سناتورهای حاضر در نشست کمیته روابط خارجی سنا با نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، پس از شنیدن توضیحات رابرت مالی و بحثهای مطرح شده در این جلسه، نسبت به چشمانداز مذاکرات هستهای ابراز نگرانی و بدبینی کردند.
رابرت مالی و برت مکگرک، هماهنگکننده امور خاورمیانه و آفریقای شمالی کاخ سفید، در نشستی که روز چهارشنبه با اعضای کمیته روابط خارجی سنا داشتند، درباره روند مذاکرات احیای برجام توضیح دادند.
پولیتیکو به نقل از سناتورهای حاضر در این نشست گزارش داد که در این جلسه درباره گسترهای از گزینههای آینده درباره برنامه هستهای ایران صحبت شد که شامل یافتن راههای دیپلماتیک دیگر، تشدید تحریمهای تهران و همکاری با شرکای منطقهای ایالاتمتحده است.
کریس کونز، سناتور دموکرات، پس از این جلسه توجیهی گفت: «ایران از سازشهای معقول برای بازگشت به برجام خودداری کرده است. فکر میکنم خواستهها و اقدامهای آنها به شدت نگرانکننده است و به مسیر پیشرو خوشبین نیستم.»
تد کروز، سناتور جمهوریخواه، نیز نشست با نماینده ویژه آمریکا در امور ایران را «کاملا نگرانکننده» و رویکرد دولت بایدن در قبال جمهوری اسلامی را «فاجعه محض» خواند.
جیم ریش، سناتور جمهوریخواه، نیز پس از این نشست گفت: «ایران علاوه بر حملات مکرر علیه نیروها و تاسیسات دیپلماتیک ما، جوخههای آدمربایی و ترور برای اسرائیلیها مستقر کرده است. ما دیگر نمیتوانیم رفتار این رژیم را نادیده بگیریم و باید مذاکرات احیای برجام را متوقف کنیم.»
مارکو روبیو،سناتور جمهوری خواه، در خلال این نشست به خبرنگار ایران اینترنشنال گفت: «قصد ندارم درباره این جلسه محرمانه صحبت کنم اما همانطور که بارها گفتهام، معتقدم که توافق با رهبری فعلی ایران قابل قبول نیست.»
کریس مورفی، سناتور دموکرات، نیز پیش از این نشست به ایران اینترنشنال گفت: «بدون توافق [برای احیای برجام] هیچ راهی جهت محافظت از آمریکا و متوقف کردن ایران در مسیر دستیابی به سلاح هستهای وجود ندارد.»
مورفی با اشاره به اینکه اقدام دونالد ترامپ در خارج کردن آمریکا از برجام به پیشرفت سریع هستهای ایران و رسیدن آن به سوخت کافی برای ساخت بمب اتم منجر شده، تاکید کرد ایالاتمتحده «هرچه سریعتر» باید به برجام برگردد.
در همین حال، دنی دانون، سفیر پیشین اسرائیل در سازمان ملل، به ایران اینترنشنال گفت: اسرائیل مصمم است حتی اگر متحدانش هم کمک نکنند، به ایران اجازه دستیابی به سلاح هستهای ندهد.
از سوی دیگر، یاییر لاپید، وزیر خارجه اسرائیل، در یک کنفرانس خبری ضمن تاکید بر لزوم بازگشت همه تحریمها علیه ایران، گفت: «زمان آن رسیده که پرونده اتمی ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد بازگردد.»
نشست رابرت مالی با نمایندگان سنا در حالی برگزار میشود که جو بایدن قصد دارد در روزهای ۲۲ تا ۲۵ تیر، به اسرائیل، کرانه باختری و عربستان سعودی سفر میکند.
انتظار میرود بایدن در این سفر طیف وسیعی از مسائل، از جمله موضوع بازدارندگی در برابر تهدیدهای جمهوری اسلامی را مورد بحث و بررسی قرار دهد.
برخی مقامهای آمریکا بار دیگر خواستار مسلح کردن معلمان و آموزش آنان برای استفاده از سلاح گرم شدهاند تا بتوانند در مواجهه احتمالی با چنین حملاتی، «از کودکان محافظت کنند.»
از جمله این افراد، دونالد ترامپ، رییسجمهوری پیشین آمریکا بود که چند روز پس از کشتار در دبستان راب تگزاس، گفت راه پیشگیری از کشته شدن کودکان در حملات مسلحانه به مدارس، مسلح کردن معلمان است.
ایمی هاف و میشل بارنهارت، دو پژوهشگر در دانشگاه ایالتی اورگان که درباره مسلح کردن کردن معلمان به عنوان راهی برای محافظت از دانشآموزان موشکافانه تحقیق کردهاند، به چندین پرسش رایج درباره چنین پیشنهادی میپردازند:
۱- نظر عموم مردم درباره مسلح کردن معلمان چیست؟
بر اساس یک نظرسنجی که در سال ۲۰۲۱ انجام شد، ۴۳ درصد آمریکاییها با سیاستهایی که مسئولان مدرسه را مجاز به حمل سلاح کند، موافقاند اما با نگاهی دقیق میتوان دید بیشتر حمایتها از مسلح کردن معلمان، از سمت جمهوری خواهان و افراد صاحب اسلحه است. به عنوان مثال، ۶۶ درصد پاسخدهندگان جمهوریخواه، هوادار مسلح کردن معلمان هستند در حالی که تنها ۲۴ درصد شرکتکنندگان دموکرات این نظرسنجی با چنین سیاستی موافقت دارند.
