بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، آهو دریایی، معروف به دختر دانشگاه علوم و تحقیقات، همچنان در اتاقی جداگانه در یک مرکز درمان بیماری‌های روانی نگهداری می‌شود و کادر درمان و پزشکان این مرکز اجازه دسترسی به او را ندارند.
طبق این اطلاعات، مسئول پرونده آهو دریایی، اطلاعات سپاه پاسداران تهران است.
خانواده آهو دریایی و کارکنان این مرکز نیز تحت نظر ماموران جمهوری اسلامی قرار دارند.
روز ۱۲ آبان دریایی که تا مدت‌ها از او تنها با نام «دختر علوم تحقیقات» نام برده می‌شد، لباس‌هایش را در محوطه دانشگاه از تن درآورد.
برخی منابع در روز وقوع این ماجرا گفتند ماموران حراست دانشگاه در راستای تلاش برای تحمیل حجاب اجباری، با این دانشجو برخورد و در جریان درگیری فیزیکی، بخشی از لباسش را پاره کردند. این دختر نیز در اقدامی اعتراضی برهنه شد.
گزارش‌ها حاکی از آن بود که ماموران حراست با ضرب و جرح شدید، این دانشجو را بازداشت کردند و تحویل نیروهای انتظامی دادند تا به «بیمارستان روانی» منتقل شود.
فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت مسعود پزشکیان، روز ۱۵ آبان گفت دریایی از کلانتری مستقیما به «مراکزی برای درمان» منتقل شده است.
مهاجرانی افزود این دختر در بازداشت نبوده و برای او پرونده قضایی نیز تشکیل نشده است.
همان زمان حسین قاضیان، جامعه‌شناس، و زهرا باقری‌شاد، پژوهشگر مطالعات جنسیت، در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال به این موضوع پرداختند که روایت رسمی حکومت می‌کوشد این زن را «بیمار» و «دیوانه» بخواند تا وجه اعتراض را از رفتار او بگیرد و سرکوبش کند.
در دو هفته گذشته، حمایت‌های قابل توجه داخلی و جهانی از آهو دریایی انجام شد و شماری از فعالان سیاسی، مدنی و حقوق بشری به استفاده جمهوری اسلامی از «تکنیک نخ‌نمای مجنون‌انگاری معترضان» در مواجهه با ماجرای دختر علوم تحقیقات اشاره کردند.
صدیقه وسمقی، نویسنده و اسلام‌پژوه، نیز هشدار داد رفتارهای خشونت‌بار با زنان بر سر مساله حجاب همچنان فاجعه می‌آفریند.
وسمقی افزود فرستادن دریایی به مرکز درمان بیماری‌های روانی، اقدامی «مجرمانه و غیرانسانی» است.
شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل صلح نیز بیمار‌‌‌انگاری معترضان را روش دیرینه حکومت برای سرکوب مخالفان خواند.
سال گذشته چهار انجمن روان‌شناسی و روان‌پزشکی ایران از اقدامات جمهوری اسلامی در «سوء‌استفاده از روان‌پزشکی و روان‌شناسی» برای سرکوب مخالفان حجاب اجباری انتقاد کردند.
