یک مطالعه جدید در دانشگاه مونترال نشان داد که بزرگسالان مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی یا ای‌دی‌اچ‌دی حین انجام فعالیت‌های دشوار بیشتر از دیگر هم‌سالان خود به شنیدن موسیقی پس‌زمینه و محرک تمایل دارند.
این مطالعه با هدف شناسایی عادت‌های شنیداری افراد مبتلا به ای‌دی‌اچ‌دی و مقایسه آن با افراد بدون این اختلال انجام شد.
تیم پژوهش یک نظرسنجی آنلاین شامل پرسش‌هایی درباره عادت‌های شنیداری، علاقه‌مندی‌ها و ترجیحات در حوزه موسیقی و آثار قابل درک موسیقی پس‌زمینه بر عملکرد شناختی و عاطفی طراحی کرد. ۴۳۴ نفر در بازه سنی ۱۷ تا ۲۴ سال در این نظرسنجی شرکت کردند و به دو گروه دارای اختلال کمی‌توجهی-بیش‌فعالی و بدون این اختلال تقسیم شدند.
پژوهشگران دریافتند که بیشترِ بزرگسالان جوان حین فعالیت‌های شناختی سخت مانند مطالعه و حل مسئله و نیز در فعالیت‌های سبک‌تر مانند نظافت، آشپزی و ورزش، به موسیقی پس‌زمینه گوش می‌دهند. اما افراد دارای ای‌دی‌اچ‌دی گزارش دادند که حین مطالعه و ورزش اتکای بیشتری به موسیقی دارند و حین فعالیت‌های کم‌زحمت هم بیشتر از گروه دیگر به موسیقی گوش می‌دادند.
یافته دیگر این پژوهش تفاوت در نوع موسیقی منتخب دو گروه است؛ افراد دارای ای‌دی‌اچ‌دی حین فعالیت‌های شناختی سبک یا سنگین موسیقی‌های محرک را ترجیح می‌دهند، در حالی که گروه دیگر موسیقی آرام را برای فعالیت‌های شناختی پیچیده و موسیقی محرک را برای فعالیت‌های سبک‌تر انتخاب می‌کنند.
پژوهشگران در گفت‌وگو با نشریه سای‌پُست می‌گویند: «این الگو حاکی از تفاوتی روشن در روش استفاده از موسیقی و نحوه درک موسیقی است، آن‌هم نه به‌صورت اتفاقی، بلکه به‌عنوان راهبردی برای پاسخ به نیازهای روانی.»
ای‌دی‌اچ‌دی یک اختلال عصب‌تحولی است که با نشانه‌هایی چون بی‌توجهی، بیش‌فعالی یا تکانشگری (واکنش‌های آنی و هیجانی) مشخص می‌شود. این اختلال اغلب در دوران کودکی آغاز می‌شود و در بیشترِ افراد تا بزرگ‌سالی ادامه می‌یابد.
بزرگسالان مبتلا به این اختلال در حفظ تمرکز، مدیریت وظایف و سازماندهی دچار مشکل می‌شوند، معمولا با چالش‌های روانی مانند اضطراب یا افسردگی مواجهند و سطوح پایه‌ای پایین‌‌تری از برانگیختگی مغز را تجربه می‌کنند.
محققان این پژوهش می‌گویند موسیقی به عنوان یک محرک خارجی به افراد مبتلا به این اختلال کمک می‌کند به سطح بهینه‌ای از برانگیختگی برسند که تمرکزشان را بهبود دهد و به درگیر شدن بیشتر با وظایف به آن‌ها کمک کند.
آن‌ها توضیح داده‌اند که موسیقی محرک، با فعال‌سازی سیستم پاداش مغز و آزادسازی دوپامین، می‌تواند به جبران این نقص پایه‌ای در مغز کمک کند و تمایل این افراد به سرگردانی ذهن یا حواس‌پرتی حین انجام وظایف شناختی سنگین نظیر مطالعه را کاهش دهد.
پژوهشگران اعلام کرده‌اند که گام بعدی مهم بررسی این موضوع است که ویژگی‌های موسیقی مانند سرعت و ریتم و ترانه می‌تواند به‌سرعت بر تمرکز و تنظیم عاطفیِ افراد مبتلا به ای‌دی‌اچ‌دی اثر بگذارد.