۶۳ درصد افرادی که خود اسلحه دارند نیز از صدور مجوز برای مسئولان مدرسه به منظور حمل سلاح حمایت میکنند اما تنها ۳۳ درصد افرادی که خود صاحب اسلحه نیستند موافق مسلح شدن اولیای مدرسهاند.
اغلب معلمان، والدین و دانشآموزان با اینکه معلمان سلاح حمل کنند مخالفند.
بزرگترین اتحادیههای معلمان در ایالات متحده، از جمله انجمن آموزش ملی، با مسلح کردن معلمان مخالف هستند. بنا بر استدلال انجمن آموزش ملی، به مدرسه آوردن اسلحه بیشتر، آن را به محیطی خطرناکتر تبدیل میکند و هیچ محافظتی هم در برابر خشونت با اسلحه، به شاگردان و معلمان ارائه نمیدهد.
اتحادیههای معلمان در عوض طرفدار رویکردی پیشگیرانهاند که راه آن از مسیر اعمال مقررات بیشتر مرتبط با دسترسی به سلاح گرم میگذرد.
نگرانی عموم مردم درباره توقف تیراندازی در مدارس آمریکا بهجاست اما بر سر اینکه چه سیاستها و اقداماتی مؤثرتر واقع میشوند، اختلافنظر وجود دارد.
نتایج یک پژوهش در ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ نشان میدهد ۷۰ درصد آمریکاییها موافق حضور افسران و مجریان قانون مسلح در مدارس هستند اما تنها ۴۱ درصد با پیشنهاد آموزش دادن معلمان برای حمل سلاح در مدارس موافقت داشتهاند.
نتایج پژوهش هارف و بارنهارت درباره نظر شهروندان آمریکا در مورد حقوق و مسئولیتهای مرتبط با حمل سلاح به عنوان راهی برای دفاع شخصی، نشان میدهد در میان صاحبان سلاح نیز بر سر حفاظت از کودکان در مدارس اختلافنظر وجود دارد. گروهی طرفدار مسلح کردن معلمان هستند در حالی که بعضی دیگر باور دارند صرف وجود اسلحه در مدارس، این اماکن را برای کودکان غیرایمنتر خواهد کرد.
گروه مخالف با مسلح کردن معلمان، در عوض از ایمنتر کردن طراحی ساختمانها و توجه به مختصات بنا برای هر چه امنتر کردن آن حمایت میکنند.
بعد از تیراندازی مرگبار در دبستان راب تگزاس، درخواست سیاستمداران برای مسلح کردن معلمان و ارائه آموزش ویژه به آنان بار دیگر از سر گرفته شده است.
حضور افسران مسلح در دو حادثه مشابه مرگبار در کلمباین کلرادو در سال ۱۹۹۹ و پارکلند فلوریدا در سال ۲۰۱۸، نشان میدهد عموم مردم است حق دارند درباره اینکه معلمان میتوانند یک فرد مسلح را خلع سلاح کنند یا نه، شک و شبهه داشته باشند.
در مورد اخیر تیراندازی در دبستان در تگزاس، گزارشهایی از ناتوانی یا بیتمایلی افسران پلیس آموزشدیده و مجرب برای مداخله به منظور توقف تیرانداز وجود دارد. با چنین اوصافی، روشن نیست که وقتی پلیس آنچنان در مهار مهاجم توانا نیست، معلمان قادر به چنین چیزی باشند یا نه.
۲- مشکل مسلح کردن معلمان چیست؟
مسلح کردن معلمان میتواند برای دانشآموزان، کادر مدرسه و منطقه محل قرار گرفتن مدرسه خطرآفرین باشد. از جمله این خطرات احتمالی، شلیک اشتباهی معلمان به خودشان، اولیای مدرسه یا دانشآموزان است. حتی در مورد معلمانی که برای استفاده از سلاح گرم آموزش دیده باشند، همچنان خطرات اخلاقی و حقوقی وجود دارد که متوجه استفاده نامناسب یا غلط، در مسأله دفاع با استفاده از اسلحه گرم است.
بنا بر نتایج یک پژوهش، تیر نیروی پلیس بارها آموزشدیده، تنها در ۱۸ درصد مواقع، درست به هدف میخورد. اگر درصد شلیک صحیح برای معلمان - که احتمالا آنقدرها هم آموزش نخواهند دید - همان ۱۸ درصد باشد، این بدان معناست که آنان پیش از زدن به هدف - فرد مسلح - چهار، پنج یا شش بار گلوله به چیزی یا کسی شلیک خواهند کرد.
