سخنگوی خانواده جانباختگان هواپیمای اوکراینی در آستانه سومین سالگرد شلیک عمدی موشکهای سپاه به این پرواز، به ایراناینترنشنال گفت: «آخرین باری که فکر کردم میخواهم به ایران برگردم اواخر نوامبر بود و اندازه یک کلیک به آن نزدیک بودم اما خرید بلیت را به فردایش موکول کردم.»
او در ادامه گفت: «روز بعد به من اطلاع دادند که پرونده هواپیما در راه لاهه است و فکر کردم باید برای فرجام کاری که در کنار بقیه برایش سه سال با خون دل کار کردم، حضور داشته باشم و بعد از آن هم که سومین سالگرد هواپیما به زودی فرا میرسد. بعد هم اتفاقاتی افتاد که تردیدم را برای برگشت به ایران بیشتر کرد اما میدانم قبل از این که انقلاب کاملا به پیروزی برسد، باید این کار را کرد.»
نویسنده کتاب «گاماسیاب ماهی ندارد» درباره سناریوهای مختلفی که تصور میکند از زمان فرود هواپیمایش در ایران با آنها روبهرو میشود، گفت: «بهترینش این بود که به میدان آزادی برسم و از آنجا تا میدان انقلاب فریاد بزنم، در انقلاب بنشینم و فریاد بزنم. اگر مردم هم همراه شدند که چه بهتر. بدترینش هم این بود که در فرودگاه دستگیر شوم. من هیچ چیزی برای از دست دادن ندارم؛ منتها احمق هم نیستم و در مورد سناریوهای مختلف فکر میکنم.»
اسماعیلیون از قرار گرفتن بر سر دو راهی اخلاقی گفت و توضیح داد: «این که مثل یک قهرمان بمیری یا آلوده چیزی شوی ... خیلی برای خودم نگرانم و ترجیح میدهم مثل یک قهرمان بمیرم؛ [البته] اگر از دید مردم قهرمانم. اگر نه که [دلم میخواهد] مانند فردی عادی که چیزی برای از دست دادن ندارد، بمیرم.»
او در بخشی دیگر از این مصاحبه در پاسخ به سوالی درباره گرایشهای سیاسی خود گفت: «قبل از این معمولا بهعنوان یک ناظر به وقایع نگاه میکردم. بعد از این اتفاق (شلیک به هواپیما) همه تمایلات سیاسی را پشت در گذاشتم. مانند تمام افراد دیگری که در هیات مدیره انجمن [کشتهشدگان هواپیمای اوکراینی] هستند. مساله اصلی دادخواهی است.»
اسماعیلیون تاکید کرد که در انتخابات اخیر «کشور دموکراتیکی مثل کانادا» به هیچیک از دو حزب اصلی رای نداده است اما در ایران آزاد طرفدار حکومتی بر پایه «جمهوری» است و منتظر فعالیت احزاب مختلف و معرفیشان به مردم میماند و بعد بهعنوان یک شهروند رای خواهد داد.
او در پاسخ به سوالی دیگر درباره این که اگر حامد اسماعیلیون پیش از سرنگونی هواپیما، حامد امروز را ببیند چه فکری دربارهاش میکند، گفت: «این آدمی که الان هستم را نمیشناسد. قبل از این من اصلا فکر نمیکردم اینطور شود. حتی در بدترین کابوسهایم هم این فکر را نمیکردم.»
پدر ریرا و همسر پریسا اقبالیان که در هواپیمای اوکراینی با شلیک موشک سپاه کشته شدند، از عمق دلتنگی و ناباوری خود از این اتفاق هم گفت و یادآوری کرد: «هر صبحی که بیدار شدم به آنان گفتم حقتان را میگیرم. بدون استثنا و سه سال تمام. کسی اینها [دلتنگی و ناباوری از مرگ همسر و دخترش] را نمیبیند. هر روز به صندلی خالی ریرا نگاه میکنم و میگویم حقت را میگیرم دخترم.»
سخنگوی انجمن جانباختگان هواپیمای اوکراینی با تاکید بر این که به اعتقاد او «گرهی در مسیر ائتلاف وجود ندارد» ادامه داد: «در میان آدمهایی که من میشناسم [افرادی که این توییت مشترک را منتشر کردند] کیش شخصیتی وجود ندارد و فکر میکنم باید مقدمات کار را فراهم کرد، بدون این که سوءتفاهمی ایجاد شود یا کسی حذف شود. توییت مشترک هم به نظرم ایده خوبی رسید که نشان دهد آدمها دستکم با هم مشکلی ندارند.»
این گروه که متشکل از وزرای کشورهای کانادا، سوئد، اوکراین و بریتانیاست، اعلام کرد درخواست داده تا پرونده جمهوری اسلامی در مورد ساقط کردن عمدی و غیرقانونی پرواز اوکراینی با موشکهای سپاه پاسداران، به استناد ماده ۱۴ کنوانسیون جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری، به داوری الزامآور ارجاع شود.