هیات حقیقتیاب سازمان ملل درباره تشدید سرکوب زنان در ایران هشدار داد
هیات مستقل حقیقتیاب سازمان ملل درباره سرکوبها در ایران، در گزارشی تازه هشدار داد که جمهوری اسلامی بهطور فزاینده از ابزارهای نظارت الکترونیکی و گزارشدهی عمومی برای شناسایی زنان و دخترانی که از تن دادن به حجاب اجباری سرپیچی میکنند، استفاده میکند.
این گزارش که جمعه ۲۴ اسفند ماه منتشر شد، تاکید دارد که با گذشت دو سال و نیم از آغاز جنبش اعتراضی «زن، زندگی، آزادی» در شهریور ۱۴۰۱، زنان و دختران در ایران، همچنان با «تبعیض سازمانیافته در قوانین و رویههای اجرایی» مواجه هستند.
هیات حقیقتیاب سازمان ملل تاکید کرد که این تبعیض، تمامی جنبههای زندگی زنان را تحت تاثیر قرار داده است؛ بهویژه در ارتباط با حجاب اجباری.
در بخشی از این گزارش آمده است: «حکومت ایران بیش از پیش به بسیجگری دولتی متکی شده و در تلاش است تا کسبوکارها و شهروندان را برای اجرای حجاب اجباری تحت فشار قرار دهد، آن را یک وظیفه مدنی جلوه دهد و از آن بهعنوان ابزاری برای اعمال کنترل اجتماعی استفاده کند.»
این گزارش که قرار است ۲۸ اسفند ماه به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ارائه شود، هشدار میدهد با وجود وعدههای انتخاباتی مسعود پزشکیان، رییسجمهوری ایران، مبنی بر کاهش سختگیری در اجرای قانون حجاب اجباری، روند سرکوب و مجازات زنان و مدافعان حقوق بشر شدت گرفته است و با اجرای طرح «نور»، کنترل و تعقیب قضایی زنان مخالف حجاب اجباری، افزایش یافته است.
در ادامه تلاشهای جمهوری اسلامی برای کنترل و سرکوب شهروندان با استفاده از تکنولوژیهای پیشرفته، پزشکیان ۲۰ اسفند ماه گفت که نیروهای امنیتی باید بتوانند بدون اینکه جلوی چشم باشند، همه چیز را کنترل کنند.
او با بیان اینکه با استفاده از تکنولوژی میشود «کمخطرتر، عمیقتر، درستتر و دقیقتر» نظارت کرد، گفت باید به گونهای عمل کرد که نیروهای امنیتی و انتظامی مقابل دید مردم نباشند اما مراقبتها انجام شود.
گزارش تازه هیات حقیقتیاب سازمان ملل نشان میدهد حکومت ایران با استفاده از فنآوریهای پیشرفته از جمله دوربینهای نظارتی، سیستمهای تشخیص چهره و هوش مصنوعی، زنان بدون حجاب را شناسایی کرده و آنان را به مجازاتهای سنگین از جمله محرومیت از خدمات اجتماعی، اخراج از دانشگاه و بازداشت تهدید میکند.
برخی از زنان بازداشتشده نیز در بازجوییها با رفتارهای تحقیرآمیز، تهدید به تجاوز و خشونت فیزیکی روبهرو شدهاند.
این یافتهها با بیانیه ۵۴ کشور درباره نقض حقوق بشر در ایران همخوانی دارد؛ جایی که کشورهای عضو سازمان ملل متحد سرکوب معترضان زن را محکوم و تاکید کردند که ایران از دستگاه قضایی و امنیتی برای اعمال فشار بر مخالفان استفاده میکند.
اعدام، شکنجه و اعمال خشونت علیه معترضان
گزارش تازه هیات حقیقتیاب سازمان ملل تاکید میکند فعالان حقوق زنان و معترضان با احکام سنگین زندان، جریمههای مالی و حتی مجازات اعدام روبهرو هستند و شواهد گستردهای از شکنجه، تجاوز جنسی - از جمله تجاوز گروهی - و اعدامهای مرتبط با اعتراضات وجود دارد: «تاکنون ۱۰ مرد در این رابطه اعدام شدهاند و دستکم ۱۴ نفر دیگر (۱۱ مرد و سه زن) در خطر اعدام قرار دارند.»
افراد اعدامشده در دادگاههایی بدون رعایت حداقل استانداردهای دادرسی عادلانه و بدون دسترسی به وکیل محاکمه شدند. آنان تحت شکنجههای جسمی و روانی وادار به اعتراف شده و بر اساس اتهاماتی مانند «محاربه» و «افساد فیالارض» به اعدام محکوم شدهاند.
