به نوشته روزنامه اورشلیم پست، تصاویر ماهواره‌ای اخیر نشان می‌دهد ایران بخش‌هایی از برنامه موشک‌های بالستیک خود را بازسازی می‌کند؛ اقدامی که می‌تواند در سال‌های آینده به تهدیدی جدی برای اسرائیل بدل شود.
این روزنامه می‌نویسد اگرچه تمرکز اصلی در جنگ ماه ژوئن میان [حکومت] ایران و اسرائیل بر برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی بود، اما حملات موشکی ایران که جان نزدیک به ۳۰ اسرائیلی را گرفت و هزاران نفر را زخمی کرد، بار دیگر خطر این زرادخانه را در مرکز توجه قرار داد.
مقام‌های اسرائیلی می‌گویند تهران قصد دارد تعداد موشک‌های بالستیک خود را از حدود ۲۵۰۰ فروند کنونی به ۸۸۰۰ فروند تا میانه سال ۲۰۲۷ و بیش از ۱۰ هزار فروند تا سال ۲۰۲۸ افزایش دهد. به نوشته اورشلیم پست، [حکومت] ایران در حال حاضر روی بازسازی تاسیسات تولید سوخت جامد متمرکز شده و به دنبال خرید «میکسرهای سیاره‌ای» از چین است؛ تجهیزاتی که نقشی کلیدی در تولید موشک‌های پیشرفته دارند.
این روزنامه همچنین به نقل از دیوید بارنئا، رئیس موساد، نوشت که روسیه و چین باید «ده بار فکر کنند» پیش از آنکه به ایران برای بازسازی توان موشکی کمک کنند. به گفته او، اسرائیل برتری هوایی خود را در جنگ اخیر به رخ کشیده و نشان داده که می‌تواند سامانه‌های تسلیحاتی ایران را بی‌اثر کند. بارنئا هشدار داده است که اگر چین بیش از پیش روی همکاری با تهران حساب باز کند، باید «هزار بار بیندیشد»، زیرا این تجهیزات می‌توانند مستقیماً هدف حملات اسرائیل قرار گیرند.
اورشلیم پست در بخش دیگری از گزارش خود به تحرکات هوایی ایران اشاره کرده و نوشته است یک نماینده مجلس در ایران مدعی شده روسیه تعدادی جنگنده میگ-۲۹ به تهران ارسال کرده است. هرچند این هواپیماها در برابر جنگنده‌های اف-۳۵ اسرائیل تهدیدی تعیین‌کننده نیستند، اما می‌توانند در حملات بعدی اسرائیل مقاومت بیشتری ایجاد کنند. این روزنامه اضافه کرده است در صورت تحویل جنگنده‌های پیشرفته‌تر سوخو-۳۵ از سوی مسکو، موازنه قدرت می‌تواند برای اسرائیل چالش‌برانگیزتر شود.
با این حال، اورشلیم پست یادآور می‌شود که ادعاهای ایران درباره دریافت جنگنده‌های روسی همیشه به معنای تغییر واقعی در میدان نبرد نیست. تهران پیش‌تر گفته بود سوخو-۳۵ تحویل گرفته است، اما هیچ‌یک از این هواپیماها در جنگ ژوئن علیه اسرائیل حضور نداشتند. به نوشته این روزنامه، چه بازسازی موشک‌های بالستیک و چه دریافت جنگنده‌های روسی در نهایت می‌تواند تهدیدی بالقوه باشد، اما در حال حاضر بیشتر به عنوان بخشی از راهبرد بازدارندگی و نمایش قدرت [حکومت] ایران ارزیابی می‌شود.
