روزنامه تلگراف بر اساس داده‌های راداری گزارش داد موشک‌های جمهوری اسلامی در جریان جنگ ۱۲ روزه، مستقیما به پنج تاسیسات نظامی اسرائیل اصابت کردند، اما این رویداد به‌دلیل «سانسور سخت‌گیرانه» ارتش اسرائیل علنی نشده است.
تلگراف شنبه ۱۴ تیر نتایج داده‌های پژوهشگران آمریکایی در دانشگاه ایالتی اورگن را منتشر کرد که در استفاده از رادارهای ماهواره‌ای برای شناسایی آسیب‌های ناشی از بمباران در مناطق جنگی تخصص دارند.
بر اساس این داده‌ها، شش موشک جمهوری اسلامی به پنج پایگاه نظامی در شمال، جنوب و مرکز اسرائیل اصابت کردند که از جمله آن‌ها می‌توان به یک پایگاه هوایی راهبردی، یک مرکز گردآوری اطلاعات و یک پایگاه لجستیکی اشاره کرد.
این پنج مورد، افزون بر ۳۶ حمله دیگری است که پیش‌تر مشخص شده بود از سامانه‌های پدافند هوایی اسرائیل عبور کرده و خسارات قابل‌توجهی به زیرساخت‌های مسکونی و صنعتی وارد آورده‌اند.
با وجود خسارات قابل توجه به املاک مسکونی در سراسر این کشور، تنها ۲۸ اسرائیلی در جریان جنگ کشته شدند؛ آماری که نشان‌دهنده کارایی بالای سامانه هشدار زودهنگام اسرائیل و استفاده ضابطه‌مند مردم از پناهگاه‌ها و اتاق‌های امن است.
کوری شر، پژوهشگر دانشگاه اورگن، اعلام کرد تیم او در حال انجام ارزیابی جامع‌تری از خسارات ناشی از حملات موشکی در اسرائیل و ایران است و نتایج این بررسی‌ها حدود دو هفته دیگر منتشر خواهد شد.
او افزود برای تایید قطعی محل اصابت‌ها، وجود گزارش‌های میدانی یا تصاویر ماهواره‌ای از تاسیسات نظامی مورد نظر ضروری است.
تلگراف در ادامه نوشت مقام‌های اسرائیلی به شکل علنی درباره این حملات صحبتی نکرده‌اند و به‌دلیل «قوانین سخت‌گیرانه سانسور نظامی»، گزارش درباره آن‌ها از داخل اسرائیل ممکن نیست.
چرا موشک‌ها از سد دفاعی اسرائیل عبور کردند؟
تحلیل تلگراف نشان می‌دهد اگرچه اکثریت قریب به اتفاق موشک‌های جمهوری اسلامی رهگیری شدند، اما نسبت موشک‌هایی که از سد پدافند عبور کردند، در هشت روز نخست جنگ ۱۲ روزه به‌طور پیوسته افزایش یافته است.
کارشناسان می‌گویند دلیل این روند مشخص نیست، اما ممکن است عواملی چون سهمیه‌بندی ذخیره محدود موشک‌های رهگیر در اسرائیل، بهبود تاکتیک‌های شلیک از سوی تهران و احتمال استفاده از موشک‌های پیشرفته‌تر جمهوری اسلامی در آن نقش داشته باشند.
یک مقام جمهوری اسلامی به تلگراف گفت هدف اصلی شلیک پهپادهای انتحاری به سمت اسرائیل، مشغول نگه داشتن همیشگی سامانه‌های این کشور است.
به گفته او، بسیاری از این پهپادها اصلا به هدف نمی‌رسند و رهگیری می‌شوند، اما همچنان می‌توانند سامانه‌های پدافندی اسرائیل را «سردرگم» کنند.
اگرچه «گنبد آهنین» شناخته‌شده‌ترین سامانه پدافندی اسرائیل است، اما در واقع برای مقابله با پرتابه‌های کوتاه‌برد مانند خمپاره‌ها طراحی شده و تنها یکی از اجزای سامانه پدافندی چندلایه این کشور به شمار می‌رود.
در لایه میانی، سامانه «فلاخن داوود» قرار دارد که برای رهگیری پهپادها و موشک‌هایی با برد تا ۳۰۰ کیلومتر طراحی شده است. در لایه بالایی نیز سامانه «پیکان» مستقر است که موشک‌های بالیستیک دوربرد را پیش از ورود مجدد به جو زمین هدف قرار می‌دهد.
سامانه‌های اسرائیلی در طول جنگ ۱۲ روزه، از سوی دو سامانه پدافندی زمینی تاد آمریکا و رهگیرهای مستقر در شناورهای ایالات متحده در دریای سرخ پشتیبانی شدند.
برآوردها حاکی از آن است که آمریکا دست‌کم ۳۶ موشک رهگیر تاد در این جنگ شلیک کرد که هرکدام حدود ۱۲ میلیون دلار هزینه داشتند.
تلگراف با تحلیل داده‌ها نوشت سامانه‌های دفاعی مشترک آمریکا و اسرائیل به‌طور کلی عملکرد خوبی داشته‌اند، اما تا روز هفتم جنگ، حدود ۱۶ درصد از موشک‌ها از این سامانه‌ها عبور کردند.
این رقم تقریبا با برآورد قبلی ارتش اسرائیل هم‌خوانی دارد که نرخ موفقیت پدافند را ۸۷ درصد اعلام کرده بود.