هیات حقیقتیاب سازمان ملل نقش نهادهای امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی را در سرکوب شهروندان بررسی و تاکید کرده است که سپاه پاسداران، بسیج، وزارت اطلاعات، فرماندهی انتظامی (فراجا)، گشت ارشاد و قوه قضاییه، همگی در این روند نقش محوری دارند.
بر اساس این گزارش، دولت ایران مسئولیت نقضهای گسترده حقوق بشر را نپذیرفته و قربانیان و خانوادههای آنان را تحت فشار قرار داده است تا از پیگیری عدالت و دادخواهی منصرف شوند.
در مواردی نادر، برخی ماموران امنیتی به دلیل عملکردشان محاکمه شدهاند اما این اقدامات «محدود و ناکافی» بوده و هیچ تغییری در ساختار سرکوب حکومتی ایجاد نکرده است.
سرکوب اقلیتهای قومی، مذهبی و بازداشت گسترده کودکان
گزارش هیات حقیقتیاب نشان میدهد اقلیتهای قومی و مذهبی، بهویژه کردها، بلوچها و اعضای جامعه الجیبیتیکیو پلاس (LGBTQ+)، بهطور خاص هدف سرکوب قرار گرفتهاند.
در استانهای مرزی ایران نیز گزارشهایی از اعدامهای فراقضایی، بازداشتهای گسترده و خشونت بیش از حد نیروهای امنیتی منتشر شده است.
از سوی دیگر کودکان معترض همچون بزرگسالان بازداشت شده و در برخی موارد تحت شکنجه و خشونت قرار گرفتهاند.
مستنداتی وجود دارد که نشان میدهند تعدادی از این کودکان در بازداشتگاههای غیررسمی نگهداری شده و بدون دسترسی به وکیل یا حق دفاع، محاکمه شدهاند.
مصداق جنایت علیه بشریت و ارائه فهرست ناقضان حقوق بشر
هیات حقیقتیاب سازمان ملل با جمعآوری بیش از ۳۸ هزار سند و مصاحبه با ۲۸۵ قربانی و شاهد، تاکید کرده است بخشی از نقضهای حقوق بشر در ایران میتواند «مصداق جنایت علیه بشریت» باشد.
در همین راستا، فهرستی محرمانه از مقامات امنیتی و قضایی مسئول این سرکوبها تهیه شده و به کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل تحویل داده خواهد شد.
انتظار میرود که انتشار این فهرست، زمینهساز تحریمهای هدفمند بیشتری علیه مقامات ایرانی شود.
نیاز به ایجاد نهاد مستقل برای بررسی نقضهای حقوق بشر در ایران
هیات حقیقتیاب سازمان ملل خواستار ایجاد یک نهاد مستقل بینالمللی برای ادامه بررسی نقضهای حقوق بشر در ایران شده است. هدف از فعالیت این نهاد، «مستندسازی جنایات، پیگیری عدالت، جلوگیری از تکرار خشونت و فراهم کردن مسیر جبران خسارت برای قربانیان» خواهد بود.
در گزارش جامع هیات حقیقتیاب سازمان ملل درباره ایران که پیش از این منتشر شده است نیز بر اهمیت ادامه نظارت بینالمللی بر وضعیت حقوق بشر در ایران تاکید شد.
ارائه این گزارش در شورای حقوق بشر سازمان ملل میتواند به افزایش اقدامات بینالمللی علیه نقضهای سیستماتیک حقوق بشر در ایران منجر شود.
سیاوش آریا، پژوهشگر میراث فرهنگی گفت که سنگنبشته پهلوی ساسانی «سراب سیاه» در شهرستان رستم نورآباد در استان فارس، از سال ۱۳۹۰ که در فهرست میراث ملی ثبت شده تاکنون به حال خود رها شده و با مرگ دست و پنجه نرم میکند و خطوط حکاکیشده روی آن، پیش از رمزگشایی درحال محو شدن است.
محمد رسولاف، فیلمساز معترض ایرانی، هنرمندان جوان ایران را نسلی توصیف کرد که بدنهایشان در سیستمی سرکوبگر به گروگان گرفته شده اما ذهنشان در سطحی دیگر است و آثاری تولیدی میکنند که با دنیای بیرون مرتبط است؛ دنیایی بزرگتر از جایی که در آن محبوس شدهاند.
