زینب جلالیان، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی زن در ایران، با وجود شرایط نامناسب جسمی ناشی از بیماری‌های چشمی، کلیوی و گوارشی، از رسیدگی پزشکی محروم مانده است. او در حال حاضر بدون رعایت اصل تفکیک جرایم در زندان یزد محبوس است.
سایت حقوق بشری هرانا شنبه ۲۷ اردیبهشت به نقل از یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی نوشت: «جلالیان با بیماری‌های چشمی، کلیوی و گوارشی مواجه است و با وجود گذشت حدود هفت ماه از انجام آزمایش‌ها، نتایج پزشکی به او ارائه نشده است.»
این منبع آگاه با بیان اینکه جلالیان در این مدت به بیمارستان اعزام نشده است، افزود: «کارشکنی مسئولان باعث محرومیت او از رسیدگی پزشکی شده و این وضعیت، نگرانی خانواده‌اش را نسبت به سلامت او افزایش داده است.»
این زندانی سیاسی کُرد حدود ۱۷ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می‌برد و طی این مدت، بارها از حق تماس تلفنی و دیدار با خانواده‌اش محروم شده است.
بازداشت، شکنجه و جابه‌جایی پی‌درپی
جلالیان هفتم اسفند ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام «محاربه از طریق عضویت در گروه پژاک» از سوی دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد. این حکم در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد.
جلالیان در این سال‌ها بارها با رد اتهام خود تاکید کرده در زمان بازداشت به شیوه‌های مختلفی مانند شلاق زدن به کف پا، مشت به شکم، کوبیدن سر به دیوار و تهدید به تجاوز، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.
او در دوران حبس خود با وجود مشکلات جسمی از جمله آسم، بیماری چشم و ناراحتی کلیه، بارها میان زندان‌های خوی، قرچک ورامین، اوین، کرمان، دیزل‌آباد کرمانشاه و یزد جابه‌جا شده است.
پیش از این برخی نهادهای حقوق بشری شرح شکنجه‌های اعمال‌شده بر جلالیان برای گرفتن اعتراف اجباری را منتشر کرده‌اند.
اقدام نظام‌مند جمهوری اسلامی در محروم کردن زندانیان سیاسی از مراقبت‌های پزشکی
۲۳ اردیبهشت هم‌بندی‌های مطلب احمدیان، زندانی محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای نسبت به وخامت وضعیت جسمی و محرومیت او از درمان اعتراض کردند و خواستار اجرای دستورات پزشکی قانونی و توقف اجرای حکم احمدیان شدند.
احمدرضا جلالی، مریم اکبری منفرد، عباس واحدیان شاهرودی، سیامک امینی و طاهر نقوی شماری دیگر از زندانیانی هستند که جمهوری اسلامی آن‌ها را از مراقبت‌های پزشکی محروم کرده است.
در سالهای گذشته گزارشهای متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و زیر پا گذاشته شدن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسئولان زندانها منتشر شده است.
زندانیان سیاسی زیادی طی سالهای اخیر جان خود را در دوران حبس از دست دادهاند و جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی در قبال مرگ آن‌ها که بهدلیل اعمال فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی به وقوع پیوسته، نپذیرفته است.
سازمان دیدهبان حقوق بشر ۱۱ فروردین در بیانیهای هشدار داد جمهوری اسلامی از دیرباز سیاست محرومسازی زندانیان از حق درمان را، بهویژه در خصوص زندانیان سیاسی، در پیش گرفته تا آن‌ها را «مجازات و وادار به سکوت» کند.
این سازمان از زینب جلالیان، فاطمه سپهری، راحله راحمیپور، مطلب احمدیان و وریشه مرادی بهعنوان شماری از زندانیان سیاسی یاد کرد که همچنان از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی کافی و بهموقع محروم هستند.
