جروزالم پست در یادداشتی در واکنش به بازگشت علی خامنه‌ای به عرصه عمومی، نوشت دخالت دادن آمریکا در حمله به تاسیسات هسته‌ای در ایران و خودداری از کشتن رهبر جمهوری اسلامی و پسرش مجتبی، دو اشتباه اسرائیل در جنگ ۱۲ روزه با ایران بود اما فرصت کافی برای جبران این اشتباهات وجود دارد.
این مطلب افزود با توجه به فعال ماندن جبهه درگیری با حوثی‌ها در یمن و تمایل و توانایی آشکار جمهوری اسلامی برای احیای بخش‌هایی از برنامه هسته‌ای خود، دولت اسرائیل هم فرصت کافی و هم نیاز اساسی برای اصلاح این دو اشتباه را دارد و ممکن است جنگ ۱۲ روزه، تنها نخستین جنگ ایران و اسرائیل بوده باشد: «در پی دو اشتباه در میانه لحظاتی طلایی و بی‌سابقه برای اسرائیل، اکنون این احساس وجود دارد که کار هنوز به پایان نرسیده و پیروزی نظامی، ناقص مانده است.»
به نوشته جروزالم پست، عملیات گسترده اسرائیل علیه ایران که ماه گذشته آغاز شد، هم از نظر گستره و هم از نظر پیچیدگی، بی‌نظیر بود: حمله‌ای همه‌جانبه با بهره‌گیری از ابزارهای متعارف و مخفی که جهانیان را در بهت فرو برد.
در عرض چند ساعت، اسرائیل ساختارهای نظامی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی را هدف قرار داد و بسیاری از چهره‌های کلیدی برنامه هسته‌ای ایران را حذف کرد. تنها طی چند روز، تاسیسات هسته‌ای نطنز و اصفهان از کار افتادند و مراکز حیاتی دیگر نیز نابود شدند.
هم‌زمان، نیروی هوایی اسرائیل برتری کامل بر آسمان ایران را به‌دست آورد.
این برتری هوایی به اسرائیل امکان داد مقادیر گسترده‌ای از تسلیحات جمهوری اسلامی و بخش‌های بزرگی از صنایع دفاعی ایران را هدف قرار داده و نابود کند. عملیات، در مسیر ثبت درخشان‌ترین صفحات تاریخ نظامی اسرائیل قرار داشت تا این‌که دو اشتباه، یکی جدی و دیگری قابل جبران، روند را تغییر دادند.
ورود مستقیم آمریکا به میدان؛ اشتباهی راهبردی؟
نویسنده مطلب جروزالم پست بر این باور است که اشتباه اصلی روز ۲۲ ژوئن رخ داد؛ زمانی که اسرائیل به ایالات متحده اجازه داد به‌صورت مستقیم در حملات علیه جمهوری اسلامی مشارکت کند.
با وجود محدود بودن اقدام آمریکا، این مشارکت باعث شد تا سابقه منحصربه‌فرد اسرائیل در اتکای کامل به توان نظامی خود، خدشه‌دار شود و همچنین، به گفته منتقدان، خنثی‌سازی تاسیسات بسیار محافظت‌شده فردو به‌طور کامل انجام نشود.
بازدارندگی اسرائیل، از ابتدا بر این اصل بنیادین بنا شده که «خودمان از خودمان دفاع می‌کنیم».
از منظر راهبردی و حتی بقای اسرائیل، این اصلی اساسی است. تنها مورد دخالت مستقیم نیروهای خارجی در تاریخ جنگ‌های اسرائیل، مربوط به بحران سینا در سال ۱۹۵۶ بود که در آن، فرانسه و بریتانیا به‌طور موازی و با اهداف جداگانه‌ای وارد میدان شدند. تفاوت کلیدی با اقدام اخیر آمریکا این بود که آن کشورها به‌صورت جداگانه و در جغرافیایی مستقل از اسرائیل عمل می‌کردند، در حالی که حمله هوایی آمریکا به فردو در چارچوب عملیات اسرائیل انجام شد.
