گروهی از دانشجویان از دانشگاه‌های مختلف سراسر ایران با امضای بیانیه‌ای به مواردی چون «ضرب و جرح» دانشجویان از سوی حراست، سخت‌گیری به دختران دانشجو، اخراج و ارعاب دانشجویان و اساتید و احضار هر روزه دانشجویان به کمیته‌های انضباطی اعتراض کردند.
در این بیانیه تأکید شده است که «خوابگاه‌ها در حقیقت بندی از زندان» شده‌اند و با «کنترل هرچه بیشتر بر روی بدن و فکر دانشجویان، به خصوص دانشجویان دختر» حقوق شهروندی آنان را «به ارتجاعی‌ترین شیوه ممکن نقض می‌کنند.»
دانشجویان معترض اعلام کردند مواردی چون قفل کردن در خوابگاه بر روی دانشجویان و تعیین ساعت‌های ورود و خروج، تنها بخشی از «مقررات اردوگاهی» در خوابگاه‌ها هستند.
امضا کنندگان این بیانیه تأکید کردند در برابر «سیاست‌ها و اراده سلطه‌گرایانه حاکم» مقاومت کرده و شرایط موجود را نخواهند پذیرفت.
پس از بازگشایی دانشگاه‌ها، گزارش‌هایی نیز درباره افزایش سخت‌گیری‌ها نسبت به حجاب و همچنین ورود و خروج به خوابگاه‌ها و کنترل فضاهای داخلی آن‌ها منتشر شده است.
همچنین رسانه‌ها و دانشجویان از وجود «گشت ارشاد موتوری» در دانشگاه‌های امیرکبیر و تهران خبر داده‌‌اند.
انجمن اسلامی دانشجویان علم و صنعت روز چهارشنبه ۳۱ فروردین در بیانیه‌ای در اعتراض به این اقدامات نوشت: «دانشگاه پادگان نیست و خوابگاه نیز زندان نیست.»
