کانادا با توجه به جنگ اوکراین بودجه نظامی پنج سال آینده خود را افزایش داد
دولت کانادا اعلام کرد با توجه به حمله روسیه به اوکراین، بودجه دفاعی خود را برای پنج سال آینده ۲/۷ درصد نسبت به رقم تخصیص یافته قبلی افزایش میدهد و در سیاست نظامی خود تجدیدنظر خواهد کرد
مجمع عمومی سازمان ملل روز پنجشنبه ۱۸ فروردین به قطعنامه پیشنهادی آمریکا برای تعلیق عضویت روسیه از شورای حقوق بشر این سازمان رای موافق داد.
این قطعنامه با ۹۳ رای موافق، ۲۴ رای مخالف و ۵۸ رای ممتنع به تصویب رسید و عضویت روسیه از شورای حقوق بشر سازمان ملل را به حال تعلیق درآورد.
دیمیترو کولبا، وزیر خارجه اوکراین از این تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل استقبال کرد.
در مذاکرات پیش از رایگیری، سرگی کیسلیتسیا نماینده اوکراین، با استناد به منشور سازمان ملل متحد اخراج روسیه از شورای حقوق بشر را یک ضرورت خواند و گفت تعلیق عضویت روسیه از این شورا «نه یک گزینه انتخابی، بلکه امری ضروری است».
او تاکید کرد: «روسیه نه تنها حقوق بشر را نقض میکند بلکه بنیان صلح و امنیت جهانی را به لرزه درآورده است.»
با این حال گنادی کوزمین، معاون نماینده روسیه در سازمان ملل، در این نشست گفت: ادعاهای دروغین و مبتنی بر رویدادهای جعلی علیه روسیه را رد میکنیم.
پیش از این خبرگزاری رویترز خبر داده بود که نمایندگی روسیه در سازمان ملل با ارسال نامهای به کشورهای عضو این سازمان تهدید کرده است که رای مثبت یا ممتنع آنان به این قطعنامه را یک «حرکت غیردوستانه» تلقی میکند و روابط آنها با روسیه با پیامدهای منفی روبهرو خواهد شد.
نمایندگی روسیه در سازمان ملل از اظهار نظر در مورد این نامه خودداری کرده است.
آمریکا روز دوشنبه اعلام کرده بود که با ارائه قطعنامهای به مجمع عمومی سازمان ملل، خواستار تعلیق عضویت روسیه در شورای حقوق بشر سازمان ملل به علت جرایم این کشور در اوکراین میشود.
کشتار بوچا، شهری در نزدیکی کییف، در روزهای اخیر بازتاب گستردهای داشته و آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، خواستار تحقیقات مستقل درباره آن شده است.
وزیران خارجه هفت کشور صنعتی جهان نیز «وحشیگریهای روسیه» در بوچا و برخی دیگر از شهرهای اوکراین را به شدت محکوم کردهاند.
به گفته مقامهای شهر بوچا، نیروهای روسیه هنگام عقبنشینی بیش از ۳۰۰ غیرنظامی را کشتند و در این کشتار دستکم ۵۰ نفر را با شلیک گلوله به مغز از پای درآوردند.
شرکت مکسار نیز تصاویری ماهوارهای از گودالی به طول نزدیک به ۱۴ متر در اطراف کلیسایی در این شهر منتشر کرد که بنا بر گزارشها، دستکم ۴۱۰ غیرنظامی اوکراینی پس از قتلعام بهدست نیروهای روسیه، در آن دفن شدهاند.
وزیران خارجه هفت کشور صنعتی جهان وحشیگریهای روسیه در بوچا و برخی دیگر از شهرهای اوکراین را به شدت محکوم کردند؛ همزمان کشورهای عضو ناتو بر افزایش حمایتها از اوکراین تاکید کردند.
نشست وزیران خارجه کشورهای عضو ناتو روز پنجشنبه ۱۸ فروردین در بروکسل برگزار شد.
ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو، پس از این نشست به خبرنگاران گفت اعضا توافق کردند حمایت از اوکراین را بیشتر کنند و طیف گستردهای از سامانههای تسلیحاتی را در اختیار این کشور قرار دهند.
به گفته او، وزیران خارجه ناتو همچنین توافق کردند برای کمک به دیگر شرکا و تقویت توانایی آنها برای دفاع از خود، از جمله گرجستان و بوسنی و هرزگوین، اقدامات بیشتری انجام دهند.
