» قرار بگیرد.