تهران تایمز، روزنامه وابسته به حکومت ایران، یادداشتی را منتشر کرده که مدعی‌ست نامه «حساس اما طبقه‌بندی‌نشده» متعلق به دولت آمریکاست و حاکی از نقض احتمالی سه پروتکل امنیت ملی ایالات متحده از سوی رابرت مالی، نماینده دولت جو بایدن در امور ایران است.
این سند که ظاهرا از سوی ارین اسمارت، مدیر دفتر امنیت دیپلماتیک وزارت امور خارجه، دفتر امنیت و تناسب کارکنان، صادر شده، سه دلیل برای تعلیق مالی ذکر می کند: «رفتار شخصی»، « مدیریت اطلاعات طبقه‌بندی‌شده» و «استفاده از فناوری اطلاعات». در این نامه همچنین تاکید شده که «ادامه صلاحیت امنیتی ملی مالی به وضوح با منافع امنیت ملی [کشور] سازگار نیست».
ایران‌اینترنشنال هنوز به طور مستقل صحت این سند را تایید نکرده، اما دو منبع در کنگره آمریکا آن را به طور غیررسمی تایید، و به‌ظاهر «معتبر» توصیف کرده‌اند.
تایید بالقوه این سند می‌تواند پرسشگری از وزارت خارجه آمریکا را تشدید کند، چرا که در ماه‌های اخیر، این وزارتخانه از زیر کندوکاو رسانه‌ها و کنگره درباره تعلیق مالی شانه خالی کرده است.
مایکل مک‌کال، رییس کمیته امور خارجه مجلس نمایندگان آمریکا، در ماه ژوئیه درباره این موضوع ابراز نگرانی و اشاره کرد در صورتی که دولت بایدن در مورد جزئیات وضعیت مالی سکوت کند، ممکن است به صدور احتمالی حکم احضار بیانجامد.
مک‌کال، با تکیه بر اطلاعات در دسترس عموم، نگرانی جدی خود را ابراز کرد و گفت: «اگر او (مالی) اطلاعات بسیار حساس یا طبقه‌بندی‌شده را به دشمنان خارجی ما مانند ایران یا روسیه درز داده باشد، چنین اقدامی بسیار جدی است و خیانت قلمداد می‌شود.»
وزارت امور خارجه آمریکا با استناد به رعایت حریم خصوصی، تا حد زیادی در این‌باره سکوت کرده است. با این حال، افشای نامه اخیر نشان می‌دهد مالی ممکن است برخلاف اظهارات قبلی خود در رسانه‌ها، از دلایل تعلیق خود مطلع بوده باشد.
مالی در پاسخ به پرسش خبرنگاران در آن زمان گفت: «به من اطلاع داده شده که مجوز امنیتی من در دست بررسی است. اطلاعات بیشتری به من ارائه نشده، اما انتظار دارم که تحقیقات به نحو مطلوب و سریع به نتیجه برسد.»
پس از افشای این سند، گابریل نورونها، مشاور پیشین وزارت خارجه آمریکا در امور ایران، در توییتر نوشت: «این نامه نشان می‌دهد مالی دروغ گفته که نمی‌داند چرا مجوزش لغو شده.»
ریچارد گلدبرگ، عضو شورای امنیت ملی در دوره ترامپ، نیز گفت: «تهران تایمز بیشتر از نیویورک تایمز درباره راب مالی می‌داند. این یعنی دیوانگی.»
این جنجال بحث‌هایی را نیز در میان تحلیلگران ایرانی به وجود آورده. تصمیم دانشگاه پرینستون برای استخدام رابرت مالی در دانشکده روابط عمومی و بین‌الملل هم انتقاداتی را برانگیخته است. علیرضا نادر، تحلیلگر مسائل ایران و محقق ارشد پیشین در موسسه رند، قضاوت این موسسه را زیر سوال برد و پرسید: «پرینستون و امانی جمال، رییس دانشکده روابط عمومی و بین‌الملل، چه فکر می‌کنند که مالی را استخدام کرده‌اند؟ آیا هیچکسی می‌خواهد چنین فردی به دانشجویانش تدریس کند؟»
جیسون برادسکی، مدیر سیاستگذاری در سازمان اتحاد علیه ایران هسته‌ای، با ابراز نگرانی عمیق از درز اطلاعات به یک روزنامه حکومتی متعلق به کشوری که اغلب با آمریکا در ستیز است، در این‌باره اظهار نظر کرد و گفت: «می‌توانید تصور کنید اگر این وضعیت در دوران ترامپ اتفاق می‌افتاد، [چه می‌شد]؟ به نوعی، فکر می‌کنم کندوکاو مطبوعات و کنگره بیشتر می‌شد. به‌شکلی فوق‌العاده. این روزنامه‌ی یک قدرت خارجی متخاصم است که یک سند حساس به ظاهر معتبر را در اختیار دارد.»
اوایل سال جاری میلادی، ایران‌اینترنشنال تعاملات رابرت مالی با امیر سعید ایروانی، سفیر ایران در سازمان ملل متحد و از اعضای عالی‌رتبه پیشین شورای عالی امنیت ملی ایران را فاش کرد. این تعاملات نقطه عطفی دیپلماتیک را رقم زد که اولین ارتباط رسمی مستقیم بین آمریکا و ایران از زمان خروج ایالات متحده از برجام در سال ۲۰۱۸ قلمداد می‌شد. وقتی از وزارت امور خارجه آمریکا درباره این دیدارها سوال شد، پاسخ داد: «ما برای ارائه پیام‌های مشخص و قاطع به ایران، در صورتی که به نفع آمریکا باشد، ابزارهایی را در اختیار داریم.»