استولتنبرگ پیش از آغاز نشست ناتو گفته بود: «اوکراین حق دارد از خود دفاع کند و ما نیازهایی را که دمیترو کولبا [وزیر خارجه اوکراین] مطرح خواهد کرد میشنویم و در مورد آن صحبت خواهیم کرد.»
وزیر خارجه اوکراین نیز در نشست بروکسل حضور داشت و پیش از نشست خواستار اقدام ناتو در تحویل هر چه زودتر سلاحهای مورد نیاز برای مقابله با نیروهای روسیه شده بود.
همزمان وزارت دفاع بریتانیا نیز روز پنجشنبه با اشاره به تداوم حملات هوایی و توپخانهای روسیه در منطقه دونباس اعلام کرد نیروهای روسیه بر پیشروی در شرق اوکراین متمرکز شدهاند.
وزارت دفاع بریتانیا با تاکید بر اینکه نیروهای روسیه به دنبال حمله علیه زیرساختهای اوکراین هستند، در عین حال گفته شده این نیروها همچنان با مشکلات روحی و کمبود دست و پنجه نرم میکنند.
همچنین در حاشیه برگزاری نشست ناتو، وزیران خارجه گروه هفت به همراه جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در بیانیهای «وحشیگریهای نیروهای مسلح روسیه در بوچا و تعدادی دیگر از شهرهای اوکراین» را به شدت محکوم کردند.
در این بیانیه آمده است: «ما به مبارزه با مصونیت از مجازات برای همه عاملان این جنگ شروعشده از سوی روسیه و به ویژه از سوی رژیم الکساندر لوکاشنکو در بلاروس ادامه میدهیم.»
همچنین برخی منابع آگاه اروپایی روز پنجشنبه اعلام کردند انتظار میرود مقامهای اتحادیه اروپا با تحریم واردات زغالسنگ از روسیه از اواسط ماه اوت موافقت کنند.
در صورت تصویب چنین ممنوعیتی، این اولین ممنوعیت اتحادیه اروپا در زمینه واردات انرژی از روسیه خواهد بود.
این در حالی است که همزمان پارلمان اروپا روز پنجشنبه با تصویب قطعنامهای غیرالزامآور خواستار اعمال تحریم «کلی و فوری» بر واردات «نفت، زغالسنگ سوخت هستهای و گاز» شد.
با ادامه واکنشها به قتلعام غیرنظامیان در شهر بوچای اوکراین، آمریکا دختران ولادیمیر پوتین و دو بانک بزرگ روسیه را تحریم کرد. جو بایدن هم صراحتا اعلام کرد این تحریمهای جدید مرتبط با جنایتهای روسیه در شهر بوچاست. اما دختران پوتین چه کسانیاند و از آنها چه میدانیم؟
بهگزارش وال استریت ژورنال بهنقل از چند دیپلمات، اتحادیه اروپا نیز پیشنهاد اعمال تحریمهایی علیه دو دختر رییسجمهور روسیه را ارائه کرده است.
پوتین عموما درباره خانوادهاش حرف نمیزند. بنا بر اعلام کرملین، او دو دختر از همسر سابقش لیودمیلا پوتینا دارد و معلوم نیست که آیا فرزندان دیگری هم دارد یا نه.
در سال ۲۰۱۳ پوتین و همسرش از جداییشان خبر دادند و یک سال پس از آن کرملین اعلام کرد که رییسجمهور روسیه پس از ۳۰ سال ازدواج، قانونا از همسرش طلاق گرفته است.
طلاق پوتین او را به دومین رهبر مطلقه روسیه پس از پتر کبیر در قرن هفدهم میلادی تبدیل کرد.
زندگی خصوصی ولادیمیر پوتین در هالهای از رمز و راز نهفته است. جدایی او از همسر سابقش که زمانی مهماندار آئروفلوت، بزرگترین شرکت هواپیمایی روسیه بود با اعلام مختصر و بیمقدمهای همراه بود که همه را متعجب کرد. پوتین تصمیم این دو برای جدایی را «تصمیمی مشترک» خواند.
دختران پوتین هم تا حد زیادی از دید عموم دور نگه داشته شدهاند. در حدی که بسیاری روسها آنها را تنها از روی اسم میشناسند.
