در این بیانه مهم‌ترین وظیفه حکومت «امنیت روانی، تحصیلی و حرفه‌ای» دانشجویان توصیف شده که به گفته امضاکنندگان مدتهاست «تعمداً و یا از سر جهل و بی‌لیاقتی مسئولان نادیده گرفته شده».

امضاکنندگان این بیانیه خواستار «لغو تعلیق تحصیلی، ممنوعیت ورود به دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویی، احضار به کمیته‌های انضباطی و اخذ تعهد از دانشجویان، و تهدید دانشجویان و خانواده‌هایشان» شدند.

این بیانیه در حالی منتشر می‌شود که در دومین ماه از خیزش انقلابی علیه جمهوری اسلامی، اعتراض‌ها و تحصن‌ها در دانشگاه‌های مختلف همچنان ادامه دارد و سرکوب گسترده نتوانسته صدای دانشجویان را خاموش کند.

در این بیانیه گفته شده: «متاسفانه شمار قابل‌توجهی از دانشجویان در مراکز آموزشی وابسته به وزارتین علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از سوی دستگاه‌های امنیتی و با همکاری و هماهنگی وزارتین و مدیران برخی از دانشگاه‌ها با مجازات‌هایی از جمله بازداشت، تعلیق تحصیلی، ممنوعیت ورود به دانشگاه‌ها و خوابگاه‌ها، اخذ تعهد و ... مواجه شده و خود و خانواده‌هایشان به طور سازمان‌یافته و هدفمند در معرض تهدید و آزار جسمی و روانی قرار گرفته‌اند.»

استادان دانشگاه همچنین هشدار دادند در صورتی که مطالباتشان پیگیری نشود «همسو و همراه با دانشجویان، از تمام مجاری اعتراضی و مدني برای احقاق حقوق» بهره خواهند برد.

تجمعات در دانشگاه‌های ایران به دنبال اعتراض‌ها به قتل دولتی مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد آغاز شد و با وجود تلاش نیروهای امنیتی برای سرکوب معترضان، همچنان ادامه دارد.