ایران‌اینترنشنال
سبزواری‌ها برای دومین شب پیاپی به خیابان آمدند. آن‌ها با تجمع مقابل فرمانداری سبزوار و سردادن شعارهایی نظیر«فقط کف خیابون به دست می‌آد حقمون» و «آب، برق، زندگی حق مسلم ماست» به قطع مکرر برق در این منطقه اعتراض کردند.
با توجه به اینکه جمهوری اسلامی هیچ راه‌حل عملی برای بحران آب ندارد، آیا اعتراض‌های مردم سبزوار به دیگر نقاط ایران هم سرایت خواهد کرد؟
دولت چهارشنبه را تعطیل کرده؛ بحران، کشور را به تعطیلی کشانده و اکنون مردم، عاصی‌تر از همیشه، با حکومتی روبه‌رو هستند که این‌بار عملاً ناتوانی خود در کشورداری را به نمایش گذاشته است.
نتیجه انکار دیروز، بحرانی است که امروز مردم را گرفتار کرده؛ وقتی توسعه قربانیِ امنیت‌سازی شکست‌خورده شد و حاکمیت، با چشم‌بستن بر مسئولیت خود، مردم را خطاب قرار داد که مسئولیت بپذیرند، صرفه‌جویی کنند، در خانه بمانند. این روایت تکراری، در برابر بحرانی بی‌سابقه قرار گرفته است.
شرکت آب و فاضلاب تهران، در اقدامی عجیب، خبر توزیع آب بسته‌بندی‌شده بین مردم را اعلام کرد، اما کمی بعد آن را تکذیب کرد.
رضا سپهوند، نماینده مجلس، از احتمال جیره‌بندی سراسری در تهران و دیگر استان‌ها هشدار داده است. اما این هشدارها دیگر تازگی ندارند. سال‌ها فعالان محیط زیست فریاد زدند و سرکوب شدند. حالا، همان ساختاری که بحران را ساخت، خود با زبان هشدار سخن می‌گوید.
در واکنش به گرمای شدید، فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، تعطیلی روز چهارشنبه را «فرصتی برای نفس کشیدن» خوانده است؛ اعترافی تلخ به اینکه مردم حتی فرصت نفس کشیدن هم ندارند.
او پیشنهاد می‌دهد مردم استراحت کنند، سفر بروند و با خانواده باشند؛ در گرمای کشنده، بدون آب، بدون برق. این نسخه‌های بی‌معنا، در وضعیت کنونی، بنزینی است بر آتش خشم عمومی؛ و از آن‌جا که جامعه روی بشکه باروت نشسته، می‌تواند برای حاکمیت بسیار خطرناک باشد.
مقامات جمهوری اسلامی ایرانی ساخته‌اند که امروز تنها کسانی که ژنراتور دارند، مخزن آب دارند یا خانه‌هایی با تهویه مناسب دارند، می‌توانند دوام بیاورند. دیگران باید با دبه در صف آب بایستند. حکمرانی در ایران به‌گونه‌ای طراحی شده که فقط یک طبقه خاص توان زندگی داشته باشد و دیگران، فقط باید «دیمی» زنده بمانند. انسان اما گندم و جو نیست که دیمی زنده بماند؛ نیاز به آب دارد، که مایه حیات است. حکومتی که نتواند آب برای شهروندانش فراهم کند، محکوم به فروپاشی است. روزهایش به شماره افتاده‌اند.
حتی عیسی کلانتری، رییس پیشین سازمان محیط زیست، هشدار داده که «باید نگران موجودیت ایران بود». مسعود پزشکیان هم اعتراف کرده که «اگر همین حالا کاری نکنیم، فردا ممکن است هیچ راه‌حلی وجود نداشته باشد».
این اعتراف‌های دیرهنگام، چیزی از مسئولیت حکومت کم نمی‌کند؛ حکومتی که امروز هم هیچ راه‌حل عملی برای این بحران ندارد و امروز و فردایش، تفاوت چندانی با هم ندارند.
شما چگونه با بی‌آبی زندگی می‌کنید؟
در چنین وضعیتی، تنها پناه مردم، خودشان هستند و غیر از همدیگر، کسی را این روزها ندارند. امشب در «برنامه با کامبیز حسینی» از شما پرسیدیم: شما چگونه با بی‌آبی زندگی می‌کنید؟ فهیمه خضر حیدری، روزنامه‌نگار از واشینگتن، مهمان اصلی برنامه بود و مخاطبان از سراسر جهان به این پرسش پاسخ دادند.
«برنامه با کامبیز حسینی» دوشنبه تا جمعه، ساعت ۱۱ شب به وقت تهران، به‌صورت زنده از تلویزیون ایران‌اینترنشنال پخش می‌شود.
