محمد عبدی (نویسنده و منتقد فیلم) - «بیداد» ساخته سهیل بیرقی که این روزها در بخش مسابقه جشنواره جهانی کارلووی واری- بزرگترین جشنواره اروپای شرقی و مرکزی- به نمایش درآمد، تصویر عریان و بیپردهای است از تهران امروز.
فیلم با داستان دختری از این نسل به نام ساتی آغاز میشود؛ دختری عاشق خوانندگی که همه تلاشهایش برای گرفتن مجوز به جایی نمیرسد و او هم تن نمیدهد به همخوانیهایی که در آن حتی صدای او شنیده نمیشود. ساتی تصمیم میگیرد در خیابان بخواند. از این رو تصمیم او به تصمیم یک نسل پیوند میخورد: مطالبه حق خود از طریق خیابان.
تقابل دو نسل دهه شصت و دهه هشتاد به مسأله اصلی فیلم بدل میشود. این دختر به طور اتفاقی با پسری متولد دهه شصت برخورد میکند که بخش مهمی از فیلم را شکل میدهد: یک شخصیت بینام که از او میخواهد فقط «ببین» خطابش کند. امیر جدیدی در هیبتی کاملاً متفاوت و عجیب بهترین بازی عمرش را در این نقش ایفاء میکند و بازیگری که پیشتر به خاطر حضور در فیلمهای حکومتی مورد انتقاد بود، حالا در یک فیلم زیرزمینی چرخشی آشکار را به نمایش میگذارد و با بازیای درخور، شخصیتی به یادماندنی را در سینمای ایران رقم میزند با دیالوگهایی بسیار خاص، عجیب و جذاب: مردی آرمانباخته با خالکوبیهای متعدد بر بدن، دائما نشئه که بر خلاف تصور اولیه مخاطب به دنبال خوابیدن با ساتی نیست و رابطه پیچیده و عجیبی بین آنها شکل میگیرد که فیلم ابایی از نمایش جزئیات آن ندارد، جایی که آنها به هم دست میزنند و از گرمای بدن یکدیگر میگویند، اما به طرز نمادینی تا انتها عشقبازیای بین آنها رخ نمیدهد و رابطه آنها در پایان معنا مییابد: جایی که دو نسل بر روی هم تأثیر میگذارند و موجب تغییر یکدیگر میشوند، تغییری که -خواه ناخواه- تغییرات بزرگتری را به ارمغان خواهد آورد.
نتانیاهو پنجشنبه ۱۹ تیر در گفتوگو با شبکه فاکس بیزنس، اورانیوم غنیشده را «جزء ضروری» برای ساخت بمب اتمی دانست و گفت که «ما میدانستیم که به این موضوع نپرداختیم».
نتانیاهو افزود: «باید برای آنها روشن باشد، و فکر میکنم روشن شده، که نباید این اورانیوم غنیشده را داشته باشند.»
او تاکید کرد که اگرچه صرف دسترسی به اورانیوم غنیشده برای بازسازی برنامه هستهای کافی نیست، اما این ماده نباید در اختیار جمهوری اسلامی باشد. نخستوزیر اسرائیل گفت: «اسرائیل میخواهد این اورانیوم نیز تحت کنترل باشد.»
نتانیاهو درباره احتمال اقدام نظامی مجدد گفت: «ایرانیها میفهمند آنچه را آمریکا و اسرائیل یکبار انجام دادند، میتوانند دوباره و سهباره هم انجام دهند.»
او اظهار کرد که باور دارد تهران از راهاندازی مجدد برنامه هستهای خود «میترسد»، هرچند مقامهای جمهوری اسلامی در هفتههای گذشته بارها از ادامه این برنامه خبر دادهاند.
در حالی که مقامهای اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل در حال ارزیابی پیامدهای حملات اخیر به سایتهای هستهای ایران هستند، یک مقام ارشد اسرائیلی ۱۹ تیر به خبرنگاران گفت که بخشی از ذخایر اورانیوم غنیشده ایران، که در ظروف ویژه در سایتهایی مانند اصفهان نگهداری میشد، در حملات ماه گذشته نابود نشده است.
به گفته این مقام، جمهوری اسلامی ممکن است بتواند به این مواد دسترسی مجدد پیدا کند.
پیشتر جِیدی ونس، معاون رییسجمهوری آمریکا، نیز به فاکسنیوز گفته بود که به باور او این اورانیومها احتمالا دفن شدهاند، اما در آن زمان هنوز تایید رسمی در اینباره ارائه نشده بود.
بر اساس گزارشها، تصاویر ماهوارهای، اطلاعات منابع باز، و اطلاعات موساد نشان داده که پیش از حملات آمریکا، تنها وسایل نقلیهای که در سایتها دیده شدند، متعلق به کارگران ساختمانی بودند که به گفته منابع، مامور بستن ورودیهای تاسیسات با بتن بودهاند.
