پانزده تشکل صنفی و مدنی از اعتصاب‌های سراسری کارگران ایران حمایت کردند
در حالی که اکنون کارگران ده‌ها شرکت پیمانکار در صنایع مختلف ایران دست به اعتصاب زده‌اند، پانزده تشکل کارگری، صنفی و مدنی در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران، از این اعتصاب‌ها حمایت کردند.
در بیانیه این تشکل‌های صنفی آمده است: «ما با حمایت از اعتصاب گسترده کارگران پروژه‌ای نفت و گاز و پتروشیمی، بار دیگر و به مناسبت روز معلم و روز جهانی کارگر، با قرار دادن مطالبات دوازده‌گانه منشور مطالبات حداقلی بیست تشکل صنفی و مدنی، به مثابه خواستهای حداقلی خود در این قطعنامه، کارگران و معلمان، زنان، دانشجویان و عموم توده‌های ستمدیده مردم ایران را فرا می‌خوانیم با سازمان‌یابی در تشکل‌ها و شوراهای محیط کار و محلات، مبارزات خود را برای گذر از شرایط ضدانسانی موجود و شکل‌دهی به آینده‌ای مبتنی بر تحقق خواستهای آزادیخواهانه و برابری طلبانه، متکی به اراده و اتحاد و همبستگی خود سازند.»
این تشکل‌های کارگری بار دیگر با یادآوری مطالبات حداقلی خود تاکید کردند: «طبقه کارگر ایران با قرار گرفتن در مرکز ثقل تحولات سیاسی آتی، قادر خواهد شد افق رهائی‌بخش و تاریخی خود را بطور حداکثری به پیش برد.»
در بیانیه این تشکل‌های صنفی و کارگری آمده است: «پدیده‌ای که امروز در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران جاری است، جنین رشد یافته انقلابی را در خود دارد که می‌تواند سرآغاز یک انقلاب بزرگ اجتماعی در ایران و منطقه خاورمیانه باشد و تاریخی نوین را در این منطقه مهم و استراتژیک از جهان کنونی رقم بزند.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، اتحاد بازنشستگان، شورای سازماندهی اعتراضات، کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت (ارکان ثالث)، صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد ایران (اهواز)، شورای کارگری بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی (بستا)، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری ایران، انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه، ندای زنان ایران، شورای بازنشستگان ایران، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، کانون مدافعان حقوق کارگر، سندیکای نقاشان استان البرز و اتحادیه آزاد کارگران ایران، پانزده تشکل امضاکننده این بیانیه را تشکیل می‌دهند.
در بیانیه این تشکل‌های صنفی و کارگری به مطالباتی که پیشتر از سوی بیست تشکل صنفی و مدنی از جمله این تشکل‌ها ذکر شده بود، اشاره شده و همچنین آمده است: «پرچم اعتراضات بنیادینی که امروز در ایران به دست زنان، دانشجویان، دانش آموزان، معلمان، کارگران، جامعه رنگین‌کمان دادخواهان، هنرمندان، نویسندگان و عموم توده‌های ستمدیده مردم ایران برافراشته شده، اعتراضی است علیه زن‌ستیزی، ناامنی پایان‌ناپذیر اقتصادی، بردگی نیروی کار و فقر و فلاکت و ستم طبقاتی، تبعیض جنسیتی و ستم ملی و مذهبی».
همچنین به نوشته این بیانیه، این اعتراضات «انقلابی است علیه هر شکلی از استبداد مذهبی و غیرمذهبی که در طول بیش از یک قرن گذشته بر ما مردم ایران تحمیل شده است.»
این تشکل‌ها همچنین دوازده مطالبه پیشین خود را تکرار کردند؛ از جمله «آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه زندانیان سیاسی، منع جرم انگاری فعالیت سیاسی و صنفی و مدنی و محاکمه علنی آمرین و عاملین سرکوب اعتراضات مردمی.»
همچنین «ممنوعیت کار کودکان و تامین زندگی و آموزش آنان جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده» از دیگر مطالبات این بیانیه است.
