یک مطالعه جامع نشان داده است که استفاده بیش از حد از صفحهنمایش نه تنها بر مشکلات عاطفی کودکان تاثیرگذار است، بلکه کودکان دارای مشکلات عاطفی، از آن بیشتر استفاده می‌کنند.
به گزارش سای‌پست، این تحقیق که در مجله «سایکالوجیکال بولتن» منتشر شده، شواهد علمی قابل توجهی را برای وجود ارتباط دوسویه میان استفاده از صفحهنمایش و مشکلات عاطفی کودکان فراهم آورده است.
محققان در این پژوهش، بیش از ۲۹۲ هزار کودک را بررسی کردند و دریافتند که در یک ارتباط دو‌طرفه، افزایش زمان استفاده از صفحهنمایش تا حد قابل توجهی احتمال بروز مشکلات عاطفی و اختلالات رفتاری را در آینده افزایش می‌دهد.
به گفته مایکل نوتل، نویسنده اصلی مطالعه و استادیار دانشگاه کوینزلند بریزبن، تیم پژوهشی او چهار سال صرف این تحقیق کرد تا پاسخ پرسش والدین درباره تاثیر صفحات نمایش بر کودکان را بیابد.
بازی‌های ویدیویی بیشترین تاثیر منفی را دارند
یافته‌های پژوهش مشخص کرد همه انواع استفاده از صفحهنمایش یکسان نیستند و بازی‌های ویدیویی قوی‌ترین ارتباط را با مشکلات عاطفی آینده نشان دادند.
مشکلات عاطفی یا رفتاری کودکان نیز بیش از هر فعالیت دیگری، آن‌ها را به سمت بازی‌های ویدیویی سوق می‌دهند.
نوتل توضیح داد بازی‌ها به‌خوبی برای جذب کودکان طراحی شده‌اند و کودکان کوچک‌تر برای این سطح درگیری، آماده نیستند.
کودکانی که بیش از حد مجاز توصیه شده از صفحهنمایش استفاده کردند، آسیب‌های شدیدتری را تجربه کرده‌اند اما در میان کودکانی که در چارچوب راهنماهای پیشنهادی از این وسایل استفاده کرده‌اند، ارتباط منفی معناداری مشاهده نشده است.
تفاوت‌های سنی و جنسیتی
یافته‌های پژوهش حاکی از وجود تفاوت‌های قابل توجه در گروه‌های مختلف سنی و جنسیتی است.
کودکان بزرگ‌تر در برابر تاثیرات منفی صفحهنمایش آسیب‌پذیرتر هستند. دلیل این امر احتمالا آزادی عمل بیشتر آن‌ها در انتخاب محتوا و امکان دسترسی به مطالب نامناسب است.
دختران در سنین پایین‌تر بیشتر تحت‌تاثیر استفاده از صفحهنمایش قرار دارند اما پسران بزرگ‌تر بیشتر به این وسایل به عنوان راهی برای مقابله با مشکلات روی می‌آورند و در نتیجه اختلالات رفتاری بیشتری نشان می‌دهند.
همچنین تفاوت‌های نژادی نیز مشاهده شد. کودکان غیرسفیدپوست تاثیرات شدیدتری در هر دو جهت تجربه کرده‌اند؛ هرچند علت دقیق این تفاوت‌ها هنوز روشن نیست.
محدودیتها و توصیهها
نوتل تاکید کرد که این یافتهها نمیتوانند تمام عوامل موثر را در نظر بگیرند.
سبک فرزندپروری، روابط خانوادگی یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی ممکن است هم بر میزان استفاده از صفحهنمایش و هم بر سلامت روانی کودک تاثیر بگذارد.
علاوه بر این، بیشتر مطالعات بر اساس گزارش والدین یا خود کودکان بوده که همیشه دقیق نیستند.
او پیشنهاد داد پژوهشهای آتی از فناوریهای ردیابی دقیق استفاده کنند و گروه‌های متنوعتری را بررسی کنند.
نوتل در پایان توضیح داد که والدین نباید صفحههای نمایش را دشمن اصلی یا کاملا بیخطر بدانند: «مانند غذاهای ناسالم، استفاده اندک مشکلی ندارد اما وقتی زیاد شود، جای فعالیتهای مفید مثل خواب کافی، بازی فیزیکی و تعامل اجتماعی را میگیرد.»
به گفته او، والدین به جای تمرکز بر مدت زمان استفاده از صفحهنمایش، باید بفهمند چرا فرزندشان به این وسایل پناه میبرد و در صورت لزوم حمایت عاطفی لازم را ارائه دهند.
