سایت فروشگاه خانومی، چهارشنبه ۱۴ خرداد در اطلاعیهای نوشت انتشار محتوای مورد اشاره با نیت «جریحهدار کردن افکار عمومی» نبوده و ویدیو را پیش از این از صفحه اینستاگرام خود حذف کرده بود.
خانومی در اطلاعیه خود با اشاره به اینکه با بیش از سه میلیون کاربر و حدود ۵۰۰ نفر نیروی انسانی مشغول به کار بوده، نوشت: «با وجود حذف ویدیو، چنین رویکردهایی مثل توقیف و قطع راههای ارتباطی مشتریان یک کسبوکار، قطعا پیامدهایی منفی برای فضای سرمایهگذاری و کارآفرینی و اعتماد عمومی به حوزه تجارت الکترونیک به همراه خواهد داشت.»
این تبلیغ، موزیکویدیویی به مناسبت ۱۱ سالگی تاسیس این شرکت بود که زنها در آن رپ میخواندند.
در صفحه اینتساگرام این شرکت سهشنبه پستی منتشر شد که در آن نوشته شده این صفحه با دستور مقام قضایی و از سوی فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از دسترس خارج شده است.
مسدود شدن این صفحه اینستاگرام پس از آن صورت گرفت که برخی رسانههای حکومتی با انتشار بخشهایی از این موزیکویدیو از آن بهعنوان عاملی که «نگاه مصرفی به زن دارد، از زبان مادری فاصله گرفته و باعث جریحهدار کردن افکار عمومی شده»، یاد کردند و خواستار برخورد قضایی با سازندگان آن و مسئولان این شرکت شدند.
برخورد متناقض
بسیاری از کاربران شبکههای اجتماعی با انتقاد از برخورد با این فروشگاه بهدلیل انتشار یک ویدیوی تبلیغاتی، این رخداد را با چگونگی برخورد نهادهای امنیتی، انتظامی و قضایی با موضوع گمشدن زنان و پیدا نشدن آنها با گذشت ماهها یا سالها مقایسه کردند.
یکی از کاربران شبکه اجتماعی ایکس در حساب خود نوشت: «دخترانی که می رقصیدند را چطور ظرف ۲۴ پیدا میکردید ولی الهه حسیننژاد که ۱۰ روز است گم شده را نه. او را هم به همان شکل پیدا کنید.»
کاربر دیگری در حساب ایکس خود نوشت: «فناوری تشخیص چهره که سپاه برای شناسایی معترضان خیزش ژینا از چین خریده بود و همینطور هزاران دوربین نظارتی شهرداری، تا این لحظه الهه حسیننژاد را تشخیص ندادهاند.»
شهروند دیگری به پرونده سما سمیران جهانباز، دختر ۲۲ ساله اصفهانی که تیرماه سال ۱۴۰۱ در شیراز ناپدید شد، اشاره کرد و از نهادهای امنیتی و دستگاه قضایی پرسید: «چطور بعد از حدود سه سال هنوز ردی از سما پیدا نکردید ولی با این سرعت رفتید با زنانی که رپ خواندند برخورد کردید و صفحه اینستاگرامی را که فضای کارشان بود، تعطیل کردید.»
این نخستین بار نیست که جمهوری اسلامی اقدام به مسدود کردن صفحههای اینستاگرامی یا احضار و بازداشت کاربران فضای مجازی میکند.
در یکی از این نمونهها در اسفند ۱۴۰۳، صفحه اینستاگرام شرکت مایلیدی که به مناسبت روز جهانی زن، ویدیویی درباره تبعیض علیه زنان در ایران منتشر کرده بود، با دستور مقامهای قضایی مسدود شد.
شهریور ۱۴۰۲ نیز پلیس اماکن با انتشار تصویری، از پلمب دفتر شرکت محصولات آرایشی سیلانه سبز، برند «دافی»، خبر داد.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم پرونده این شرکت را به قوه قضاییه ارسال کرد و «تاکداون»، خواننده ترانه «دافی»، برای تبلیغ این شرکت بازداشت شد.
طی سالهای گذشته و در واکنش به موج برخوردهای قضایی با شهروندان در چنین مواردی، کاربران شبکههای اجتماعی، جمهوری اسلامی را «دشمن شادی و امید» خواندند.
علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، سالهاست فضای مجازی را «وِل»، «رها» و «بی قید و بند» میخواند و خواستار کنترل کامل آن در ایران است.
مسعود پزشکیان، رییس دولت چهاردهم نیز شهریور ۱۴۰۳ با اشاره به دیدار هیات دولت با خامنهای، به وزیران خود دستور داد بر اساس سخنان رهبر جمهوری اسلامی، «مدیریت صحیح فضای مجازی» را به شکل جدی مورد توجه قرار دهند.
