افزایش درخواست‌ها برای آزادی معترضان بازداشتی پس از اعدام محسن شکاری به دست جمهوری اسلامی
یک روز پس از اعدام محسن شکاری، جوان معترض در ایران، درخواست‌ها برای آزادی دیگر معترضان بازداشت‌شده در جریان خیزش سراسری علیه جمهوری اسلامی افزایش یافته است.
یک روز پس از اعدام محسن شکاری، جوان معترض در ایران، درخواست‌ها برای آزادی دیگر معترضان بازداشت‌شده در جریان خیزش سراسری علیه جمهوری اسلامی افزایش یافته است.
بیش از ۴۰۰ نفر از هنرمندان، نویسندگان، اهالی رسانه و فعالان فرهنگی، روز جمعه با امضای بیانیه‌ای، خواستار مرخصی درمانی برای یاشار توحیدی، زندانی سیاسی شدند.
این زندانی سیاسی که در شب آتش‌سوزی اوین مورد اصابت چهار گلوله در ناحیه پا و لگن قرار گرفت، هم‌اکنون در زندان اوین در حال سپری کردن دوران محکومیت است.
به گفته پزشکان، جان این زندانی سیاسی به دلیل عدم رسیدگی و مراقبت‌های پزشکی، در خطر است و با درد شدید و احتمال عفونت حاد زخم روبه‌روست و در صورت عدم اعزام سریع به بیمارستان تخصصی خارج از زندان، او با عواقب نگران‌کننده‌ای مثل خطر قطع پا یا مرگ مواجه است.
در میان امضاکنندگان این بیانیه اسامی هنرمندان و نویسندگانی چون فرشته مولوی، محمد یعقوبی، مهین خدیوی، کاظم کردوانی، هنگامه هویدا، علیرضا بهنام و فانوس بهادروند دیده می‌شود.
این هنرمندان و نویسندگان خواهان رسیدگی هرچه زودتر به وضعیت این زندانی سیاسی شدند.
از سوی دیگر جمعی از خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ با انتشار بیانیه‌ای ضمن محکوم کردن اعدام محسن شکاری، خواهان توقف فوری احکام اعدام و آزادی بدون قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و دستگیرشدگان اعتراضات اخیر شدند.
در بیانیه این خانواده‌ها آمده که اعدام شکاری «ادامه همان برخورد سرکوب‌گرانه و آزادی‌ستیزانه‌ای است که جمهوری اسلامی از آغاز به قدرت رسیدن، با معترضان و مخالفان خود داشته است».
در ادامه این بیانیه آمده است: «اعدام محسن برای ما خانواده‌های خاوران، یادآور داغ عزیزانمان است که در دهه ۶۰ و به ویژه تابستان ۶۷، همچون محسن، در دادگاه‌های فرمایشی چند دقیقه‌ای، بدون برخورداری از وکیل و فرصت دفاع از خود محاکمه و به اعدام محکوم شدند، دسته دسته و گروه گروه به جوخه‌های اعدام سپرده شدند و مخفیانه در گورستان خاوران و دیگر گورستان‌های بی‌نام و نشان در سراسر کشور دفن شدند.»
همچنین در بیانیه خانواده‌های خاوران تاکید شده که قتل معترضان و مخالفان سیاسی در ایران با قتل‌های زنجیره‌ای روشنفکران در دهه ۷۰، سرکوب دانشجویان کوی دانشگاه در سال ۷۸، کشتار معترضان در سال‌های ۸۸، ۹۶ و ۹۸ و به طور کلی در تمام ۴۴ سال گذشته ادامه داشته است.
خانواده‌های قربانیان اعدام‌های سیاسی در ایران تاکید کردند: «در نزدیک به سه ماه گذشته بیش از ۴۵۰ نفر از معترضان، از جمله ده‌ها کودک و نوجوان با ضربه‌های باتون، گلوله‌های ساچمه‌ای و حتی گلوله‌های جنگی در خیابان‌ها کشته شده‌اند. هزاران معترض دستگیر و زندانی شده‌اند و اکنون با تشکیل دادگاه‌های فرمایشی، احکام اعدام با شتاب صادر شده و در حال اجرا هستند.»