در سال ۲۰۲۰، دیمیتری پسکوف، سخنگوی کاخ کرملین به خبرنگاران گفت که پوتین به گزارشها درباره زندگی خصوصی و وضعیت سلامتش بهایی نمیدهد. خبرگزاری تاس روسیه سال ۲۰۲۱ دلیل پوتین برای صحبت نکردن درباره خانوادهاش را حفظ امنیت آنها و ناشناس نگه داشتنشان برای اینکه آنها «بتوانند یک زندگی عادی داشته باشند» عنوان کرد.
دختران تحریمشده پوتین
بهگزارش گاردین، هویت دختران پوتین هرگز از سوی شخص او و یا کرملین تایید نشده است و هیچ عکسی از آنان در سنین بزرگسالی هم بهصورت رسمی منتشر نشده است. حتی حدسوگمان فراوانی پیرامون تعداد فرزندان پوتین وجود دارد.
پوتین که بهندرت درباره فرزندانش در عموم صحبت میکند در کنفرانس خبری سال ۲۰۱۵ و در پاسخ به گمانهزنیها درباره خروج دخترانش از روسیه گفت که دختران او از کشور «فرار نکردهاند».
او گفت که دخترانش در روسیه زندگی میکنند و در هیچ کشور دیگری جز روسیه، تحصیل نکردهاند. پوتین افزود آنها به تحصیلاتشان ادامه میدهند و کار میکنند و او به دخترانش مفتخر است. به گفته پوتین، دخترانش سه زبان اروپایی را روان صحبت میکنند. پوتین تاکید کرد که درباره خانوادهاش با کسی حرف نمیزند.
رییس جمهوری روسیه ادامه داد که فرزندان او هرگز «ستاره» نبودهاند و هیچوقت از در معرض توجه بودن لذت نمیبردهاند و زندگی عادیشان را میکنند.
او همچنین گفت که دخترانش نخستین گامها را در کار و حرفهشان برداشتهاند و کارشان مرتبط با سیاست نیست. هر دو دختر او اکنون وارد مشاغلی تجاری شدهاند.
کاترینا تیخونووا ۳۵ ساله، دختر کوچکتر پوتین، سال ۱۹۸۶ در درسدن آلمان متولد شد. در آن زمان پوتین بهعنوان جاسوس کاگب در آلمان مشغول بود. تیخونووا، که نام خانوادگی مادربزرگ مادریاش را برای خود انتخاب کرده، در دانشگاه دولتی سنت پترزبورگ و دانشگاه دولتی مسکو درس خوانده و در رشته ریاضی و فیزیک مدرک کارشناسی ارشد گرفت.
طبق جزئیات بسته تحریمی آمریکا، کاترینا از مدیران بخش فناوری است و کارش از دولت روسیه و صنعت دفاعی آن حمایت میکند.
تیخونووا به فرهنگ ژاپنی و رقص راکاندرول آکروباتیک علاقه دارد. در سال ۲۰۱۳ او و شریک رقصش در مسابقات قهرمانی جهان در سوییس، به مقام پنجم رسیدند.
همین ویدیوی رقص او در این مسابقات بود که با تصویر او در دانشگاه مسکو، که در آن مشغولبهکار است، مطابقت داده شد و در سال ۲۰۱۵ به شناخته شدن او بهعنوان یکی از دختران ولادیمیر پوتین انجامید.
تیخونووا با یکی از پسران نیکولای شامالوف، از مشاوران نزدیک پوتین و شریک بانک روسیه، ازدواج کرد. دولت آمریکا این بانک را «بانک شخصی مقامهای بلندپایه کرملین» میخواند. پسر شامالوف، وقتی تنها ۲۰ سال داشت به سمت مشاور کل حقوقی اقتصاد خارجه شرکت گازپروم منصوب شد و تنها دو سال پس از عروسی با دختر پوتین، مجله فوربز، شامالوف را یکی از جوانترین میلیاردهای روسیه معرفی کرد.
این زوج در سال ۲۰۱۳ ازدواج کردند و در سال ۲۰۱۸ از هم جدا شدند. جزئیاتی از توافق مالی این زوج هنگام طلاق، منتشر نشده است.
معترضان ضدپوتین اسفند ۱۴۰۰ وارد آلتا میرا، ویلای هشت اتاقخوابه پسر شامالوف در مرکز تفریحی بیاریتز فرانسه شدند. ویدیویی بر روی رسانههای اجتماعی منتشر شد که معترضان در آن میگفتند که این خانه با پول دزدی پوتین و مافیای روسیه خریداری شده است.
