ستار رحمانی، فعال کارگری، میگوید: «این اعتصاب با اعتصابات سالهای ۹۷ و ۱۴۰۱ متفاوت است.»
رحمانی افزود: «مطالبات اعتصابکنندگان روشن است و حمایتهای داخلی و بینالمللی گستردهای، از جمله حمایت سازمان جهانی حملونقل با میلیونها عضو را به همراه دارد.»
بهروز بیات، مشاور پیشین آژانس بینالمللی انرژی اتمی، به ایراناینترنشنال گفت: «تهران غنیسازی را بیشتر اهرمی برای چانهزنی میداند تا ترک مذاکره.»
او افزود: «این تحرکات ابزار فشاری برای آمریکا و اروپا فراهم میکند اما به نظر میرسد کشمکشهای کنونی بخشی از تاکتیک امتیازگیری در مذاکرات باشد.»
محسن سازگارا، تحلیلگر سیاسی، در برنامه «چشمانداز» گفت: «جمهوری اسلامی ۴۶ سال است سیاست خارجی خود را بر مبنای اسرائیلستیزی و آمریکاستیزی پیش برده و ۲۳ سال پیش با تحلیلی غلط وارد پروژه اتمی شد.»
سازگارا افزود: «ایران بیش از ۱/۵ تریلیون دلار ضرر کرده و قربانی جاهطلبی بیارزش هستهای شده است.»
شایان سمیعی، کارشناس امنیت ملی، میگوید: «اگر گزارش آژانس و اظهارات نتانیاهو برای جمهوری اسلامی بیاهمیت است، پس چرا بلافاصله پس از انتشار آنها، اینهمه تلاش برای توضیح و توجیه در پیش گرفته میشود؟»
روزبه بوالهری، روزنامهنگار، درباره اعتصاب کامیونداران میگوید: «دولت با وعدهدادن و خریدن زمان میخواهد اعتصاب را فرسایشی کند.»
بوالهری افزود: «همزمان با تبلیغات، اعتصاب را مقصر اختلالاتی مثل ماندن بار کشاورزان روی زمین معرفی میکند.»
حسین آقایی، پژوهشگر روابط بینالملل و امور استراتژیک، به ایراناینترنشنال گفت: «اتحادیه اروپا و آژانس بینالمللی انرژی اتمی جبهه جدیدی علیه جمهوری اسلامی باز کردهاند.»
آقایی افزود: «هدف، تسلیم کامل ایران بدون اقدام نظامی است. اما در کنار فشار دیپلماتیک، تهدید معتبر نظامی و حمایت از اسرائیل نیز باید لحاظ شود.»






