این اقدام ترامپ موجی از نگرانی و تردید را در میان ۵۰ هزار نماینده، سیاستگذار و فعال اقلیمی که در این نشست حضور دارند، برانگیخته است.
ترامپ همچنین احتمال خروج آمریکا از «چارچوب کنوانسیون تغییرات اقلیمی سازمان ملل» را مطرح کرده است.
اما با خروج از این کنوانسیون، بازگشت به آن برای آمریکا بسیار دشوار میشود، چرا که چنین تصمیمی نیاز به تایید دو سوم اعضای سنا دارد.
ترامپ پیشتر نیز بارها به فنآوریهای پاک مانند خودروهای الکتریکی و توربینهای بادی حمله کرده بود و در سخنان اخیرش وعده داده است که قانون «کاهش تورم» (IRA) را که از سوی جو بایدن، رییسجمهوری فعلی آمریکا برای تقویت زیرساختهای انرژی پاک تصویب شده، لغو کند.
ترامپ همچنین با تشویق شرکتهای نفت و گاز برای افزایش حفاریها و تولید انرژی از سوختهای فسیلی، هدف خود برای حمایت از این صنایع و کاهش محدودیتهای زیستمحیطی را آشکارا اعلام کرده است.
به گفته روزنامه نیویورک تایمز، تیم انتقالی ترامپ حتی در حال برنامهریزی برای تعطیلی دفاتر مرتبط با کاهش آلودگی در تمامی نهادهای دولتی است.
پیامدهای جهانی خروج آمریکا از توافقنامه پاریس
آدا یرماک، رییس کمیسیون گذار انرژی، این تصمیم ترامپ را «عقبگردی بزرگ» برای تلاشهای جهانی در مقابله با تغییرات اقلیمی توصیف کرد و گفت: «بدون مشارکت آمریکا، جامعه جهانی در کاهش تغییرات اقلیمی با چالشهای بیشتری روبرو خواهد شد.»
هورنس بیوی، رییس بخش تحقیقات پایداری در «مورنینگاستار ساستینبلتی» بر این باور است که عدم حضور آمریکا در میز مذاکرات اقلیمی به معنای کاهش همبستگی و همکاری بینالمللی است و میتواند توافقات مالی مهم برای کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی را به خطر بیندازد.
برنامههای اقلیمی چین و بریتانیا برای پر کردن جای خالی آمریکا
در این میان، برخی کشورها همچنان به تعهدات اقلیمی خود پایبند هستند.
کییر استارمر، نخستوزیر بریتانیا، اعلام کرد که دولت او قصد دارد تا سال ۲۰۳۵ انتشار گازهای گلخانهای خود را نسبت به سال ۱۹۹۰ به میزان ۸۱ درصد کاهش دهد. او این اقدام را فرصتی بزرگ برای اقتصاد بریتانیا و پیشتازی جهانی در صنعت سبز دانست.