ارتباط دیابت بارداری با اوتیسم و اختلال کمبود توجه کودکان
تحلیل جامع ۴۸ مطالعه نشان می‌دهد کودکان مادران مبتلا به دیابت بارداری، ۵۶ درصد بیشتر در معرض اوتیسم قرار دارند.
تحلیل جامع ۴۸ مطالعه نشان می‌دهد کودکان مادران مبتلا به دیابت بارداری، ۵۶ درصد بیشتر در معرض اوتیسم قرار دارند.
بر اساس گزارش نشریه کانورسیشن، تحقیق جدیدی که داده‌های نزدیک به ۵۰ سال پژوهش را تحلیل کرده، ارتباط میان دیابت دوران بارداری و مشکلات طولانی مدت مغزی در مادران و فرزندانشان را مشخص می‌کند.
دیابت بارداری معمولا در سه ماهه دوم یا سوم بارداری با افزایش قند خون بروز می‌کند.
برخلاف دیابت نوع یک یا دو، این عارضه معمولا پس از زایمان برطرف می‌شود. با این حال، زنان مبتلا در معرض خطر بیشتر ابتلا به دیابت نوع دو قرار دارند.
این بیماری در سطح جهانی رو به افزایش است و اضافه وزن مادران و بالا رفتن سن بارداری از عوامل اصلی آن هستند.
برآوردها نشان می‌دهند اکنون یک بارداری از هر هفت بارداری تحت تاثیر این عارضه قرار می‌گیرد.
افزایش خطر اختلالات رفتاری و رشدی
نتایج پژوهش جدید حاکی از آن است که کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری به دیابت مبتلا بودند، با مشکلات رشدی و رفتاری بیشتری روبه‌رو هستند.
بر اساس این مطالعه، این کودکان ۳۶ درصد بیشتر به اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی(ADHD) دچار می‌شوند. احتمال تشخیص اوتیسم در آنها نیز ۵۶ درصد و بروز تاخیر در روند رشد طبیعی ۴۵ درصد بیشتر است.
ضریب هوشی این کودکان نیز به طور میانگین چهار امتیاز پایین‌تر است. آنها به‌ویژه در مهارت‌های گفتاری و یادگیری با چالش‌های بیشتری مواجه هستند.
کاهش پروتئین مغزی
محققان دریافتند این کودکان سطح پایین‌تری از پروتئینی به نام «فاکتور نوروتروفیک» مشتق از مغز یا BDNF دارند که برای رشد سلول‌های مغزی و یادگیری ضروری است.
مادران مبتلا نیز در آزمون شناختی مونترال که حافظه، توجه و حل مسئله را می‌سنجد، حدود ۲.۵ امتیاز کمتر کسب کردند که اگرچه این کاهش نسبتا اندک است اما نشان‌دهنده تاثیرات احتمالی طولانی‌مدت تغییرات قند خون در بارداری بر عملکرد مغز است.
دلایل احتمالی
دانشمندان معتقدند قند خون بالا التهاب ایجاد کرده و به سلولها آسیب میزند. اختلال در عملکرد جفت نیز ممکن است رسیدن اکسیژن و مواد مغذی به جنین را مختل کند. افزایش انسولین هم شکلگیری ارتباطات مغزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
مطالعات نشان می‌دهند ویتامین بی۱۲ که نقش اپیژنتیک در ترمیم دیانای دارد، ممکن است اهمیت ویژهای داشته باشد.
کمبود این ویتامین که معمولا با مصرف زیاد غذاهای فرآوری شده همراه است، با اختلالات رشد جنینی ارتباط دارد.
توصیه پیشگیرانه
یافتهها بر اهمیت کنترل قند خون، رژیم غذایی سالم و ورزش منظم در بارداری تاکید دارند. درمان دارویی نیز در صورت نیاز نقش مهمی در کاهش خطرات ایفا می‌کند.
محققان تاکید کردند هدف از این پژوهش سرزنش مادران نیست و دیابت بارداری حاصل عوامل متعدد ژنتیکی، زیستی و محیطی است که بسیاری از آنها قابل کنترل نیستند.
با افزایش شیوع جهانی این عارضه، درک بهتر پیامدهای بلند مدت آن برای حفاظت از سلامت مادران و کودکانشان حیاتی است.
