بهگزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، این حمله بیسابقه که اسرائیل آن را دستاوردی اطلاعاتی و فناورانه توصیف کرده، شامل انفجار همزمان هزاران پیجر در منازل، دفاتر، فروشگاهها و خطوط مقدم در سراسر لبنان بود؛ دستگاههایی که اسرائیل پیشتر با نفوذ به زنجیره تامین حزبالله، از طریق شرکتهای پوششی به متحدان تجاری این گروه فروخته بود.
در یکی از نمونهها، سارا جفّال، دختر ۲۱ ساله اهل بازوریه در جنوب لبنان، تنها چند ثانیه پس از باز کردن پیجری متعلق به یکی از اعضای خانوادهاش با پیام «Error» و سپس «Press OK»، با انفجار مواجه شد. او گفت: «ناگهان همهجا تاریک شد... حس میکردم در گردابی افتادهام.»
طبق این گزارش، جفّال یکی از چهار زنی است که همراه با ۷۱ مرد برای درمان به ایران اعزام شدند. به گفته منابع حزبالله، اکثر قربانیان اعضای نظامی یا کارکنان مؤسسات وابسته به این گروه بودهاند، اما برخی نیز از بستگان آنها یا کارکنان مراکز خدماتی چون بیمارستانها بودند.
آسوشیتدپرس مینویسد حزبالله هنوز آمار دقیقی از تعداد غیرنظامیان مجروح منتشر نکرده، اما آثار جراحات شدید همچون نابینایی، قطع انگشتان و زخمهای عمیق صورت، قربانیان را بهراحتی در جامعه قابل تشخیص کرده است؛ نشانههایی که آنان را بهعنوان وابستگان احتمالی حزبالله نیز معرفی میکند.
زینب مستراح، طراح داخلی ۲۶ ساله ساکن بیروت، پس از انفجار پیجر یکی از بستگانش نابینا شد و نوک سه انگشتش را از دست داد. او میگوید: «تا وقتی به بیمارستان رسیدم، فکر میکردم سیم برق منفجر شده، نه پیجر یکی از بستگانم.» بهگفته مستراح، تا رسیدن به بیمارستان، مردم خانوادههایشان را از روی فریادها و جراحات شناسایی میکردند.
آسوشیتدپرس با اشاره به ساختار بسته و امنیتی حزبالله مینویسد که این گروه در هفتههای نخست پس از حمله، دسترسی خبرنگاران به قربانیان را محدود کرده بود. در نهایت، انجمن مجروحان حزبالله، فهرستی از افرادی را در اختیار این خبرگزاری قرار داد که داوطلب گفتوگو شده بودند. از میان آنها، شش نفر حاضر به مصاحبه شدند؛ شامل دو زن، دو کودک ۱۲ ساله، یک مبلغ دینی و یک رزمنده حزبالله.
همه این قربانیان اعضای خانواده نیروهای حزبالله هستند. همه انگشت از دست دادهاند. مردان نابینا شدهاند و زنان و کودکان یک چشم خود را از دست دادهاند. بعضی از آنها گفتند هنگام انفجار دکمهای فشار نداده بودند و پیجر بدون هشدار منفجر شد.
مصطفی چویب، مبلغ مذهبی حزبالله، گفت دو دختر خردسالش عادت داشتند با پیجر او بازی کنند. او هشدار داد که ممکن بود قربانیان بسیار بیشتری در میان کودکان باشند. او و بسیاری دیگر در این گزارش، علیرغم انتقاد از نفوذ امنیتی درونی حزبالله، همچنان از این گروه حمایت میکنند و اسرائیل را مسئول مستقیم این فاجعه میدانند.
در بخشی دیگر از گزارش، آسوشیتدپرس به وضعیت حسین دهینی، پسر ۱۲ سالهای اشاره میکند که با انفجار پیجر پدرش چشم راست خود را از دست داد و چند انگشتش قطع شد. مادرش، فاتن حیدر، گفت که بعد از انفجار، دندانهای پسرش را از روی مبل و نوک بینیاش را از کف زمین جمع کردند. حسین حالا تنها برای امتحانها به مدرسه میرود و بیشتر وقتش را با دیگر کودکان مجروح میگذراند.
آسوشیتدپرس همچنین به روایت مهدی شری، رزمنده ۲۳ ساله حزبالله پرداخته که پس از انفجار در اتاقش ابتدا تصور کرد با پهپاد هدف قرار گرفته است. او بعدها متوجه شد که انفجار پیجر بوده است. چشمانش آسیب دید، در سوریه و عراق تحت درمان قرار گرفت و حالا با یک چشم مصنوعی زندگی میکند. او میگوید ازدواجش با نامزدش از طریق تماس ویدیویی انجام شد و همسرش اکنون در بیروت پرستاری میخواند.
طبق یافتههای این گزارش، حزبالله برای جایگزینی پیجرهای فرسوده، ۱۵ هزار دستگاه جدید سفارش داده بود که ۸ هزار عدد تحویل گرفته و نیمی از آنها توزیع شده بود. حزبالله میگوید برخی پیجرها در ترکیه و پیش از رسیدن به لبنان، با هشدار این گروه توقیف شدند.
بر اساس تحقیقات داخلی حزبالله که آسوشیتدپرس به آن دست یافته، هیچیک از مقامات این گروه به همکاری با اسرائیل متهم نشدهاند. علت نفوذ امنیتی، «سهلانگاری» در زنجیره خرید پیجر اعلام شده است.
در ادامه این حمله، آسوشیتدپرس مینویسد که اسرائیل حملات بیشتری انجام داد، از جمله انفجار بیسیمهای حزبالله که ۲۵ کشته و بیش از ۶۰۰ زخمی بر جا گذاشت، و سپس موجی از حملات هوایی را آغاز کرد که به کشته شدن حسن نصرالله، رهبر حزبالله، انجامید. جنگ در ماه نوامبر گذشته به آتشبس انجامید.
به گفته آسوشیتدپرس، این عملیات بخشی از یک استراتژی چند مرحلهای اسرائیل برای وارد کردن ضربهای فلجکننده به حزبالله بود. هرچند اسرائیل مدعی است که پیجرها فقط به اعضای حزبالله فروخته شده بودند و انفجارها هدفمند بود، گزارشهای سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری، این عملیات را «غیرقانونی و کور» خواندهاند.
سارا جفّال، دختر جوان بازمانده از حمله، که تاکنون ۴۵ عمل جراحی داشته، در گفتوگو با آسوشیتدپرس میگوید که ایمانش را از دست نداده و هنوز امیدوار است: «خداوند فقط به اندازه توانمان به ما سختی میدهد.»