رسولاف، ۲۳ اسفند ماه در گفتوگو با هالیوود ریپورتر، گفت که هنرمندان و فیلمسازان جوان در ایران در موقعیتی بیسابقه و بسیار خاص قرار دارند. با اینکه آنها از سوی جمهوری اسلامی گروگان گرفته شدهاند اما چون با محتوای تولید شده در سراسر جهان تغذیه میشوند، آثاری که خلق میکنند با دنیای بیرونی مرتبط است - جهانی بسیار بزرگتر از دنیایی که در آن محبوس هستند.
رسولاف، فیلمساز معترض ایرانی که سال گذشته برای گریز از یک حکم هشتساله زندان به آلمان رفت، در ادامه گفت: «فکر میکنم سینمای جهان و بهطور کلی جامعه جهانی باید متوجه شوند که این هنرمندان تا چه حد مهم و منحصربهفرد هستند و چگونه آثاری که خلق میکنند، متفاوت است و از دل یک وضعیت متناقض بیرون میآید.»
با وجود حدود نیم قرن تسلط جمهوری اسلامی بر ایران و انحصار گسترده در حوزه فرهنگ و هنر در جهت پروپاگاندای جمهوری اسلامی، هنر و فرهنگ ایرانی همچنان در جهان تولیداتی برای عرضه دارد.
۱۳ اسفند ماه، هنرمندان ایرانی سومین جایزه اسکار خود را کسب کردند: انیمیشن کوتاه «در سایه سرو» ساخته شیرین سوهانی و حسین ملایمی، برنده جایزه اسکار در بخش بهترین انیمیشن کوتاه شد.
رسولاف که آخرین ساخته او با عنوان «دانه انجیر معابد» در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۴ موفق به کسب جایزه ویژه هیات داوران شد، در توصیف هنرمندان ایرانی گفت که آنها در یک دنیای زیرزمینی و آلترناتیو رشد میکنند و سانسور را نادیده میگیرند. اقدامی که به اعتقاد رسولاف، در ذات خود اقدامی جسورانه است.
این کارگردان ایرانی تاکید کرد با وجود این موانع، هنرمندان ایرانی اجازه نمیدهند این شرایط بر روایتهایشان تاثیر بگذارد.
او تاکید کرد از آنجا که بسیاری از هنرمندان ایرانی «به معنای مستقیم سیاسی نیستند» از سوی جشنوارههای غربی یا کشورهای دیگر چندان مورد توجه قرار نمیگیرند چرا که این جشنوارهها انتظار دارند فیلمسازان ایرانی حتما به شرایطی بپردازند که در آن کار میکنند.
او با اظهار تاسف از نادیده گرفتن این جوانان از سوی جهان تاکید کرد هنرمندانی که تحت سلطه جمهوری اسلامی فعالیت میکنند، فراتر از فضای کار خود، بهسادگی وضعیت را نادیده میگیرند و خواستهها، آرزوها و علایق شخصی خود را بیان میکنند.
دموکراسی تهدید میشود، حتی در آمریکا
رسولاف در پاسخ به سوالی در رابطه با آغاز دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا، تاکید کرد فارغ از کشور یا نظام حاکم، همیشه خطر تمامیتخواهی و زیر سوال رفتن حقوق بشر وجود دارد.
از نظر او، دموکراسی خواهی، مبارزهای دائمی است که در هر نقطهای از جهان ادامه دارد و شباهتهایی میان ایران تحت سلطه جمهوری اسلامی و سایر کشورها، بهویژه کشورهایی که «سیاستهای انزواطلبانه مغرورانهای» اتخاذ کردند، وجود دارد.
با این حال، این کارگردان ایرانی ساکن آلمان تاکید کرد: «اگر بهعنوان یک هنرمند به اصولی چون انسانگرایی و حقوق بشر پایبند باشید، همیشه حرفی برای گفتن و انگیزهای برای مبارزه دارید. مهم نیست در کجا قرار گرفتهاید چون همیشه کاری برای انجام دادن وجود دارد.»
جداافتادگی دیاسپورای ایرانی از فضای داخل کشور
رسولاف در پاسخ به این سوال که «آیا فکر میکنید دیاسپورای ایرانی [جامعه ایرانیان خارج از کشور]، رهبری جریان اعتراض به وضعیت کشور را بر عهده دارد»، گفت که از نظر او ایرانیانی که خارج از کشور هستند، لزوما نمیتوانند بهطور دقیق آنچه را در داخل کشور میگذرد، ببینند.
او تاکید کرد: «مردمی که در ایران هستند، لزوما نمیخواهند به وسیله کسانی که از کشور خارج شدهاند، نمایندگی شوند.»
رسولاف گفت ایرانیان به طرز گستردهای در جهان پراکنده شدهاند، بدون اینکه «لزوما ارتباط نزدیک با وطن خود را حفظ کنند».
