بی‌خوابی مزمن خطر زوال عقل را تا ۴۰ درصد افزایش می‌دهد
نتایج یک پژوهش جدید که در کلینیک مایو در آمریکا به انجام رسید، حاکی از آن است که افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن ۴۰ درصد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به زوال عقل یا اختلال شناختی خفیف قرار دارند.
نتایج یک پژوهش جدید که در کلینیک مایو در آمریکا به انجام رسید، حاکی از آن است که افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن ۴۰ درصد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به زوال عقل یا اختلال شناختی خفیف قرار دارند.
پایگاه خبری ساینس‌دیلی یک‌شنبه ۲۳ شهریور با استناد به یافته‌های این مطالعه گزارش داد بی‌خوابی طولانی‌مدت می‌تواند روند پیری مغز را سرعت بخشد.
طبق نتایج این تحقیق، افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن در مقایسه با دیگران افت شناختی سریع‌تری را تجربه کردند و اسکن‌های مغزی آنان تغییراتی مشابه با بیماری آلزایمر را نشان داد.
در این مطالعه که نتایج آن نخستین بار در نشریه نورولوژی وابسته به آکادمی عصب‌شناسی آمریکا منتشر شد، دو هزار و ۷۵۰ فرد سالمند با میانگین سنی ۷۰ سال به‌مدت بیش از پنج سال تحت نظر قرار گرفتند که از این تعداد، حدود ۱۶ درصد بی‌خوابی مزمن داشتند.
در پایان دوره تحقیق، ۱۴ درصد از افراد مبتلا به بی‌خوابی، به زوال عقل یا اختلال شناختی دچار شدند، در حالی که این رقم در گروه دیگر تنها ۱۰ درصد بود.
این مطالعه نشان داد افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن ۴۰ درصد بیش از افراد بدون بی‌خوابی در معرض خطر ابتلا به اختلال شناختی خفیف یا زوال عقل قرار دارند؛ خطری که معادل ۳.۵ سال پیری بیشتر است.
بی‌خوابی مزمن به معنای مشکل در خوابیدن دست‌کم سه روز در هفته و به‌مدت سه ماه یا بیشتر است.
این مطالعه رابطه علی میان بی‌خوابی و پیری مغز را اثبات نمی‌کند و صرفا به وجود یک همبستگی میان این دو اشاره دارد.
دیه‌گو کاروالیو، پزشک کلینیک مایو و نویسنده اصلی این پژوهش، گفت: «بی‌خوابی تنها بر احساس روز بعد شما تاثیر نمی‌گذارد، بلکه می‌تواند به‌تدریج سلامت مغز را هم تحت تاثیر قرار دهد.»
او افزود: «تغییرات مشاهده‌شده در مغز نشان می‌دهد بی‌خوابی مزمن ممکن است نشانه هشدار اولیه یا حتی عاملی برای مشکلات شناختی آینده باشد.»
پژوهشگران دریافتند افرادی که کمتر از حد معمول می‌خوابیدند، در آغاز مطالعه امتیاز شناختی پایین‌تری داشتند؛ وضعیتی که معادل چهار سال پیری بیشتر است.
همچنین در مغز آنان رسوب پروتئین آمیلوئید و آسیب‌های عروقی بیشتری دیده شد. این یافته‌ها مشابه اثرات ژن پرخطر APOE ε4 مرتبط با آلزایمر است.
کاروالیو تاکید کرد: «نتایج ما نشانگر اهمیت درمان بی‌خوابی مزمن است؛ نه‌تنها برای بهبود کیفیت خواب، بلکه برای حفاظت از سلامت مغز در دوران سالمندی.»
