سعید مطهریزاده، فرمانده انتظامی خراسان شمالی، پنجشنبه ۱۶ مرداد از دستگیری دومین عامل قتل شهمرادی در محدوده این استان خبر داد و گفت متهم اول نیز ۱۵ مرداد در محل درگیری بازداشت شده بود.
در ویدیویی از لحظه انتقال پیکر او، یکی از محیطبانان میگوید: «ما برای زیست و هوای این کشور تلاش میکنیم؛ این سرنوشت حق ما نیست.»
پیش از این در ۱۵ مرداد، فرمانده یگان حفاظت سازمان حفاظت محیطزیست گفته بود محیطبانان پارک ملی گلستان حین گشت و کنترل در محدوده این پارک متوجه ردپای شکارچیان غیرمجاز شدند.
رستگار با بیان اینکه آنها حین تعقیب و بررسی، با شکارچیان غیرمجاز مواجه شدند و در جریان درگیری، متخلفان اقدام به تیراندازی کردند، گفته بود در این حادثه، محمود شهمرادی محیطبان پارک ملی گلستان در اثر تیراندازی مستقیم متخلفان کشته شد.
پارک ملی گلستان، که در سال ۱۳۳۶ با نام «آلمه و ایشکی» تحت حفاظت قرار گرفت، نخستین پارک ملی ایران است که از سال ۱۳۵۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از ۵۰ ذخیرهگاه محیطزیستی کره زمین ثبت شده است.
در این پارک بیش از هزار و ۳۶۰ گونه گیاهی، هزار و ۱۰۰ گونه حشره، ۱۵۰ گونه پرنده، ۶۹ گونه پستاندار، ۲۴ گونه خزنده و دوزیست و ۱۰ گونه ماهی را در عرصههای جنگلی، مرتعی و منابع آبی شناسایی شده است.
در سالهای اخیر، تعدادی از محیطبانان در حین انجام وظیفه و درگیری با شکارچیان غیرمجاز، کشته یا زخمی شدهاند.
طبق آمار رسمی، تاکنون ۱۵۲ محیطبان در ایران کشته شدهاند، بیآنکه قانون حمایتی موثری برای آنها وجود داشته باشد.
در یکی از آخرین نمونهها در ۱۳ خرداد، هدایتالله دیدهبان با شلیک مستقیم شکارچیان غیرمجاز در منطقه حفاظت شده خائیز در کهگیلویه و بویراحمد کشته شد و چند روز بعد خواهرش نیز در اثر فشارهای روانی ناشی از فقدان برادرش درگذشت.
در ششم اردیبهشت نیز کاظم مصدق، متاهل و پدر دو فرزند، با ۱۸ سال سابقه محیطبانی در پارک ملی گلستان، در منطقه کویلر این پارک در اثر تیراندازی شکارچیان غیرمجاز جان خود را از دست داد.
این حوادث تنها محدود به خسارات جانی نبوده و برخی از محیطبانان بهدلیل تیراندازی به شکارچیان در حین عملیات، به اتهام اقدام به قتل یا آسیب رساندن به متخلفان، بازداشت و حتی به احکامی چون زندان و اعدام محکوم شدهاند.
محیطبانان و فعالان محیطزیست بارها نگرانی خود را از عدم حمایت قانونی کافی از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعلام کردهاند و خواستار اصلاحات اساسی در قوانین موجود شدهاند.
به گفته آنها، این کمبود حمایت قانونی نه تنها جان محیطبانان را در خطر قرار داده، بلکه روند حفاظت از محیطزیست را نیز با چالشهای جدی مواجه کرده است.