این مقام اسرائیلی که بهدلیل حساسیت اطلاعات نخواست نامش فاش شود، گفت که تصمیم اسرائیل برای آمادگی نظامی علیه جمهوری اسلامی از اواخر سال گذشته میلادی آغاز شد، پس از آنکه اطلاعاتی درباره تلاش پنهانی ایران برای ساخت بمب هستهای به دست آمد.
به گفته او، این روند همزمان با کشته شدن حسن نصرالله، رهبر حزبالله لبنان از سوی نیروی هوایی اسرائیل شدت گرفت.
در حالیکه اطلاعات آمریکا در آن زمان نشان نمیداد که تهران قصد فوری برای ساخت سلاح اتمی دارد، این مقام اسرائیلی تاکید کرد که اطلاعات مربوط به برنامه مخفی جمهوری اسلامی بهطور کامل با آمریکا به اشتراک گذاشته شده است.
مای ساتو، پنجشنبه ۱۹ تیرماه با انتشار مطلبی در شبکه ایکس، با هشدار درباره احتمال اعدام قریبالوقوع این سه زندانی سیاسی، نوشت: «از مقامات ایرانی میخواهم که اجرای این اعدامها را متوقف کنند. طبق میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران نیز به آن ملحق شده است، مجازات اعدام نباید برای جرایم امنیتی با تعاریف کلی (یا مبهم و غیر دقیق) اعمال شود.»
او با بیان اینکه شرایط دشواری را که ایران در بحبوحه درگیریهای منطقهای و پیامدهای گستردهاش بر وضعیت حقوق بشر با آن روبهروست درک میکند، اعلام کرد: «جهان نظارهگر رفتار مقامات ایرانی با مردم خود، از جمله با زندانیان سیاسیست و این معیاری تعیینکننده برای سنجش تعهد مقامات ایران به حقوق بشر و حاکمیت قانون (بر طبق استانداردهای بینالمللی) خواهد بود.»
شاهد علوی، عضو تحریریه ایراناینترنشنال میگوید: «مجدم، خنفری و مقدم، سه زندانی سیاسی عرب قربانی سناریونویسیهای امنیتی و اعترافات اجباری زیر شکنجه هستند و جامعه جهانی هم با انفعال خود به جمهوریاسلامی اجازه داده به این سرکوبها ادامه دهد.
پیش از این، سازمان حقوق بشر کارون از انتقال این سه زندانی سیاسی عرب محکوم به اعدام از بندهای عمومی زندان سپیدار اهواز به سلولهای انفرادی خبر داد.
همزمان برخی دیگر از منابع حقوق بشری در اهواز، نسبت به احتمال اجرای حکم اعدام مجدم، خنفری و مقدم ابراز نگرانی کردند و گزارش دادند که آنها پنجم تیرماه و بهطور ناگهانی به سلولهای انفرادی منتقل شدند.
آنها پیشتر نیز در سال ۱۴۰۳ برای مدتی طولانی در سلولهای انفرادی نگهداری شده و تحت بازجوییهای شدید قرار گرفته بودند.
سازمان حقوق بشر کارون در خصوص انتقال مجدد آنها به انفرادی نوشت: «بازگرداندن دوباره آنها به انفرادی، آنهم در شرایطی که فضای رسانهای در داخل کشور به دلیل تحولات نظامی و منطقهای متراکم شده، نگرانی خانوادهها و نهادهای حقوقبشری را درباره اجرای قریبالوقوع احکام اعدام افزایش داده است.»
این سه زندانی سیاسی همراه به سه تن دیگر به نامههای عدنان موسوی (غبیشاوی)، حبیب دریس و سالم موسوی طی سالهای ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ بازداشت و از سوی دادگاه انقلاب اهواز به اعدام محکوم شدند.
آنها در دادگاه متهم شدند که از طریق عضویت در گروه «حرکت النضال»، در عملیاتهای جداگانه دو بسیجی به نامهای «علی صالحی مجد» و «یونس بحر» را در آبادان، یکی از کارکنان نیروی انتظامی به نام «اللهنظر صفری» و یک سرباز وظیفه به نام «محمدرضا رفیعینسب» را در بندر «امام خمینی»، به قتل رساندند.
سایت حقوق بشری هرانا اسفند ۱۴۰۱ در گزارشی نوشت این شهروندان در اعترافاتی که مشخص نیست تحت چه شرایطی از آنها اخذ شده، به ارتکاب اعمال دیگری همچون «ارتباط با عناصر اصلی گروه حرکت النضال در اروپا و جابهجایی ارز و حواله از طریق یک بانک خارجی» اعتراف کردهاند.