معترضان گفتند که این خانه لوکس اولیگارشها را به مرکز اسکان قربانیان رژیم پوتین، بهویژه پناهندگان اوکراینی و روس که از جنگ، سرکوب، شکنجه و زندان میگریزند تبدیل میکنند و تاکید کردند که زمان اینکه دیکتاتورها پول ملتشان را بدزدند و در ویلاهایشان در اروپا با فراغت زندگی کنند به سر رسیده است.
تیخونووا مشاغل متفاوتی در دانشگاه دولتی مسکو داشته است و در سال ۲۰۲۰ بهعنوان رییس «اینوپرکتیکا» یک مرکز ۱/۷ میلیارد دلاری هوش مصنوعی در این دانشگاه منصوب شد. پوتین پیشتر این مرکز از مهمترین ابزار روسیه در راهبرد ملی توسعه فناوری هوش مصنوعی خوانده بود.
مشاوران مالی تیخونووا در دانشگاه مسکو، پنج عضو حلقه نزدیکان پوتیناند؛ دو تن از آنها از افسران سابق کاگباند که در زمان تولد کاترینا، در همان ساختمانی که او در درسدن آلمان در آن به دنیا آمد، زندگی میکردند.
دختر بزرگتر پوتین، ماریا ورونتسوا ۳۶ ساله، تخصص سیستم غدد درونریز دارد.
ورونتسوا که در یک پنتهاوس مقابل سفارت آمریکا در مسکو زندگی میکند در سال ۲۰۱۹ و در مصاحبه با تلویزیون دولتی روسیه از برنامههایش برای یک پروژه پزشکی نزدیک به ۶۵۰ میلیون دلاری برای کمک به درمان سرطان سخن گفت.
ورونتسوا در سال ۲۰۱۳ با یوریت فاسن، تاجر هلندی اصالتا روسی ازدواج کرد و این دو در پنتهاوسی در آمستردام زندگی میکردند. در سال ۲۰۱۴ و در پی سرنگونی هواپیمای اماچ۱۷ بهدست نیروهای حامی روسیه بر فراز اوکراین، چند همسایه ورونتسوا خواهان اخراج او از این شهر شدند.
بهتازگی گروهی از مردم آمستردام با گذاشتن نوشتهای در ملکی متعلق به ماریا و همسرش، از او خواستند از پدرش بخواهد که به جنگ اوکراین خاتمه دهد.
در پی تحریم دختران پوتین، سخنگوی کاخ سفید گفت الگویی را شاهد بودیم که در آن پوتین و الیگارشهای روس داراییها و منابع را در حساب بانکی اعضای خانواده خود ذخیره میکنند.
برخی حدسوگمانها درباره اینکه پوتین صاحب دختر دیگری از زنی به سوتلانا کریوونوگیخ است نیز وجود دارد. بنا بر گزارشها، سوتلانا در محلهای شلوغ در سنت پترزبورگ بزرگ شده و بهعنوان نظافتچی کار میکرده و پوتین یک سال با او رابطه مخفیانه داشت.
بر اساس افشای«اوراق پاندورا»، سوتلانای ۴۶ ساله، پس از به دنیا آوردن دخترش لوویزا و از طریق یک شرکت برونمرزی که تنها چندین هفته پس از تولد لوزیا راهاندازی شده بود، صاحب یک آپارتمان در موناکو شد.
کرملین اینکه پوتین پدر لوویزاست را رد کرده است. پوتین هم پیشتر گفته بود که به کسی اجازه دخالت در زندگی خصوصیاش را نمیدهد و باید به این خواسته او احترام گذاشته شود.
واشینگتن اعلام کرد در دور جدید تحریمهای اقتصادی و مالی «ویرانگر» خود علیه مسکو، فرزندان ولادیمیر پوتین و همچنین بانکهای بزرگ روسیه را هدف قرار داده است. همزمان جو بایدن گفت این تحریمهای جدید، مرتبط با جنایتهای روسیه در شهر بوچاست.
یک مقام ارشد آمریکایی که نامش فاش نشده روز چهارشنبه ۱۷ فروردین، در یک کنفرانس تلفنی به خبرنگاران گفت تحریمهای جدید، انسداد کاملی را بر اسبربانک (بانک پسانداز فدراسیون روسیه) که یک سوم کل داراییهای بانکی روسیه را در اختیار دارد و همچنین بر آلفابانک، یک بانک خصوصی در روسیه اعمال میکند.
