هاآرتص: زیر سایه جنگ با ایران، جبهه داخلی اسرائیل فراموش شد
با وجود اجرای یکی از بزرگ‌ترین عملیات‌های نظامی اسرائیل علیه تاسیسات هسته‌ای در ایران، بسیاری از شهروندان اسرائیلی در برابر حملات موشکی اخیر تهران، بی‌دفاع و بی‌پناه ماندند.
گزارش روزنامه هاآرتص نشان می‌دهد که زیرساخت‌های پناهگاهی در نقاط مختلف اسرائیل، به‌ویژه در مرکز کشور و تل‌آویو، فاقد استانداردهای لازم بوده‌اند و حتی در برخی مناطق، پناهگاهی برای استفاده عمومی وجود نداشته است.
در محله‌ای مرفه در تل‌آویو که به‌طور مستقیم هدف موشک‌های شلیک شده از ایران قرار گرفت، ساکنان ناچار بودند برای هر بار به‌صدا درآمدن آژیر خطر، مسیر دو دقیقه‌ای تا خانه همسایه‌ای را طی کنند که تنها یک پناهگاه باریک بتنی با چند صندلی در اختیار داشت. در بات یام، مکانی که به عنوان پناهگاه ثبت شده، در روزهای عادی محل نگهداری ابزارهای برق‌کار ساختمان بود. پارکینگ‌ها و ایستگاه‌های مترو به خوابگاه‌های اضطراری تبدیل شده بودند تا مردم شب را در امنیت سپری کنند.
در جریان این جنگ ۱۲ روزه، ۵۲ نقطه در سراسر اسرائیل هدف اصابت مستقیم موشک‌ها قرار گرفتند. در تامرا، چهار عضو یک خانواده، و در بات یام، نه نفر از جمله پنج مهاجر اوکراینی کشته شدند. در مجموع، جمهوری اسلامی با شلیک ۵۰۰ موشک، جان ۲۹ نفر را گرفت؛ آماری که شامل مواردی مانند ایست قلبی نیز می‌شود. این در حالی است که طی ۶۲۵ روز جنگ با گروه‌های نیابتی در غزه، لبنان، یمن و سوریه، اسرائیل با بیش از ۲۷ هزار حمله موشکی مواجه شده بود و تلفات انسانی کمتری را تجربه کرده بود.
با وجود هشدارهای مکرر درباره وضعیت نامناسب پناهگاه‌ها، دولت اسرائیل تنها در هفته دوم درگیری، طرحی ۱۰۰ میلیون شِکلی (حدود ۳۰ میلیون دلار) برای بازسازی پناهگاه‌ها تصویب کرد. کارشناسان معتقدند تاخیر در اجرای این طرح و بی‌توجهی به امنیت داخلی، شکافی عمیق میان شهروندان و دولت ایجاد کرده است. بسیاری از مردم بر این باورند که در حالی‌که دولت از «پیروزی کامل» سخن می‌گوید، هزاران خانواده، خانه و امنیت خود را از دست داده‌اند. تنها گروهی که برای چنین سناریویی آمادگی داشت، نیروهای امداد جبهه داخلی ارتش اسرائیل بودند.
به نوشته این رسانه اسرائیلی که از منتقدان دولت محسوب می‌شود، جنگ با جمهوری اسلامی ایران ممکن است پایان یافته باشد، اما بی‌اعتمادی به دولت در میان شهروندان اسرائیلی، همچنان در حال گسترش است؛ شکافی که شاید در هیچ پناهگاهی جایی برای پنهان شدن نداشته باشد.