دست‌کم ۴ زندانی سیاسی در زندان‌های ایران در اعتصاب غذا هستند
بر اساس گزارش‌های منابع حقوق بشری، دست‌کم چهار زندانی سیاسی در زندان‌های اوین، مرکزی کرج و لاکان رشت، در اعتصاب غذا هستند.
بر اساس گزارش‌های منابع حقوق بشری، دست‌کم چهار زندانی سیاسی در زندان‌های اوین، مرکزی کرج و لاکان رشت، در اعتصاب غذا هستند.
از میان این زندانیان، رضا خندان در زندان اوین، مهرداد بختیاری و سیامک نصیری در زندان مرکزی کرج و حمزه درویش در زندان لاکان رشت در اعتراض به رسیدگی نشدن به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
خندان در اعتراض به شرایط نامناسب نگهداری‌اش در زندان اوین و بختیاری و نصیری و درویش، در اعتراض به نگهداری خود در سلول‌های انفرادی در اعتصاب غذا هستند.
مهراوه خندان، دختر رضا خندان زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، سوم دی‌ماه در مطلبی در اینستاگرام نوشت که پدرش از صبح دوشنبه اعتصاب غذای خود را آغاز کرده است.
او دوم دی‌ماه در مطلبی دیگر از انتقال پدرش از بخش قرنطینه به بند عمومی زندان عمومی زندان اوین خبر داد و نوشت «او در حسینیه که بخشی از فضای عمومی است و شرایط مناسبی حتی برای خوابیدن ندارد»، نگهداری می‌شود.
رضا خندان، فعال مدنی، ۲۴ آذر بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. پس از آن همسرش، نسرین ستوده، اعلام کرد که او برای تحمل دوران محکومیت خود بازداشت شده است.
خندان شهریور سال ۱۳۹۷ بازداشت و به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» به شش سال زندان محکوم شد که پنج سال آن قابل اجرا بود.
سایت حقوق بشری هرانا در خصوص اعتصاب غذای بختیاری و نصیری به نقل از یک منبع مطلع نوشت آن‌ها اول دی ماه به صورت تنبیهی به سلول های انفرادی ندامتگاه مرکزی کرج منتقل شدند و در اعتراض به این اقدام دست به اعتصاب غذا زدند.
مهرداد بختیاری، عموی پویا بختیاری، از جان‌باختگان اعتراضات آبان ۹۸ است. سیامک نصیری نیز زندانی سیاسی است که دوران محکومیت سه سال و یک ماه حبس خود را سپری می‌کند.
حمزه درویش، زندانی سنی‌مذهب نیز ۱۳ روز است در زندان لاکان رشت در اعتصاب غذا به سر می‌برد.
او ۲۱ آذر و پس از نگارش نامه‌‌ای از زندان خطاب به گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران به سلول انفرادی در زندان لاکان رشت منتقل شد.
بسیاری از زندانیان در ایران به‌ناچار از اعتصاب غذا بهعنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌هایشان استفاده می‌کنند و جان خود را به خطر می‌اندازند.
آن‌ها اغلب در اعتراض به برآورده نشدن خواسته‌هایشان، از جمله تاخیر در رسیدگی به پرونده و مراعات نشدن حقوقشان بهعنوان زندانی، دست به اعتصاب می‌زنند.