در حالی که درآمد دولت روسیه شدیدا به صادرات انرژی وابسته است، این مقام آمریکایی افزود معاملات انرژی با این تحریمها مسدود شده است.
او همچنین گفت آمریکا فرزندان بزرگسال ولادیمیر پوتین، رییسجمهوری روسیه و دختر و همسر سرگئی لاوروف، وزیر خارجه این کشور و اعضای شورای امنیت ملی روسیه از جمله دیمیتری مدودف را تحریم کرده است.
این مقام آمریکایی ادامه داد بر اساس تحریمهای جدید آمریکا علیه روسیه، هرگونه سرمایهگذاری از سوی شهروندان آمریکایی در روسیه ممنوع است.
او تاکید کرد آمریکا «به طور فاجعهباری» شوک مالی در روسیه را با قطع ارتباط بانکهای بزرگ این کشور افزایش میدهد.
این مقام دولت واشینگتن گفت روسها شاید مجبور شوند به سبک زندگی با معیارهای زندگی در شوروی دهه ۱۹۸۰ بازگردند.
خبرگزاری فرانسه نوشت آمریکا قرار است «شرکتهای دولتی استراتژیک بزرگ» روسیه را نیز تحریم کند، اما هنوز نامی از این شرکتها فاش نشده است.
همچنین وزارت دادگستری آمریکا روز چهارشنبه از اقدامات اجرایی جدید «برای مختل کردن و پیگرد قانونی فعالیت جنایتکارانه روسیه» خبر داد.
خبرگزاری رویترز نیز به نقل از یک مقام ارشد فرانسوی نوشت اتحادیه اروپا نیز احتمالا روز چهارشنبه تحریمهای جدیدی را اعمال خواهد کرد.
همچنین بریتانیا روز چهارشنبه دارایی دو بانک روسی اسبربانک و کردیت بانک مسکو را تحریم کرد و اعلام کرد تا پایان سال جاری میلادی به همه وادرات زغالسنگ و نفت از روسیه پایان میدهد.
بریتانیا در دور جدید تحریمهای خود علیه مسکو، هشت الیگارش روس را نیز تحریم کرد.
تحریمهای جدید غرب علیه روسیه، پس از انتشار تصاویر کشتار غیرنظامیان در شهر بوچا در اوکراین است.
روسیه از سوی اوکراین و کشورهای غربی متهم شده که پیش از ترک این شهر و دیگر مناطق اطراف کییف مرتکب «جنایات جنگی» شده است.
انتشار تصاویر و روایتهای دلخراش از کشتار غیرنظامیان در بوچا، شهری در ۵۶ کیلومتری کییف، این احتمال را هرچه قویتر میکند که پوتین همان تاکتیک قدیمی خود که در کشورهای دیگر مانند چچن به کار برده را در شمال اوکراین نیز به کار گرفته است.
این تاکتیک قدیمی دههها به خوبی به پوتین برای رسیدن به اهدافش کمک کرده است؛ هرچند هزینه زیادی را بر ارتش روسیه تحمیل کرده است.
روزنامه بریتانیایی گاردین در مقالهای به این پرسش پرداخته که تاکتیک پوتین برای رسیدن به اهدافش چیست؟
در جنگهای اخیر روسیه مانند چچن و اوکراین در ابتدا اشتباهاتی مانند دستکم گرفتن دشمن در عملکرد پوتین دیده میشود. حمله پوتین به گروزنی، پایتخت چچن، در سال ۱۹۹۹ میلادی به همان اندازه ناموفق بود که تلاش او برای درهم شکستن قدرت رهبری اوکراین در کییف در روزهای اولیه تهاجم در ۲۴ فوریه ناموفق بود.
چه به دلیل غرور بیش از حد پوتین و یا ناتوانی حلقه درونی او در صریح بودن با رهبر خود در مورد تواناییهای محدود روسیه، یک اعتقاد راسخ در مورد برتری نیروهای مسلح روسیه در جنگهای چچن و اوکراین وجود داشته است؛ امری که باعث شد نیروهای نظامی روسیه تلاش کنند لشکر زرهی خود را مستقیما به سمت اهداف مورد نظر خود و در کمینهای دشمنان زیرک خود ببرند.