علاوه بر این، خود معلم ممکن است در بحبوحه تیراندازی برای هدف قرار دادن فرد مسلح، از سوی پلیس یا همکاران مسلح، به جای او و اشتباه گرفته شود.
باز کردن پای سلاح به محیط مدرسه، همچنین احتمال خطر روزانه در پی خواهد داشت.
معلمان مسلح ممکن است غیرعامدانه ماشه اسلحه را بکشند. یک مثال از چنین اتفاقی زمانی بود که یک افسر پلیس مسلح در سال ۲۰۱۸ در دفترش در مدرسهای در منطقه الکساندریا در ایالت ویرجینیا، اشتباهی شلیک کرد.
خطر دیگر، افتادن اسلحه به دست مهاجم است. تحقیقات نشان میدهند در ۲۳ درصد موارد تیراندازی در اورژانس بیمارستانها در آمریکا، فرد مسلح اسلحه را از دست حراست بیمارستان درآورده است.
اگر اسلحه در مدرسهها در جای نامناسب قرار داده شود یا درست از آن نگهداری نشود، میتواند به دست دانشآموزان هم بیفتد. نگهداری نادرست اسلحه، مشکلی معمول برای صاحبان آنها در ایالات متحده است. در فضای مدرسه، چنین مسألهای منجر به این شده است که دانشآموزان گاهی اسلحه جامانده معلم را پیدا کنند، برخی اوقات آن را بردارند و در بعضی موارد پیدا شدن اسلحه را به مسئولی در مدرسه گزارش کنند.
گزارشها در اخبار نیز نشان میدهند معلمانی که با اسلحه به مدرسه رفتهاند، گاهی اسلحه از جیبشان افتاده یا آن را در دستشویی یا رختکن جا گذاشتهاند.
گزارشهایی هم از به سرقت رفتن اسلحه معلمان از سوی دانشآموزان وجود دارد.
شرکتهای بیمه نیز نگهداری پنهان اسلحه در مدارس را بالا بردن احتمال مسئولیت مرتبط با آن میدانند.
ایراد دیگر مسلح کردن معلمان، نژادپرستی ساختاری و تبعیض در سیاستهای امنیتی در مدارس آمریکاست. دانشآموزان سیاهپوست مدرسهها از مسلح شدن معلمان حمایت کمتری میکنند و شمار حامیان چنین اقدامی در میان آنان ۱۶ درصد است در حالی که هواداری دانشآموزان سفیدپوست از اسلحه داشتن معلمان ۲۶ درصد است. دانشآموزان سیاهپوست میگویند اگر معلمان مسلح شوند آنها احساس امنیت کمتری خواهند داشت.
۳- استدلال افرادی که خواهان مسلح کردن معلمان هستند چیست؟
هواداران مسلح کردن معلمان تأکید میکنند آمریکاییها برای دفاع از خود در برابر جرایم خشونتآمیز، از جمله مواجهه با مهاجم مسلح در مدرسه، مجاز به استفاده از سلاح گرم هستند. پژوهش هارف و بارنهارت نشان میدهد برخی افراد، حق خود برای دفاع شخصی را گونهای اجبار اخلاقی تعبیر و تعریف میکنند و بنابراین استدلال میکنند که معلمان هم حق و هم مسئولیت دارند از سلاح گرم استفاده کنند تا از خود و شاگردانشان محافظت کنند.
برای والدینی که اغلب به منظور حفاظت از خود هفتتیر حمل میکنند، ممکن است این فکر که معلم کودکشان در مدرسه این نقش محافظتکننده را بر عهده بگیرد، آسودگیخاطر بیاورد.
در یک واقعه تیراندازی در مدرسه که در آن پای مرگ و زندگی، آن هم در کسری از ثانیه در میان است، برای برخی افراد اینکه معلم فورا با مهاجم مسلح - پیش از دست نگه داشتن برای ورود پلیس به صحنه - درگیر شود، احساس امنیت بیشتری میآورد.
۴- آیا مدارس برخی ناحیهها به معلمان اجازه مسلح شدن دادهاند؟
معلمان در مدارس دستکم ۱۹ ایالت آمریکا مجاز به حمل اسلحهاند. این روند پس از تیراندازی کلمباین در سال ۱۹۹۹ آغاز شد و با تیراندازی پارکلند در سال ۲۰۱۸ سرعت گرفت.
ارائه شمار قطعی ناحیههایی که مدرسههای واقع در آنها به معلمان اجازه میدهند مسلح باشند، دشوار است و سیاستها از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است. در نیویورک حمل سلاح برای معلمان مجاز نیست اما در ایالت میسوری و مونتانا، معلمان مجاز به حمل اسلحهاند.
۵- نگاهی به نتایج حمل اسلحه برای اولیای مدرسه
گرچه مواردی ثبتشده از ورود کادر مدرسه برای خلع سلاح فرد مهاجم مسلح وجود دارد، بنا بر پژوهشها، نشانهای مبنی بر اینکه مسلح کردن معلمان، امنیت مدرسهها را افزایش میدهد، وجود ندارد و چنین اقدامی بیشتر به احساس امنیت کاذب در معلمان، دانشآموزان و عموم دامن خواهد زد.
