خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) روز پنجشنبه هفتم دی ماه در گزارشی به نقل از منابع خبری خود در مشهد نوشت روز ششم دی یکی از نیروهای پیمانکاری حفاظت فیزیکی شهرداری مشهد به دلیل مشکلات شغلی در محل کار خودسوزی کرده و به دلیل سوختگی بالا در بیمارستان بستری شده است.
بنا بر این گزارش، همکاران او دلیل این کارش را مشکلات شغلی و جابهجایی یا احتمال تعدیل دانستهاند.
محمد شیخانی، مدیرکل روابط عمومی و امور بینالملل شهرداری مشهد در این رابطه به ایلنا گفت: «یکی از نیروهای پیمانکار حفاظت فیزیکی شهرداری که شرایط جسمانی لازم را برای کار در حفاظت فیزیکی نداشت، به دلیل احتمال جابهجایی محل کار اقدام به خودسوزی کرده است.»
در سالهای اخیر اخراج از کار، شرایط سخت کار، تاخیر در پرداخت یا عدم پرداخت دستمزد، مشکلات اقتصادی و دلایل دیگر باعث اقدام به خودکشی تعدادی از کارگران در کشور شده است. موضوعی که باعث افزایش نگرانیها درباره وضعیت کارگران و احتمال تکرار خودکشی و خودسوزی کارگران بوده است.
روز پنجشنبه ۳۰ آذر، جواد نوروزی و مصطفی عباسی، دو تن از کارگران پتروشیمی چوار ایلام در اعتراض به اخراج از کار اقدام به خودکشی کردند و به بیمارستان منتقل شدند.
پیش از آن و در بازه زمانی مرداد ۱۴۰۱ تا مرداد ۱۴۰۲ چهار کارگر پتروشیمی ایلام با خودکشی به زندگی خود پایان دادند.
در سالهای گذشته کارگران شرکتهای مختلف در ایران در اعتراض به رسیدگی نشدن به خواستههایشان بارها دست به تجمع اعتراضی زدهاند.
وبسایت هرانا روز چهارشنبه شش دی گزارش داد در سال ۲۰۲۳ گزارشهای تعویق یا عدم پرداخت حقوق کارگران برای دستکم ۹۴۳ ماه، دو هزار و ۸۹۱ اخراج یا تعدیل، سه هزار و ۴۰۹ مورد بیکاری، ۱۱۹ ماه فقدان بیمه کار برای یک میلیون و ۷۶۴ هزار و ۱۶ کارگر، پنج مورد تعطیلی کارخانه و دو هزار و ۶۲۱ کارگر بلاتکلیف در حوزه کار گزارش شده است.
بر اساس این گزارش در این مدت دستکم هزار و ۲۵۲ تن در سوانج کاری کشته و چهار هزار و ۱۸ مورد صدمات جسمی به کارگران در حین کار گزارش شده است.
در سال ۲۰۲۳ حداقل ۳۲۰ تجمع کارگری، یک مورد ممانعت از تجمع و ۱۱۱ اعتصاب کارگری به وقوع پیوست که بیشتر این تجمعات در ارتباط با مطالبات مزدی بودند.
عدم رسیدگی به مطالبات صنفی و معیشتی کارگران و برگزاری تجمعهای اعتراضی در شرایطی است که برخی رسانهها و تحلیلگران از حرکت صنایع مادر مانند فولاد و پتروشیمی به سمت رکود خبر میدهند.
تداوم نرخ کاهش سرمایهگذاری، توقف پروژههای سرمایهگذاری در حوزههای فولاد و پتروشیمی و ریزش کمسابقه و پیاپی شاخص بورس و «دوپینگهای مکرر» از منابع ملی صندوق توسعه ملی، از جمله نشانههای رکود مورد اشاره ناظران هستند.
