موسوی روز پنجشنبه ۱۵ تیر گفت که با تایید حکم اعدام دو تن از کسانی که به گفته او «نقش مستقیمی در طراحی حمله و پشتیبانی از عامل اصلی ترور داشتند» در دیوان عالی کشور، به زودی آنها به دار آویخته میشوند.
محمد رامز رشیدی و نعیم هاشم قتالی، دو متهم اصلی پرونده حمله به شاهچراغ هستند که روز ۲۷ اسفند سال گذشته به اتهام «افساد فی الارض»، «بَغی» و «اقدام علیه امنیت کشور» در دادگاه بدوی به اعدام محکوم شدند.
پس از اعتراض وکیلان متهمان به رای صادر شده از سوی دادگاه انقلاب اسلامی شیراز، پرونده آنها به دیوان عالی کشور ارجاع شد.
امروز (۱۵ تیر) در حالی رییس کل دادگستری استان فارس خبر داد که «پس از رسیدگی مجدد به این پرونده در مرجع عالی قضایی کشور» رای اولیه اعدام این دو نفر در دیوان عالی کشور هم تایید شده است که اواخر اردیبهشت امسال هم از تایید این حکم خبر داده و گفته بود اعدام آنها در «ملاء عام» اجرا خواهد شد.
موسوی همچنین خبر داده بود پرونده «قصور و کوتاهی در بخش انتظامات» در موضوع حمله به شاهچراغ در دادسرای نظامی فارس در حال رسیدگی است.
محمد رحمانی، مصطفی جانامانی و حمیدالله کابلی سه تن دیگر از متهمان این پرونده هستند که در دادگاه بدوی به دلیل عضویت در گروه داعش به «مجازاتهای سنگین حبس» ۲۵ سال، ۱۵ سال و یک روز و پنج سال محکوم شدند.
روز چهارم آبان سال ۱۴۰۱ در جریان خیزش انقلابی ایرانیان و همزمان با چهلمین روز قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی، حمله مسلحانهای به «حرم شاهچراغ» در شیراز شکل گرفت که به گفته منابع رسمی در ایران، ۱۳ کشته و ۲۵ زخمی بر جای گذاشت.
اواسط آبان ماه، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی اعلام کرد که پس از حمله به شاهچراغ، ۲۶ نفر با «ملیتهای جمهوری آذربایجان، تاجیکستان و افغانستان» را به اتهامهایی در رابطه با این حمله و تلاش برای «عملیات مشابه» بازداشت کرده است.
مقامهای جمهوری اسلامی درباره هویت عاملان حمله تناقضهای زیادی داشتهاند؛ نفر اول تبعه تاجیکستان معرفی شده، نفر دوم افغان و مسوول امور پشتیانی. همچنین ادعا شده فرمانده عملیات، تبعه جمهوری آذربایجان، هنگام فرار از کشور دستگیر شده است.
نام عامل ابتدا حامد بدخشانی عنوان شد، بعدا گفتند نامش سبحان کُمرونی بوده با اسم مستعار «ابوعایشه العمری». نفر دوم هم محمد رامز رشیدی معرفی شد که جلوی دوربین اعتراف اجباری نشست و داعش را به خیزش انقلابی ربط داد.
عامل اصلی تیراندازی به گفته رسانههای داخل ایران همان روز و در جریان درگیری با نیروهای انتظامی کشته شد.
مقامها و رسانههای حکومتی همان زمان این حمله را به گروههای «تکفیری» منسوب و خبرهای متناقضی درباره تعداد مهاجمان و نحوه این حمله منتشر کردند.
افکار عمومی اما این حمله را ساختگی و در راستای تلاش جمهوری اسلامی برای سرکوب خیزش انقلابی و جنبش «زن، زندگی، آزادی» دانست.