به گفته مردم محلی، زمانی که چتربازان روسی وارد فرودگاه هوستومل در حومه بوچا شدند، در ابتدا از دید مردم پنهان شدند.این نیروها قرار بود بهعنوان بخشی از تلاشها برای از بین بردن دولت ولودیمیر زلنسکی و تشکیل یک دولت دستنشانده وابسته به مسکو، به سرعت در کییف پیشروی کنند.
اما نیروهای روسی با مقاومت شدید نیروهای اوکراین در این مناطق روبهرو و مجبور شدند در بوچا و مناطق دیگر مانند شمال و شمال شرق کییف، به سختی بجنگند تا همان بخشهای اولیهای را که به دست آورده بودند را حفظ کنند.
ساکنان این مناطق میگویند نیروهای روسی پس از چند روز دوباره ظاهر شدند اما متحمل تلفات زیادی شدند.
مقاومت دور از انتظار نیروهای چچن و اوکراین نیروهای روسی را واداشت تا اقدامهایی وحشیانه در چچن و اکنون در مناطقی از اوکراین انجام دهند. نیروهای روسی در این جنگها باور داشتند استفاده بیحد و حصر از سلاح و بستن شهرها به توپخانه برای ویرانی کامل آنها در نهایت مردم را به زانو درمیآورد.
ویرانی شهر گروزنی در چچن به حدی بود که سازمان ملل در سال ۲۰۰۳ این شهر را ویرانترین شهر روی زمین نامید که بین ۵ تا ۸ هزار غیرنظامی در جریان محاصره آن کشته شدند.
در جریان نبرد حلب در سال ۲۰۱۶ نیز روسیه مناطق تحت کنترل شورشیان این شهر را با بمباران هوایی یک ماهه و کشتار غیرنظامیان پس گرفت و به بشار اسد، رئیس جمهور سوریه تحویل داد.
حمله وحشیانه و کشتار غیرنظامیان در بوچا جدیدترین مورد از اینگونه حملات است اما پیشتر از آن شهرهای چرنیهف، ماریوپل و خارکیف حملات مشابهی را تجربه کردند.
در این شهرها ابتدا ارتباطات و بعد خدمات ضروری مانند برق، گاز و آب قطع شدند. پس از آن بمباران گسترده اهداف غیرنظامی در کنار پیشنهاد دروغین راهروهای بشردوستانه برای خروج غیرنظامیان بود که اندکی امیدوارکننده بود اما به زودی همه امیدها را ظالمانه از بین برد. در حملات نیروهای روسیه زیرساختها تخریب شد، بیمارستانها، پناهگاهها و مدارس مورد هدف قرار گرفتند.
دولت اوکراین مدعی شده که روسیه در حال اخراج اجباری مردم از ماریوپل به روسیه است. بسیاری از مسافرانی که سوار اتوبوسها به مقصد روسیه میشوند ممکن است در ابتدا اهمیتی ندهند به کجا میروند، آنها فقط میخواهند از جهنم این شهر بندری دورشوند.
اعتقاد بر این است که در مواجهه با چنین عذابی، اراده مردم برای مبارزه فرو میریزد و دولت جایگزین مورد حمایت روسیه پذیرفته میشود.
به باور نویسنده مقاله گاردین، بیخیالی و ضعف غرب باعث شده است پوتین مدتها فکر کند یک بانکدار است: آمریکا و اتحادیه اروپا چشمان خود را بر آنچه اتفاق افتاده میبندند.
اما در مورد اوکراین، به هیچ وجه مشخص نیست که شیوه پوتین در ایجاد ترس و وحشت غلبه پیدا کند، زیرا سازماندهی اجباری مجدد نیروهای پوتین در شرق نشان میدهد که او شاید از بلندپروازی اولیه خود یعنی تسلیم کامل اوکراین منصرف کشیده باشد.
شاید اکنون پوتین تنها به دنبال این باشد که اگر بتواند مقاومت در شرق اوکراین را بشکند، خود را در این مناطق تثبیت کند. اما این هدف تنها در صورتی عملی خواهد شد که اقتصاد روسیه در اثر تحریمهای غرب بتواند سرپا بماند.
مانع دیگر سر راه پوتین این است که شاید غرب این بار واقعا به ادعای همبستگی خود با کییف وفادار بماند و تحریمهای خود را علیه روسیه تشدید کند و در این میان نام بوچا، ماریوپل و خارکیف [و جنایاتی که در این شهرها اعمال شده] ممکن است به فریادی برای رسیدن زلنسکی به این هدف تبدیل شود.