او در ادامه تاکید کرد چیزی که این جمعیت گسترده از ایرانیان مهاجر - فارغ از جایی که در آن زندگی میکنند - را به هم پیوند داده است «ریشههای عمیق فرهنگی و بستری مشترک» است که امروزه، «به لطف دنیای دیجیتال و شبکههای اجتماعی آسانتر شده» است.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، آرشام رضایی، زندانی سیاسی و یکی از اعضای کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از روز ۱۸ بهمن در سلول انفرادی زندان قزلحصار نگهداری میشود و از ملاقات با وکیل محروم است و مسئولان زندان از انتقال او به بند عمومی ممانعت میکنند.
علیرضا منظری، نماینده پیشین ایران در ایکائو (ساطمان بینالمللی هوانوردی کشوری) گفت: «ایرلاینهای ما میتوانند نسبت به خرید هواپیما با عمر کمتر اقدام کنند اما خرید هواپیمای جوان نمیصرفد.»
او افزود: «با توجه به نقدینگی موجود، خرید هواپیماهایی با عمر کمتر صرفه اقتصادی ندارد.»
مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، در گفتوگو با فاکس نیوز با اشاره به اینکه حکومت نیکولاس مادورو به جمهوری اسلامی گفته است ونزوئلا میخواهد «پایگاه عملیاتی ایران» باشد، تاکید کرد ایالات متحده اجازه نمیدهد چنین چیزی رخ دهد.
روبیو جمعه ۲۴ اسفند حکومت مادورو در ونزوئلا را «یک رژیم قاچاق مواد مخدر» خواند که قصد دارد پایگاه عملیاتی ایران در «نیمکره ما باشد و همسایگان خود را تهدید می کند».
او تاکید کرد که دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، هرگز اجازه نخواهد داد جمهوری اسلامی در «نیمکره ما، در ونزوئلا یا جای دیگری پایگاه عملیاتی داشته باشد».
ونزوئلا یکی از متحدان اصلی حکومت ایران به شمار میرود و در سالهای اخیر، مواضع سیاسی تهران و کاراکاس و همچنین تحریمهای نفتی آمریکا علیه این دو، موجبات نزدیکی بیش از پیش آنها را فراهم آورده است.
روزنامه اسرائیلهیوم ۱۶ دی گزارش داد حکومت ایران به دنبال افزایش نفوذ خود در آمریکای لاتین، بهویژه ونزوئلا است و توافقنامه همکاری ۲۰ ساله میان تهران و کاراکاس در ژوئن سال ۲۰۲۴ نهایی شده است.
بر اساس این گزارش، حزبالله لبنان در برخی مناطق ونزوئلا مراکز آموزش نظامی دایر کرده است و جمهوری اسلامی از این طریق میتواند «منافع ایالات متحده را هدف بگیرد» و «نفوذ خود را در سراسر آمریکای لاتین» گسترش دهد.
همکاریهای اقتصادی دو کشور نیز از دوره محمود احمدینژاد، رییس دولت اسبق جمهوری اسلامی افزایش یافت. در همین حال اولین نمایشگاه محصولات شرکتهای فعال ایرانی در ونزوئلا، ۲۱ و ۲۲ اسفند ۱۴۰۳ در منطقه آزاد لاگوایرا برگزار شد.
۱۴ بهمن ماه نیز نمایندگان مجلس شورای اسلامی موافقتنامه انتقال محکومان میان جمهوری اسلامی ایران و ونزوئلا را تصویب کردند.
وزیر خارجه آمریکا تاکید کرد در نهایت آینده ونزوئلا در اختیار مردم ونزوئلا است و راه حل مشکلات این کشور «یک انتخابات مشروع، دموکراتیک و با نظارت بینالمللی» است.
اواسط بهمن ماه در سفر ریچارد گرنل، فرستاده ترامپ برای ماموریتهای ویژه به کاراکاس، شش آمریکایی از ونزوئلا آزاد شدند. سپس مادورو خواستار آغاز دوباره روابط با آمریکا شد و خطاب به ترامپ گفت: «ما اولین گام را برداشتیم و امیدواریم که این روند حفظ شود.»
دولت ونزوئلا تحریمها و وضعیت مهاجران ونزوئلایی در آمریکا را از جمله موضوعات مورد گفتوگو در دیدار گرنل و مادورو ذکر کرد.
آمریکا سومین دوره ریاستجمهوری مادورو را به رسمیت نشناخته و کارولین لیویت، سخنگوی کاخ سفید، تاکید کرد سفر گرنل به ونزوئلا به معنای به رسمیت شناختن ریاستجمهوری مادورو نیست.