با وجود فشارهای امنیتی، پرستاران و اعضای کادر درمان روز شنبه ۱۷ شهریور بار دیگر دست از کار کشیدند و مقابل ساختمان استانداری و فرمانداری شهرهای خود تجمع اعتراضی برگزار کردند. این اعتراضات در شهرهایی از جمله اصفهان، قم و کاشان شکل گرفت و معترضان خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند.
اصلاح تعرفه‌گذاری و ثبت خدمات پرستاری به نام پرستاران، حذف اضافه‌کار اجباری و اصلاح حق‌الزحمه مربوط به اضافه‌کاری، برخی از مطالبات این دور از اعتراضات پرستاران است.
ویدیوهای رسیده حاکی است گروهی از پرستاران و کادر درمان در قم در تجمع اعتراضی خود شعارهایی چون «پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن» سردادند.
گروهی از پرستاران و کادر درمان در اصفهان هم تجمع اعتراضی برگزار کردند و خواستار حمایت تمامی مردم اصفهان از خود شدند.
آن‌ها در تجمع خود شعارهایی از جمله «اضافه‌کار بیست تومن، خجالت خجالت» سردادند.
در کاشان نیز گروهی از پرستاران و کادر درمان در بیمارستان بهشتی این شهر تجمع اعتراضی برگزار کردند.
آن‌ها در تجمع خود شعارهایی از جمله «با کرونا جنگیدیم عدالتی ندیدیم» و « اضافه‌کار زوری، نمی‌خوایم نمی‌خوایم» سردادند.
این اعتراضات به دنبال صدور فراخوانی از سوی شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران شکل گرفت که در آن بر این موضوع تاکید شد که مطالبات پرستاران تنها از مسیر «کف خیابان» به دست می‌آید.
این تشکل صنفی از پرستاران خواسته بود که صبح شنبه در تهران مقابل مجلس، در مراکز استان‌ها مقابل استانداری‌ها و در سایر شهرها مقابل فرمانداری‌ها تجمع اعتراضی برگزار کنند.
شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران در فراخوان خود با بیان اینکه مسئولان با نادیده گرفتن مطالبات و خواسته‌های پرستاران، تنها به واریز معوقات آن هم به شکل قطره‌چکانی و با کسر مالیات و مبالغ ناچیز در برخی مراکز و شهرها پرداختند، از پرستاران معترض خواست که همراه با خانواده‌های خود دست به تجمع بزنند.
به نوشته این شورا، نیروهای شرکتی حتی سهمی در واریز ناچیز معوقات نداشتند و پرداخت‌های «تحقیرآمیز و نابرابر» باعث خشم بیشتر پرستاران شده است.
خبرگزاری ایلنا روز ۱۴ شهریور در گزارشی درباره تجمعات و اعتراضات صنفی و معیشتی پرستاران در هفته‌های اخیر گزارش داد که مبالغی «ناچیز» به حساب برخی از آن‌ها ریخته شده است.
ایلنا به نقل از یکی از پرستاران نوشت که مبلغ یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان دریافت کرده و این مبالغ «در جهت آرام کردن پرستاران بوده است.»
اعتصاب گسترده و دور جدید تجمعهای اعتراضی پرستاران از روز ۱۵ مرداد و به دنبال درگذشت پروانه ماندنی، پرستار جوان، در شهرهای مختلف کشور آغاز شد.
این اعتراضها به سرعت به بسیاری از شهرهای کشور گسترش یافت و پرستاران بیش از ۴۰ شهر و حدود ۷۰ بیمارستان ایران دست از کار کشیدند و تجمع اعتراضی برگزار کردند.
محمد شریفیمقدم، دبیرکل خانه پرستار، اواخر مرداد امسال به سایت خبرآنلاین گفته بود در طول ۱۰۰ سال تاریخ پرستاری مدرن کشور برای اولین بار است که اعتراض پرستاران بهشکل «دست از کار کشیدن» اتفاق میافتد.
شریفیمقدم روز ۱۶ شهریور در گفتوگو با سایت خبری «رویداد۲۴» از مهاجرت ۲۰۰ پرستار در ماه خبر داد و گفت مشکلات اقتصادی مهمترین عامل است.
او تاکید کرد که یک نگاه بردهداری نسبت به پرستاران در سیستم شکل گرفته که نتیجه آن خالی شدن بیمارستانها از پرستار است.
احمد نجاتیان، رییس کل سازمان نظام پرستاری هم روز ۱۲ شهریور در مصاحبهای از افزایش دو برابری میانگین مهاجرت سالانه پرستاران از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ خبر داد و گفت که این آمار، رو به رشد است.
در سالهای گذشته شماری از انجمنها و نهادهای صنفی پرستاری نیز درباره روند رو به رشد مهاجرت پرستاران، تغییر شغل یا خروج آن‌ها از چرخه خدمات، هشدار دادهاند.
هماکنون بیش از ۲۲۰ هزار پرستار در بیمارستانهای دولتی و خصوصی در ایران مشغول کار هستند.
در سراسر کشور به ازای هر هزار نفر جمعیت، به طور میانگین ۱/۵ نفر پرستار وجود دارد در حالیکه میانگین جهانی آن، سه پرستار است.
به استناد گفتههای شمار زیادی از پرستاران و کادر درمان، آنان نه تنها دچار فرسودگی میشوند بلکه خدمات کامل پرستاری نیز به بیماران ارائه نمیشود.
دستمزد بسیار پایین و شرایط سخت کاری، تقاضا برای شغل پرستاری را کاهش داده و نظام درمان ایران را با وضعیتی پیچیده مواجه کرده است.
اعتراضات نظام پرستاری و به طور کلی کادر درمان در ایران محدود به اعتصابات اخیر نبوده است و از جمله تیر امسال نیز پرستاران دست به اعتراض زدند.