با وجود پوشش رسانه‌ای فراوان، اطلاعات تازه از شنود مکالمات مقامات ایرانی حاکی از آن است که اثربخشی حمله هوایی آمریکا به فردو محدود بوده و حتی با شگفتی مقامات ایرانی از ناکارآمدی آن همراه شده است.
به نظر می‌رسد بخشی از توان عملیاتی اسرائیل که قرار بود برای خنثی‌سازی فردو به‌کار رود، صرف ارزیابی خسارات ناشی از حمله هواپیماهای بی-۲ آمریکایی شده است و نه اجرای طرح اصلی اسرائیل برای نابودی کامل این سایت استراتژیک.
داده‌های منتشرشده از قطع مسیرهای دسترسی به فردو به‌وسیله اسرائیل و اظهارات اتفاقی دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، درباره حضور ماموران اسرائیلی در محل برای ارزیابی خسارات، نشانه‌هایی هستند از این‌که اسرائیل در واقع برنامه‌هایی مستقل و مشخص برای هدف‌گیری فردو در اختیار داشته است.
تضعیف بازدارندگی اسرائیل
با واگذاری حتی بخشی از عملیات به قدرتی خارجی، اسرائیل به‌طور موقت بازدارندگی تاریخی خود را تضعیف کرده است؛ حتی اگر آن اقدام خارجی از نظر فنی موفق بوده باشد.
این مساله به‌ویژه در مورد سایت فوق‌محرمانه فردو اهمیت دارد چرا که این مکان به‌عنوان مهم‌ترین و محافظت‌شده‌ترین سایت هسته‌ای در ایران شناخته می‌شود.
همین حال، ایالات متحده با ورود به عملیات، از منظر سیاسی سود برده است.
این اقدام به دولت ترامپ در واشینگتن امکان داد تا ضمن کاستن از خطر برای نیروهای آمریکایی، مشارکت مستقیم در اقدام علیه حکومت ایران را در کارنامه خود ثبت کند.
واشینگتن که به‌دلیل نتایج محدود در جنگ‌های یمن، عراق و افغانستان زیر فشار بود، اکنون به‌دنبال بازسازی قدرت بازدارندگی آمریکا و بهبود چهره رییس‌جمهور است: «هرچند رسانه‌های آمریکایی منتقد ترامپ به‌سادگی این روایت را نپذیرفته‌اند و محدودیت نتایج عملیات فردو نیز روایت تبلیغاتی کاخ سفید را تحت‌الشعاع قرار داده است.»
اشتباهی قابل جبران؛ خامنه‌ای زنده ماند
در ادامه مطلب جروزالم پست آمده است که دومین اشتباه اسرائیل در این عملیات، از نوعی دیگر بود: «عدم هدف‌گیری و حذف آیت‌الله علی خامنه‌ای و پسرش مجتبی که به‌عنوان جانشین احتمالی وی شناخته می‌شود.»
به باور نویسنده، جمهوری اسلامی مبتنی بر ایدئولوژی آخرالزمانی و ضداسرائیلی است و جاه‌طلبی هسته‌ای آن، «جزیی از یک ماموریت الهی برای نابودی اسرائیل و برپا کردن امپراطوری نوین اسلامی-ایرانی» است.
در چنین فضایی، اگر نابودی کامل حکومت ممکن نیست، باید دست‌کم به تضعیف جدی آن در کوتاه‌مدت پرداخت: «از بین بردن شخص رهبر و وارث احتمالی‌اش، می‌توانست به تحقق این هدف - هم از منظر عملیاتی و هم نمادین - کمک کند. کشتن ولی‌فقیه که نماد زمینی نمایندگی خداوند و پیامبر است، شکستی ماورایی برای جمهوری اسلامی محسوب می‌شود.»
در مجموع، با در نظر گرفتن این دو اشتباه (یکی راهبردی و دیگری عملیاتی)، نویسنده بر این باور است که اگرچه اسرائیل به یک پیروزی تاریخی دست یافته اما ماموریت هنوز کامل نیست و آن‌چه به‌دست آمده، تنها سه‌چهارم مسیر تا پیروزی نهایی است.
